Πριν τον Ζιντάν: Η πρώτη... γαλλική κουτουλιά ανήκε στον Αμορός

Εάν σας ρωτήσουν στα γρήγορα τι σας θυμίζουν οι λέξεις «κουτουλιά» και «ποδόσφαιρο», το πιο πιθανό είναι ότι το μυαλό σας θα πάει στο περιβόητο περιστατικό ανάμεσα σε Ζινεντίν Ζιντάν και Μάρκο Ματεράτσι, στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανάμεσα σε Γαλλία και Ιταλία το 2006.



Κι όχι άδικα, καθώς αποτέλεσε το άδοξο φινάλε στην τεράστια καριέρα ενός εκ των πιο σπουδαίων ποδοσφαιριστών στην ιστορία του αθλήματος.
Πάντως η αλήθεια είναι πως ο «Ζιζού» δεν είχε... πρωτοτυπήσει ιδιαίτερα όταν αποφάσισε να χτυπήσει με το κεφάλι τον Ιταλό αντίπαλό του. Είχε προηγηθεί ένα άλλο... κουτουλίδι, από συμπατριώτη του, στο Euro του 1984, με τον Μανουέλ Αμορός να χαρίζει στο κοινό ένα απαράδεκτο και συνάμα αξέχαστο στιγμιότυπο στον αγώνα ενάντια στη Δανία...

Μικρός στο μάτι


Καταρχάς, ας δούμε δυο πράγματα για τον... πρωταγωνιστή. Γεννημένος το 1962 σε οικογένεια ισπανικής καταγωγής, ο Μανουέλ Αμορός αποτέλεσε μία από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες της Ligue 1 μεταξύ 1980 και 1996, παίζοντας σε Μονακό, Μαρσέιγ και Λιόν και μετρώντας συνολικά πάνω από 500 συμμετοχές, καθώς και πέντε πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και ένα Champions League.



Το μικρό του ύψος (1.72) του επέτρεψε να γίνει ένας ταχύς δεξιός μπακ, που φόρεσε 82 φορές τη φανέλα της εθνικής ομάδας της Γαλλίας μεταξύ 1982 και 1992 - 30 εκ των οποίων ως αρχηγός. Μεγαλύτερό του παράσημο με τους «τρικολόρ», το τρόπαιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1984, όπου είχε καταγραφεί και το περιστατικό που αποτέλεσε την αφορμή για αυτό εδώ το κείμενο.

Πριν την καταξίωση

Μπορεί στη σύγχρονη ποδοσφαιρική ιστορία να αποτελεί μία από τις κορυφαίες εθνικές ομάδες, όμως στις αρχές της δεκαετίας του ’80, η Γαλλία δεν ήταν και καμία υπερδύναμη.

Με εξαίρεση μία 3η θέση το 1958, οι «τρικολόρ» δεν είχαν τίποτα άλλο να επιδείξουν, ενώ η λέξη τελικός ήταν άγνωστη.

Η όρεξη άρχισε να ανοίγει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, όταν η πορεία της παρέας του Μισέλ Πλατινί σταμάτησε στα ημιτελικά. Ο αποκλεισμός από τη Δυτική Γερμανία στα πέναλτι πόνεσε, όπως και η... κλοτσοπατινάδα του Σουμάχερ στον Μπατιστόν – που έμεινε ατιμώρητη.

Η ευκαιρία και το... ισπανικό αίμα

Το 1984, οι Γάλλοι διοργάνωσαν το Euro και η συγκυρία έμοιαζε ιδανική. Ο Πλατινί είχε πάρει πλέον μεταγραφή στη Γιουβέντους, ενώ το ρόστερ των «τρικολόρ» ξεχείλιζε από ποιότητα, με παίκτες όπως ο Ζιρές, ο Τιγκανά, ο Μποσίς, ο Φερναντέζ και φυσικά ο... φίλος μας, ο Αμορός.



Ο όμιλος με Δανία, Βέλγιο και Γιουγκοσλαβία δεν θα δυσκόλευε καθόλου τους Γάλλους, που έκαναν το 3/3 και προκρίθηκαν ως πρώτοι στα νοκ άουτ. Μόνο που στον πρώτο αγώνα, ενάντια στους Δανούς, ο 22χρονος τότε μπακ είχε τραβήξει τα βλέμματα για τους λάθος λόγους.

Με το ματς να έχει φτάσει στο τελευταίο δεκάλεπτο και με τον Πλατινί να έχει κάνει το 1-0 στο 78’, ο Αμορός κέρδισε φάουλ από τα αριστερά μετά από ένα επιπόλαιο τάκλιν του Γέσπερ Όλσεν.

Ο Δανός εξτρέμ του Άγιαξ που το καλοκαίρι εκείνο πήρε μεταγραφή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μετάνιωσε άμεσα την κίνησή του να ρίξει στο έδαφός τον αντίπαλό του, αν και είναι σαφές πως σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να προβλέψει την αντίδρασή του.

Ο Γάλλος επιχείρησε να πετύχει τον Όλσεν με την μπάλα, σημαδεύοντας το κεφάλι του αλλά αστοχώντας! Τότε αποφάσισε να γίνει ακόμη πιο βίαιος, κουτουλώντας τον Σκανδιναβό ανάμεσα στα μάτια, με αποτέλεσμα, ασφαλώς, να δει άμεσα την κόκκινη κάρτα του Δυτικογερμανού Βόλκερ Ροθ.



«Η κόκκινη κάρτα μου φαινόταν άδικη. Με χτύπησε. Η αντίδρασή μου ήταν απόρροια της νιότης μου αλλά και του ισπανικού αίματος που έτρεχε στις φλέβες μου» σχολίασε αργότερα ο Αμορός, που τιμωρήθηκε από την UEFA με τρεις αγωνιστικές. Ήτοι σχεδόν όλο το τουρνουά, καθώς έχασε τα δύο επόμενα ματς των ομίλων και τον ημιτελικό – το Euro τότε διεξαγόταν με οκτώ ομάδες.

Όπως είπε, «έχοντας τεθεί εκτός για το μεγαλύτερο μέρος του τουρνουά, έπρεπε να βρω άλλον τρόπο να βοηθήσω την ομάδα μου».



Καψόνι από τον κόουτς

Βέβαια, ο Γάλλος κατάφερε να αγωνιστεί ξανά, στον τελικό της 27ης Ιουνίου με την Ισπανία. Όχι πάντως σε όλο το ματς, με τον τότε ομοσπονδιακό τεχνικό των «τρικολόρ» Μισέλ Ινταλγό να του κάνει... καψόνι, περνώντας τον στο ματς μόλις στο 73ο λεπτό, αντί του Μπατιστόν.

Ακόμα κι έτσι, ο Αμορός πανηγύρισε την πρώτη κούπα στην ιστορία της εθνικής ομάδας της πατρίδας του, χάρη στο 2-0 επί του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας καταγωγής του!



Ασφαλώς η κουτουλιά του 59χρονου σήμερα παλαίμαχου ποδοσφαιριστή δεν έχει τόσα κοινά με εκείνη του Ζιντάν. Άλλο πρεμιέρα και άλλο τελικός, με την αποβολή του Αμορός να μην πληγώνει την ομάδα του. Αντιθέτως, με τον «Ζιζού» στο γήπεδο μέχρι τέλους, κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει με σιγουριά τι θα είχε γίνει στον τελικό του Βερολίνου με την Ιταλία.

Είναι δε σαφές πως από το Euro του 1984 και μετά, οι «τρικολόρ» πήραν... φόρα. Έκτοτε, ο απολογισμός είναι τρεις τελικοί Παγκοσμίου Κυπέλλου (με δύο κατακτήσεις) και δύο Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (με μία κατάκτηση).