Λιονέλ Μέσι: Η ομορφότερη ποδοσφαιρική ιστορία με το ιδανικό τέλος

Καμία ιστορία δεν είναι ωραία αν ο κεντρικός της ήρωας δεν πασχίσει μέχρι το happy end. Αν του χαριστούν όλα απλόχερα από την πρώτη στιγμή, χάνεται κάθε σασπένς, κάθε ενδιαφέρον. Και η διαδρομή του Λιονέλ Μέσι με την Αργεντινή ήταν ένα συναισθηματικό rollercoaster.

Πέρασε μέσα από την κόλαση, βίωσε και χρεώθηκε αποτυχίες και απογοητεύσεις, είδε ακόμη και να αποδοκιμάζεται από τους συμπατριώτες του, να αμφισβητείται το αναμφισβήτητο μεγαλείο του, μέχρι να εισπράξει μέσα σε ενάμιση χρόνο όλα όσα δικαιούτο. Και με τόκο…

Αποβολή στο ντεμπούτο του

Μετά τα «όργιά» του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων του 2005, το οποίο κατέκτησε με την Αργεντινή και αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης και πρώτος σκόρερ με έξι γκολ, ήταν θέμα χρόνου ο Μέσι να πάρει προαγωγή για τη… μεγάλη Εθνική. Οι συγκρίσεις με τον Μαραντόνα είχαν αρχίσει από νωρίς, με τους… υποψιασμένους όμως να κρατούν χαμηλά την μπάλα έχοντας δει παίκτες όπως οι Ορτέγκα, Γκαγιάρδο, Αϊμάρ και Ρικέλμε να χρεώνονται το ίδιο βάρος και να περνούν κάτω από τον πολύ ψηλό πήχη.

Στις 17 Αυγούστου 2005 το ντεμπούτο του «Λέο» με την Ανδρών ήταν πιο πολυαναμενόμενο κι από το ίδιο το φιλικό με την Ουγγαρία. Ο μικρός «μάγος» πέρασε σαν αλλαγή στο 63’, αλλά δευτερόλεπτα μετά αποβλήθηκε, πολύ αυστηρά, από τον Μάρκους Μερκ για χτύπημα στον Βίλμος Βάντσακ που προσπάθησε να τον αναχαιτίσει τραβώντας τον από τη φανέλα. Ο 18χρονος Μέσι έφυγε αμέσως για τα αποδυτήρια, όπου αργότερα οι συμπαίκτες του τον βρήκαν να κλαίει. Το χειρότερο ντεμπούτο είχε ολοκληρωθεί και αυτή ήταν η πρώτη από τις συνολικά τρεις αποβολές στην καριέρα του.

Ο γερμανικός εφιάλτης

Φυσικά μια αναποδιά δεν θα μπορούσε να αναχαιτίσει τον Μέσι και την εξέλιξή του. Όμως η Γερμανία ήταν αυτή που στις τρεις πρώτες παρουσίες του σε Παγκόσμιο Κύπελλο αποδείχτηκε κακός δαίμονας και ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Το 2006 ο Χοσέ Πέκερμαν τον πήρε στην αποστολή για το Μουντιάλ, αλλά την ώρα που μια χώρα ολόκληρη «απαιτούσε» να τον ρίξει στη μάχη, εκείνος κρίνοντάς τον… ανέτοιμο, δεν τον εμπιστεύτηκε αρκετά και τον άφησε στον πάγκο στον προημιτελικό με την οικοδέσποινα Γερμανία που χάθηκε με 4-2 στα πέναλτι.



Το 2010, στη Νότια Αφρική, ο Μέσι ήταν πλέον ο ηγέτης της Αργεντινής, με προπονητή τον Ντιέγκο Μαραντόνα, αλλά το ανεπαρκές σύνολο της «αλμπισελέστε» επέστρεψε ατιμασμένο στο Μπουένος Άιρες μετά τη συντριβή με 4-0 από τη Γερμανία στα προημιτελικά.



Ο «Λέο», που είχε δεχτεί σκληρή κριτική ακόμη και στην πατρίδα του για τις αποτυχίες, πήρε το 2014 στα γήπεδα της Βραζιλίας την Αργεντινή από το χέρι μέχρι τον τελικό, αλλά είδε τον Γκέτσε στην παράταση να χαρίζει τον τίτλο στη Γερμανία και να τον αφήνει με το πολύ «λίγο» βραβείο του κορυφαίου παίκτη του τουρνουά. Και μια φωτογραφία με το πιο κενό βλέμμα στην ιστορία των κενών βλεμμάτων.

Ένα χρυσό που δεν χρύσωσε το χάπι

Η μοναδική μέχρι το καλοκαίρι του 2021 επιτυχία του Μέσι με το εθνόσημο σε επίπεδο Ανδρών ήταν ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο Πεκίνο το 2008. Πέτυχε τρία γκολ στην πορεία μέχρι τον τελικό κι έδωσε την ασίστ στον Ντι Μαρία για το τέρμα της νίκης επί της Νιγηρίας στο ματς που ανέβασε την ομάδα του στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Αλλά φυσικά ακόμη κι ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο ήταν πολύ λίγο για τον κορυφαίο όλων.

Τα χαστούκια στο Κόπα Αμέρικα, τα δάκρυα και το αντίο

Ο Λιονέλ Μέσι αναζήτησε παρηγοριά στο Κόπα Αμέρικα, αλλά οι κατραπακιές διαδέχονταν η μία την άλλη. Το 2007 στην Κολομβία η Αργεντινή διαλύθηκε με 3-0 από την ελλιπή Βραζιλία στον τελικό και ο ίδιος περιορίστηκε στο «παράσημο» του καλύτερου νέου παίκτη του τουρνουά.

Το 2011 η Αργεντινή αποκλείστηκε στα προημιτελικά μέσα στο «σπίτι» της από την Ουρουγουάη στα πέναλτι, με τον «Λέο» ακόμη και να αποδοκιμάζεται από το δικό του κοινό. Το 2015 ήταν η οικοδέσποινα Χιλή που στέρησε στον ίδιο το τρόπαιο στον τελικό, πάλι στα πέναλτι, με τον αρχηγό Μέσι να αρνείται να παραλάβει το παρηγορητικό έπαθλο του καλύτερου παίκτη του Κόπα Αμέρικα.

Έναν χρόνο μετά, στην επετειακή διοργάνωση στις ΗΠΑ, ο εφιάλτης επαναλήφθηκε, σε χειρότερη version. Ο «Λέο» απέτυχε στη διαδικασία των πέναλτι βλέποντας τη Χιλή να κατακτά ξανά τον τίτλο και ο ίδιος αμέσως μετά ανακοίνωνε το τέλος του από την «αλμπισελέστε». Για πρώτη φορά «έσπασε», έκλαψε με λυγμούς βλέποντας ένα ακόμη όνειρο να τελειώνει. Όπως και ο χρόνος στην καριέρα του για να πετύχει κάτι με την Αργεντινή.

Η επιστροφή και η εξιλέωση

Οι Αργεντινοί που του είχαν χρεώσει τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες το… ξανασκέφτηκαν. Η εκστρατεία να μεταπειστεί και να ξαναφορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο απέδωσε καρπούς και μόλις ενάμιση μήνα μετά το «αντίο», ο Μέσι επέστρεψε δριμύτερος. «Κουβάλησε» την εθνική ομάδα στην πρώτη νίκη επί του Ισημερινού στο Κίτο μετά το 2001, με χατ-τρικ στο 3-1 και γλιτώνοντας για την «αλμπισελέστε» την περιπέτεια των μπαράζ πρόκρισης για το Μουντιάλ του 2018.



Στο Μουντιάλ της Ρωσίας το 2018 η μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία αποδείχτηκε στους «16» ανίκητη για τη μετριότατη εθνική Αργεντινής (4-3), όπως και στο Κόπα Αμέρικα του 2019 η οικοδέσποινα Βραζιλία στα ημιτελικά (2-0). Όσοι προεξόφλησαν δεύτερο κι αυτή τη φορά οριστικό αντίο του Μέσι, αφού οι αποτυχίες συνεχίζονταν ακόμη και μετά την επιστροφή του, διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Ο «Λέο» δεν τα παράτησε, πείσμωσε και δικαιώθηκε, παίρνοντας μάλιστα ρεβάνς και από τις δύο ομάδες που τον πίκραναν.

Η πρώτη γλυκιά εκδίκηση ήρθε μέσα στο σπίτι της Βραζιλίας, με την κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα, το καλοκαίρι του 2021. Μια διοργάνωση που είχε προγραμματιστεί να γίνει στην Αργεντινή, αλλά ο κορωνοϊός… έστειλε στη χώρα του καφέ. Ο υποχρεωμένος να ζει μονίμως στη σκιά του Μέσι, Ντι Μαρία, ήταν ο σκόρερ του τελικού, αλλά ο Λιονέλ με τέσσερα γκολ και πέντε ασίστ είχε συμμετοχή στα εννιά από τα δώδεκα γκολ της Αργεντινής στο τουρνουά. Ένα ακόμη βραβείο του παίκτη της διοργάνωσης δεν του έλεγε τίποτα πια, αφού επιτέλους είχε πάρει κούπα. «Η διοργάνωση αυτή ήταν να γίνει στην πατρίδα μας, αλλά ο Θεός το έφερε στο ‘Μαρακανά’ για να το κερδίσουμε εδώ μέσα», είχε αναφέρει στην επική ομιλία του πριν τον τελικό.

Να δεις τι σου’ χω για μετά

Ήταν να μη γίνει η αρχή… Ο Μέσι, η δική του Αργεντινή, είχε πάρει πλέον φόρα. Αφού «καθάρισαν» σαν αβγό την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιταλία με 3-0 στο «Γουέμπλεϊ» στο άτυπο… Σούπερ Καπ (Finalissima) τον Ιούνιο, έτρεξαν ένα αήττητο σερί 36 αγώνων μέχρι να το σπάσει στην πρεμιέρα η Σαουδική Αραβία. Όμως, αυτό αποδείχτηκε απλώς μια κακή παρένθεση. Στα 35 του ο «Λέο» πήρε από το χέρι μια παρέα ορκισμένων να τον υποστηρίξουν αγωνιστικά και να… πεθάνουν δίπλα του συμπαικτών και την οδήγησε στην κορυφή του κόσμου.

Το ιδανικό τέλος σε μια πολύ όμορφη ιστορία. Από αυτές που μοιάζουν βγαλμένες από σελίδες ευφάνταστου σεναριογράφου, αλλά είναι απλά… ποδόσφαιρο. Όπως ο ίδιος ο Λιονέλ Μέσι. Απλά το ποδόσφαιρο.