Κολοβός: «Ακόμα πιστεύω ότι μπορούσα να παίξω στον Ολυμπιακό – Στόχος μου η επιστροφή στην Εθνική»

Μία καριέρα που έχει περάσει από σημαντικές δυσκολίες.

Ένας παίκτης που κατάφερε να ξεχωρίσει στον Πανιώνιο, να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα με τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό, αλλά δεν κατάφερε να κρατήσει για πολύ και επέστρεψε στην αγαπημένη του Πλατεία.

Ο λόγος για τον Δημήτρη Κολοβό, ο οποίος μίλησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6, για την παρουσία του στο Βέλγιο, για την παρουσία του στη Βίλεμ και τα όνειρά του, με την επιστροφή στην Εθνική Ελλάδας να είναι το πιο σημαντικό για εκείνον.

Παράλληλα, μίλησε για τη σημερινή εικόνα των Πειραιωτών (σ.σ: πριν από τον αγώνα με την Ντουντελάνζ στο Λουξεμβούργο) και την παρουσία του Μαρίνου Ουζουνίδη στον πάγκο της ΑΕΚ, τον οποίο χαρακτήρισε τον καλύτερο προπονητή που έχει συνεργαστεί μέχρι σήμεα στην καριέρα του.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Δημήτρης Κολοβός στην Κωνσταντίνα Θεοδώρου για την εκπομπή «Τα διαμάντια είναι παντοτινά» του Χρήστου Σωτηρακόπουλου

Για τη νέα αρχή στην καριέρα του, με τη μεταγραφή του στη Βίλεμ: «Νιώθω πολύ καλά εδώ. Νομίζω ότι μου ταιριάζει το ποδόσφαιρο εδώ. Μετά τον τραυματισμό που είχα. Ήθελα να πάω σε μία ομάδα που θα με πιστέψει πάρα πολύ και θα είμαι όπως ήμουν πριν. Μέχρι στιγμής πιστεύω ότι η απόφασή μου είναι η σωστή. Αν εξαιρέσουμε τον τραυματισμό που είχα στην αρχή. Όλα είναι πολύ καλά και με υποδέχθηκαν όλοι με πολύ όμορφο τρόπο».

Για τη ζωή στην Ολλανδία και την προσαρμογή του: «Δεν είχα θέμα. Ήμουν και δύο χρόνια στο Βέλγιο, με το οποίο δεν υπάρχουν τεράστιες διαφορές. Οπότε δεν μου ήταν και πολύ δύσκολο. Σκέψου από το Βέλγιο που έπαιζα, εδώ που είμαι τώρα, είναι μία ώρα απόσταση με το αυτοκίνητο. Δηλαδή, δεν μου φαίνονται τεράστιες διαφορές. Συνάντησα και Έλληνες που έχουν μεγαλώσει εδώ. Δεν δυσκολεύτηκα».

Για το πώς περνάει την καθημερινότητά του: «Ξυπνάω το πρωί, πάω προπόνηση. Τρώμε όλοι μαζί στην ομάδα, μεσημεριανό και πρωινό. Έχω δέσει με δύο παιδιά από την ομάδα. Μαζευόμαστε σπίτι, παίζουμε ηλεκτρονικά και μετά τρώμε κάτι. Βλέπουμε ποδόσφαιρο. Έτσι είναι η καθημερινότητά μου. Συνήθως όταν είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και κάνεις προπόνηση πρωί, είναι δύσκολο να βγεις βράδυ και πάμε για κανένα φαγητό και προτιμάμε να ξεκουραζόμαστε».

Για τον τραυματισμό που είχε στην αρχή της σεζόν: «Είχα πάθει μία θλάση στο δικέφαλο και με ξαναέπιασε. Με είχε πιάσει στην προετοιμασία και βιάστηκα να ξαναμπώ, με αποτέλεσμα να μείνω εκτός δράσης για περίπου έναν μήνα. Έπαιξα σε ένα φιλικό με την Άντερλετχτ μετά τη διακοπή. Χθες είχαμε ένα φιλικό έπαιξα ξανά 90 λεπτά. Αισθάνομαι ότι βρίσκω τα πατήματά μου και ελπίζω και εύχομαι να μην με πιάσει ξανά ο δικέφαλος. Πάντα στο μυαλό μου είχα ότι είχα το πρόβλημα με το γόνατο, δεν φοβόμουν και είχα αφήσει τον τραυματισμό, και με έπιασε αυτό στον δικέφαλο. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη. Επειδή δεν είχα κανένα θέμα, στεναχωρέθηκα όταν έπιασε το πρόβλημα με τον δικέφαλο».

Για τις διαφορές ανάμεσα στο βελγικό και το ελληνικό πρωτάθλημα: «Θεωρώ ότι είναι πιο γρήγορο, πιο δυνατό και υπάρχουν περισσότερες ισορροπίες ανάμεσα στις ομάδες. Και το ελληνικό ποδόσφαιρο αρχίζει να ανεβαίνει ξανά. Δεν είναι όπως ήταν πριν, όταν έφυγα εγώ, και θεωρώ ότι είναι αρκετά καλύτερο το πρωτάθλημά μας».

Για το αν υπάρχουν φαινόμενα βίας και χουλιγκανισμού: «Όχι. Είμαι τρία χρόνια στο εξωτερικό και δεν έχω δει κάτι τέτοιο. Μπορεί να πάει πολύ εύκολα μία οικογένεια να δει έναν αγώνα ποδοσφαίρου στο εξωτερικό. Είναι ωραίο. Το ζεις διαφορετικό. Πηγαίνουν την Κυριακή σε αγώνες, να δουν έναν παιχνίδι και το βλέπουν σαν εκδρομή. Δεν πηγαίνουν για να βρίσουν και να ξεσπάσουν. Στην Ελλάδα κάποιοι ζουν για να πάνε στο γήπεδο για να βρίσουν και να ξεσπάσουν. Δεν τους βάζω όλους μέσα φυσικά, επειδή υπάρχουν κάποιοι “τρελοί”, δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν να δουν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα».

Για το αν παρακολουθεί την πορεία του Πανιωνίου: «Παρακολουθώ την ομάδα, όλα τα παιχνίδια τα έχω δει. Σίγουρα δεν έχει ξεκινήσει καλά. Θεωρώ ότι για τον Πανιώνιο είναι δύσκολο, όταν αλλάζει συνέχεια το ρόστερ και πάλι κάνει πολύ μεγάλα βήματα η ομάδα. Από τη στιγμή που φεύγουν 4-5 βασικοί παίκτες, δεν είναι εύκολο η ομάδα να είναι πάντα ψηλά. Υπάρχουν και στιγμές που θα ψάχνει να βρει τον εαυτό της, να βρίσκει ταυτότητα και όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδείξει δεν πρέπει να υποτιμάται».



Για τη συνεργασία του με τον Μαρίνο Ουζουνίδη στον Πανιώνιο και τις συμβουλές που έχει κρατήσει για εκείνον: «Από τους προπονητές που είχα ο Άκης Μάντζιος άρχισε να με βάζει, ο Ουζουνίδης με έκανε να νιώθω ελεύθερος στον αγωνιστικό χώρο. Ήταν τελευταία μου χρονιά στον Πανιώνιο. Εκείνη τη χρονιά ήμουν στεναχωρημένος, επειδή ήθελα να μείνω στον Ολυμπιακό, πίστευα ότι άξιζα να μείνω και ο δανεισμός στον Πανιώνιο ήταν πως μπορώ να κάνω το βήμα παραπάνω. Στον πρώτο γύρο δεν ήμουν ο εαυτός μου. Δεν ήμουν ο παίκτης που ήμουν τα τελευταία χρόνια στον Πανιώνιο. Ο κ. Ουζουνίδης μου έκανε μία κουβέντα, μου εξήγησε πως από τη στιγμή που είμαι εκεί πρέπει να αποδεικνύω πως πρέπει να είμαι στον Ολυμπιακό, στο πιο υψηλό επίπεδο, και εκείνη τη χρονιά πέτυχα 15 γκολ (11 στο πρωτάθλημα και 4 στο Κύπελλο). Είναι από τους προπονητές που είχα συνεργαστεί, στην ψυχολογία μου ήταν ο καλύτερος που είχα».



Για το αν πιστεύει πως μπορεί ο κ. Ουζουνίδης να βοηθήσει στην ΑΕΚ: «Ναι, πιστεύω πως μπορεί. Το αποδεικνύει κιόλας. Πήρε μία ομάδα που ήταν πρωταθλήτρια και συνεχίζει να κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Καμιά φορά δεν είναι εύκολο να πάρεις μία ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα, να την κρατάς στο ίδιο επίπεδο και έχει αποδείξει πως μπορεί να το καταφέρει αυτό. Για εμένα είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές».

Για τις αναμνήσεις του από τον Ολυμπιακό: «Όταν παίζεις σε μία ομάδα πιο μικρή στην Ελλάδα, από την άποψη ότι ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής, γιατί ο Πανιώνιος έχει πολύ μεγάλη ιστορία, ο Ολυμπιακός είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα. Θα μπορούσα να είχα πάρει περισσότερες ευκαιρίες. Από τη στιγμή που δεν έπαιζα στον Ολυμπιακό, όσο ήθελα τουλάχιστον να παίζω, ήθελα να φύγω. Ήθελα να παίζω και να απολαμβάνω το ποδόσφαιρο, και από τη στιγμή που δεν έπαιζα ήθελα να κυνηγήσω το όνειρό μου. Σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή ενός ποδοσφαιριστή. Εκείνη τη χρονιά που έφυγα από τον Ολυμπιακό και ήρθα στο Βέλγιο, έκανα πολύ καλή χρονιά και χτύπησα ξαφνικά από το πουθενά. Δεν το περίμενα. Έτσι είναι η ζωή. Δεν θέλω να πω ότι μπορούσα να παίξω παραπάνω. Μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα. Είμαστε οι επιλογές μας. Επέλεξα να πάω στον Ολυμπιακό, επειδή πίστευα και ακόμα πιστεύω ότι μπορούσα να παίξω. Δεν έτυχε να παίξω. Ούτε θα κρατήσω κακία για κάτι. Έχω μάθει να παλεύω στη ζωή μου. Οπότε είτε μέσα από τον Ολυμπιακό είτε στο εξωτερικό ή κάτι άλλο, εγώ θα κάνω τα πάντα για να φτάσω στο επίπεδο που πρέπει να φτάσω. Αν ο Θεός δεν θέλει, δεν μπορώ να κάνω κάτι. Αλλά δεν θα τα παρατήσω ποτέ».



Για το πώς βλέπει τον Ολυμπιακό του κ. Μαρτίνς: «Είδα το παιχνίδι με τη Μίλαν στο Europa League. Μέχρι να δεχθεί το πρώτο γκολ στάθηκε πολύ καλά. Είδα το 2ο ημίχρονο με τον ΟΦΗ. Με τον ΠΑΟΚ είδα επίσης το παιχνίδι του».

Για το αν μπορεί να διεκδικήσει κάτι στην Ευρώπη: «Δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά δεν είναι και εύκολο. Θεωρώ ότι η Μπέτις είναι πολύ καλή ομάδα. Στην Ισπανία πρέπει να δώσει πάρα πολλά για να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός. Δεν είναι ότι δεν μπορεί. Μπορεί, αλλά θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια και αυτή τη στιγμή έχει να κυνηγήσει τη βαθμολογία στην Ελλάδα. Θεωρώ ότι δεν είναι ό,τι πιο εύκολο αυτή τη στιγμή, αλλά όχι ακατόρθωτο. Είναι πολύ σημαντική αυτή η αγωνιστική στο Europa League, παίζει στο Λουξεμβούργο, πρέπει να κερδίσει εκεί για να σκεφτεί διαφορετικά. Έχει τη Μίλαν και τη Ντουντελάνζ στο γήπεδό του. Δεν είναι ακατόρθωτο. Εξαρτάται από εκείνον πώς θα παρουσιαστεί στα επόμενα παιχνίδια. Πρέπει να δείξει λίγο διαφορετικό πρόσωπο, από τη στιγμή που έχασε από τον ΟΦΗ, είναι σημαντικό να κερδίσει για να δείξει ότι άφησε πίσω του το κακό αποτέλεσμα και μπορεί να κάνει κάποια πράγματα».

Για το κεφάλαιο Εθνική Ελλάδας για εκείνον και τις αναμνήσεις του, από τις μικρές ομάδες μέχρι την Ανδρών: «Τι μου έχει μείνει… Αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο είναι το γκολ με το Μεξικό στο Μουντιάλ στην Τουρκία, που κερδίσαμε 1-2. Είχα χάσει τον πατέρα μου τρεις μήνες πριν και ήταν λίγο δύσκολη η κατάσταση τότε για εμένα. Σίγουρα και το ντεμπούτο μου με την πρώτη μου ομάδα και θέλω να πάνε καλά τα πράγματα για να μπορέσω κερδίσω ξανά τη θέση μου στην Εθνική. Κρατάω τα καλά πράγματα με την Εθνική. Ήμασταν μία παρέα, τέσσερα-πέντε χρόνια μέχρι την Ελπίδων. Θεωρώ ότι ήμασταν μία πολύ μεγάλη οικογένεια, μια μεγάλη παρέα, και καταφέραμε να κάνουμε όμορφα πράγματα».



Για το κλίμα στην Εθνική που έφερε και την ήττα από τα Νησιά Φερόε: «Δεν ήταν κάτι που αρμόζει στην Εθνική ομάδα. Όπως και να έχει, η περίοδος δεν ήταν η καλύτερη. Παντού υπήρχαν αρνητικά αποτελέσματα και όλοι μιλούσαν άσχημα για την Εθνική ομάδα. Κάτι που θεωρώ για αυτά που έχει καταφέρει δεν έπρεπε να γίνει. Νομίζω ότι ήταν ένα μεταβατικό στάδιο. Μία ομάδα που έχει καταφέρει πολλά και ξαφνικά σταμάτησαν κάποιοι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, ήρθαν νέα παιδιά και δεν ήταν εύκολο να διατηρηθεί στο ίδιο επίπεδο. Θεωρώ ότι η Ελλάδα έχει μεγάλο ταλέντο και είμαι σίγουρος ότι θα γίνει πολύ μεγάλη, θα βρει τα πατήματά της. Χρειάζεται όμως χρόνο. Δεν είναι εύκολο να συμβεί αυτό. Οι διεθνείς βρίσκονται σπάνια και είναι μία νέα ομάδα, αλλά βρίσκει τα πατήματά της και στο άμεσο μέλλον θα είμαστε όλο και καλύτεροι».

Για τα όνειρά του: «Τα όνειρά μου είναι να είμαι υγιής, γιατί καμιά φορά κάνουμε όνειρα και συμβαίνουν απρόοπτα. Δεν μπορούμε όμως να ζούμε χωρίς όνειρα. Εκείνο που έχω στο μυαλό μου είναι να κάνω μία πολύ καλή χρονιά, να είμαι υγιής όλη τη σεζόν και βήμα-βήμα να επιστρέψω στην Εθνική και να καταφέρω πράγματα. Είχα κάποιες ατυχίες στην καριέρα μου, θέλω να τις αφήσω πίσω και να κάνω μία νέα αρχή. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι θα κάνω να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ».