Ποδοσφαιριστής με… πτυχίο!

Ένα ξεχωριστό βραβείο έλαβε στην 37η γιορτή του Ποδοσφαιριστή ο Γιάννης Μπουτσάκης, αποδεικνύοντας πως όταν θέτεις στόχους στη ζωή , τίποτα δε μπορεί να σταματήσει παρά ο ίδιος σου ο εαυτός…

Στα 25 του χρόνια, ο αθλητής του Εργοτέλη, κατάφερε να γίνει πρότυπο για όλα τα νέα παιδιά που θεωρούν πως αθλητισμός σε υψηλό επίπεδο και πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορούν να συνδυαστούν.

Απόφοιτος πλέον του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ρεθύμνου, βάζει το πτυχίο στην άκρη και κυνηγάει το όνειρό του, για να αγωνιστεί σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο.

Ένα πτυχίο-highlight στη ζωή του, το οποίο ίσως να μην δεν συγκρίνεται με το αριστερό βολέ που έστειλε τη μπάλα στο παραθυράκι του Σωτηρίου, στη ρεβάνς με τον ΟΦΗ και την ομάδα του στα πέναλτι και τελικά στους «8» του Κυπέλλου Ελλάδος, αλλά είναι ιδιαίτερα σημαντικό.



– Πώς κατάφερες να συνδυάσεις, λίγα χρόνια πριν, τις Πανελλήνιες Εξετάσεις και το όνειρό να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

«Ήταν σίγουρα μια δύσκολη περίοδος στη ζωή μου αλλά με την παρότρυνση και τη βοήθεια των γονιών μου, τα κατάφερα. Αφοσιώθηκα στα μαθήματα και ως εκ τούτου μειώθηκαν οι προπονήσεις μου. Αυτό είχε βέβαια τη δική του ξεχωριστή ομορφιά γιατί όσο ελεύθερο χρόνο είχα, τον αξιοποιούσα παίζοντας ποδόσφαιρο στην νεανική ομάδα του ΠΟΑ, τον Κεραυνό».

– Σε βοηθούσε να χαλαρώσεις;

«Ακριβώς. Σε κάθε προπόνηση καθάριζε το μυαλό μου και παράλληλα εκτιμούσα αυτό που έκανα. Τότε ήταν που αγάπησα ακόμη περισσότερο το ποδόσφαιρο, αφού ένιωθα την απουσία του από τη ζωή μου. Είναι πραγματικά δύσκολο να συνδυάσεις Πανελλήνιες Εξετάσεις και ποδόσφαιρο, όμως με σωστό προγραμματισμό, ισχυρή θέληση, υπομονή και γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως θα κάνεις πολλές θυσίες, μπορείς να τα καταφέρεις και στα δυο»…

– Σκέφτηκες ποτέ να εγκαταλείψεις έναν από τους δυο δρόμους, στους οποίους προσπαθούσες να περπατήσεις;

«Δε θα έλεγα ότι υπήρχαν στιγμές που έφτασα να παρατήσω το όνειρο των σπουδών, αν και δεν σας κρύβω πως υπήρχαν πολλές στιγμές που τις παραμελούσα και δεν είχα την απόδοση που θα ήθελα. Ήξερα όμως πως θα φτάσω στο τέλος. Όσον αφορά στο ποδόσφαιρο, η αγάπη είναι τεράστια και το όνειρο να φτάσεις όσο πιο ψηλά, το κάνει αναμφισβήτητα προτεραιότητα».

– Πτυχίο στα Παιδαγωγικά και ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο. Μήπως ένα πλάνο ως προπονητής Ακαδημιών – σε πολλά χρόνια από τώρα- είναι προ των πυλών;

«Πολλές φορές στη ζωή, σου ανοίγονται δρόμοι που δεν τους περιμένεις. Σίγουρα η προπονητική Ακαδημιών δεν ήταν ένα από τα πράγματα που είχα στο μυαλό μου όταν πέρασα στη σχολή του Παιδαγωγικού Ρεθύμνου, όμως πράγματι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ ωραίο πλάνο. Άλλωστε οι βάσεις έχουν δημιουργηθεί»…

-Σε ποιον αφιερώνεις το βραβείο του ΠΣΑΠ;

«Το βραβείο αυτό αποτελεί μεγάλη τιμή και θα ήθελα να το αφιερώσω στην οικογένειά μου γιατί εκείνοι μου έδωσαν τις σωστές βάσεις για να τα καταφέρω. Θέλω παράλληλα να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους που ήταν και παραμένουν κοντά μου σε κάθε στιγμή της ζωής μου, όπως επίσης όλους όσοι μου πρόσφεραν τις γνώσεις τους στην εκπαίδευση και το ποδόσφαιρο»