Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή...

Εικόνα πρώτη: βγαίνουμε από το αεροδρόμιο, δεν υπάρχει πουθενά μα πουθενά γκισέ για να κάνεις συνάλλαγμα. Τι γκισέ δηλαδή, ούτε μαγαζί σε ολόκληρη πόλη δεν υπάρχει για τέτοιες δουλειές. Παζάρεμα λοιπόν με τους ταξιτζήδες στην πιάτσα. «Να σου δώσουμε ευρώ να μας πας;». «English no», η σαφής και περιεκτική απάντηση.

Αποστολή στο Αρακαζού: Δημήτρης Ευαγγελάτος

Του δείχνουμε με το χέρι: «10 euros OK;», η ερώτηση σε... άπταιστα greeklish. «ΟΚ, ΟΚ», η απάντηση με πάθος. Και ξάφνου να και άλλος «ταρίφας» να μπει στη μέση για να παζαρέψει: «Εγώ σας πάω με τα μισά», επεμβαίνει. Η συνεννόηση βέβαια γίνεται με τη γλώσσα του σώματος, γιατί στο Αρακαζού σχεδόν κανείς δεν μιλάει αγγλικά. Ούτε καν οι υπάλληλοι των ξενοδοχείων! Και βέβαια όσα μεταφέρουμε δεν τα λέμε για να επικρίνουμε τους ανθρώπους εδώ. Κάθε άλλο. Ισα ίσα που πρέπει να είναι η πιο ευγενικός λαός που έχουμε συναντήσει. Απλώς οι άνθρωποι δεν ξέρουν γρι αγγλικά, πράγμα όχι ακριβώς αφύσικο όταν μιλάμε για μια επαρχιακή πόλη της Βραζιλίας στην άλλη άκρη του πουθενά.

Μπαίνουμε λοιπόν σε ταξί. Ο υποτυπώδης διάλογος γίνεται στη γλώσσα... του ποδοσφαίρου. «Νεϊμάρ» του λέμε. Και απαντάει με την γνωστή χειρονομία με τον αντίχειρα προς τα κάτω, για να μας πει ότι ο Νεϊμάρ είναι... λίγος. «Ο Σκολάρι;», το επόμενο ερώτημα. «Scolari, tourist!», η απάντηση. Όπως καταλαβαίνετε, στον απλό λαό οι δύο διάσημοι «Μπραζιλέιρος» δεν τυγχάνουν ακριβώς ευνοϊκής αποδοχής...

Από τα συμφραζόμενα καταλαβαίνουμε ότι μας λέει κάτι σαν «ο Νεϊμάρ δεν είναι ούτε το ένα... εκατοστό της αξίας του Ρομάριο και του Ρονάλντο!». Είναι κι αυτή μια άποψη...

Μ’αυτά και μ’αυτά φτάνουμε ξενοδοχείο. Αυτό το ρημάδι το «jet lag», που λένε και στο χωριό μου, νόμιζα ότι σημαίνει μόνο κούραση, αλλά τελικά... φέρνει και ναυτία. Ας είναι. Με τον ύπνο γιατρεύονται όλα. Ο οποίος ύπνος μας πήρε κατά τις 10 το βράδυ τοπική, που είχα να κοιμηθώ τέτοια ώρα από την δευτέρα δημοτικού. Σκεφτείτε όμως για τι ταξίδι μιλάμε. Αθήνα-Φρανκφούρτη 3 ώρες, Φρανκφούρτη-Ρίο 11,5 ώρες, Ρίο- Αρακαζού 2.30 ώρες. Κι αν φοβάσαι και τα αεροπλάνα, που τα φοβάσαι ρε αδερφέ, άντε να κλείσεις μάτι στο αεροπλάνο.

Είπαμε όμως, με τον ύπνο σε κανονικό κρεβάτι και όχι σε θέση αεροσκάφους, γιατρεύονται όλες οι πληγές. Οπερ και εγένετο...