Δεν θα ‘θελες να καταλήξεις σε βραζιλιάνικη φυλακή…

Όταν κάποιος ακούει Βραζιλία, σχεδόν αυτόματα κάνει συνειρμούς πολύ συγκεκριμένους. Τι φέρνει, λοιπόν στον νου του, περίπου στερεοτυπικά, ο καθένας από εμάς; Μπαλαδόρους που μιλάνε στην μπάλα, καρναβάλι με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μπικίνι πάνω σε υπέροχα γυναικεία σώματα με δυνατό τους σημείο την… πίσω όψη. Άντε –και με κίνδυνο να καταλήξεις στην κόλαση μπλέκοντας και το όνομά Του στην κουβέντα- και το άγαλμα του Ιησού στο Ρίο.

Αν η καθημερινότητα της χώρας εξαντλούταν σε τέτοιες εικόνες, θα μιλάγαμε για ένα επίγειο παράδεισο. Τέτοιοι, όμως, δεν υπάρχουν. Κάποιοι λένε πως δεν «παίζει» γενικώς παράδεισος, αλλά αυτό είναι αλλουνού παππά ευαγγέλιο. Άλλη ώρα…



Πίσω στο θέμα μας, το οποίο είναι και επίκαιρο ένεκα του Παγκοσμίου Κυπέλλου που έχει μετατρέψει τη Βραζιλία στον απόλυτο τουριστικό προορισμό. Όσοι βρεθούν εκείνες τις ημέρες εκεί, καλό θα ήταν να αποκτήσουν μια επαφή με τη δουλειά του Ιταλού φωτογράφου, Τζουζέπε Μπιτσάρι, που είχε το… προνόμιο να εξασφαλίσει άδεια προκειμένου να φωτογραφίσει τις ξακουστές φυλακές στο Σάο Πάουλο. Ένα μέρος που ο ίδιος περιγράφει ως «πανεπιστήμια εγκληματικότητας», μάλλον όχι άδικα.



Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, αν -είτε επειδή έπεσες θύμα δικαστικής πλάνης, είτε διότι ήσουν κακό παιδί- καταλήξεις σε… σωφρονιστικό ίδρυμα, βασικά την «έκατσες τη βάρκα».



Το πρώτο πράγμα με το οποίο θα βρεθείς αντιμέτωπος είναι το πρόβλημα του υπερπληθυσμού, αφού ένα και μόνο στρώμα στο πάτωμα είναι πιθανόν να πρέπει να το μοιραστούν ακόμη και πέντε άτομα. Το θέμα συνήθως βρίσκει λύση χάρη στην προθυμία των παλιών να προσφέρουν μια θέση στα… γόνατά τους. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες και να γίνουμε χυδαίοι τώρα… Μεγάλα παιδιά είμαστε, καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας.



Αν θες να ΄χεις καλύτερη τύχη, οφείλεις να βρεις τρόπο ώστε να μπεις κι εσύ στη συμμορία που ελέγχει τις φυλακές, στην προκειμένη περίπτωση τη First Capital Command, η οποία ελέγχει τα πάντα εντός των τειχών και κινεί τα νήματα και έξω από τη φυλακή. Η δράση της πολλές φορές οδηγεί σε εξεγέρσεις που δεν διαφέρουν πολύ από εκείνες που μπορεί να δει κανείς μόνο σε ταινίες.



Για παράδειγμα, το 1992, μία από αυτές άφησε πίσω της 111 νεκρούς κρατούμενους κι έστειλε στη φυλακή περισσότερους από 60 αστυνομικούς, που θα είχε έναν ενδιαφέρον να ψάξει κανείς να βρει αν είναι ακόμη ζωντανοί…

Επιμέλεια: Νικόλας Ακτύπης (με πληροφορίες από dailymail)