Παπάζογλου στον bwinΣΠΟΡ FM: «Το ματς που δεν θα ξεχάσω με Ολυμπιακό - Δεν συγκρίνεται ο Βαλβέρδε»!

Το φινάλε στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή είναι μία απόφαση δύσκολη. Για το Τάσο Παπάζογλου, ήταν ένα τέλος «γλυκό». Ο πολύπειρος ποδοσφαιριστής «κρέμασε» τα παπούτσια του στις 31 Μαΐου, φορώντας τη φανέλα και το περιβραχιόνιο του αρχηγού στην ομάδα που τον ανέδειξε τον Πανσερραϊκό, συνδυάζοντας το «αντίο» με την επιστροφή του συλλόγου στην Super League 1, έπειτα από 12 χρόνια.

Πανσερραϊκός, Ολυμπιακός, ΑΠΟΕΛ, Παναιτωλικός, Απόλλων Σμύρνης, ΟΦΗ, Ζίρα. Δύο νταμπλ και ένα πρωτάθλημα με τα «ερυθρόλευκα», τρεις άνοδοι με τον Πανσερραϊκό, μια καριέρα γεμάτη και πλούσια για τον 35χρονο, πρώην, πλέον αμυντικό και ένα από τα καλύτερα παιδιά που πέρασαν από τα ελληνικά γήπεδα.

Ο Τάσος Παπάζογλου θα μείνει στο χώρο του ποδοσφαίρου, αφού «αυτό αγαπά να κάνει», όπως είπε στην Βαλεντίνα Νικολακοπούλου και τον BwinΣΠΟΡ FM 94,6, κάνοντας μια αναδρομή στην επαγγελματική του πορεία, που είχε πολλές καλές, αλλά και κάποιες άσχημες στιγμές. Μια καριέρα, όμως, που τον αφήνει γεμάτο και πλήρη, έτοιμο για νέες προκλήσεις.

Ήταν ένα φινάλε μαγικό. Σε ένα ματς-φιέστα ανόδου κόντρα στον ΠΑΟΚ Β, την ημέρα των 59ων γενεθλίων του Πανσερραϊκού. «Ήταν ό,τι καλύτερο. Η φιέστα, η άνοδος, ήταν όλα ιδανικά ώστε να σταματήσω στην ομάδα που ξεκίνησα. Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί, αλλά τα τελευταία χρόνια με τη διοίκηση και τον πρόεδρο, τον Τάσο Καζία, ένιωθα πως σιγά-σιγά πλησίαζε αυτό το τέλος και αποφάσισα να έρθω εδώ να κλείσω την καριέρα μου, με αυτό τον ιδανικό τρόπο».

Η απόφαση για το τέλος τριγύριζε στο μυαλό του από την αρχή της σεζόν, όπως μας αποκάλυψε, αφού οι συνθήκες ήταν ιδανικές και οι στόχοι τελικά εκπληρώθηκαν. «Γύρισα επειδή η ομάδα θα πρωταγωνιστούσε, και επειδή υπήρχε και ο Τάσος Καζίας. Είχα πει πως αν η ομάδα ανέβει κατηγορία, θα κρεμάσω τα παπούτσια μου. Έγινε πράξη. Ήρθα για να βοηθήσω από την πλευρά μου να επιστρέψει η ομάδα στη Super League 1. Ήταν πολύ δύσκολο, πέρυσι σώθηκε την τελευταία στιγμή. Φέτος, όμως, μπήκαν πολύ καλές βάσεις από την αρχή. Η άνοδος ήρθε πολύ πριν τελειώσει το πρωτάθλημα. Από ένα σημείο και έπειτα δεν είχαμε αντίπαλο και η ομάδα κατάφερε να επιστρέψει στην Α’ Εθνική, όπου ελπίζω να μείνει για χρόνια».



Άραγε κοιμήθηκε το τελευταίο βράδυ πριν από το παιχνίδι που θα έγραφε το φινάλε της καριέρας του; «Τις τελευταίες δύο μέρες είχα ένα άγχος.. Περνούσαν όλα τα χρόνια από μπροστά μου. Σκεφτόμουν πότε ξεκίνησα, τι έκανα, τους τίτλους που κατέκτησα με τον Ολυμπιακό και τον ΑΠΟΕΛ, τις αρκετές δυσκολίες που είχα λόγω τραυματισμών. Την ήμερα του αγώνα σφίχτηκα πριν πάω στο γήπεδο, όμως όταν έφτασα και είδα εκεί όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα μου έφυγε όλο αυτό. Ήταν η τελευταία μου ποδοσφαιρική στιγμή, την έζησα και έκλεισε όπως το είχα στο μυαλό μου. Ήθελα να κλείσω με μία επιτυχία και αυτή ήρθε με την ομάδα με την οποία αναδείχθηκα. Είναι ό,τι καλύτερο για έναν ποδοσφαιριστή να το ζήσει».



Το μέλλον του Τάσου Παπάζογλου είναι στο ποδόσφαιρο, γιατί απλά αυτό αγαπά. Ποια είναι τα σχέδιά του για την επόμενη ημέρα; «Προς το παρόν θέλω να ξεκουραστώ, να πάω διακοπές. Έχω κάποιες σκέψεις, οι οποίες σε σύντομο χρονικό διάστημα θα υλοποιηθούν. Θα μείνω στο χώρο του ποδοσφαίρου, γιατί αυτό μου αρέσει να κάνω».

Κάθε καριέρα, ειδικά εκείνη ενός ποδοσφαιριστή απαιτεί θυσίες και ο ίδιος θέλει να αναπληρώσει το χρόνοι με τα αγαπημένα του πρόσωπα. «Μου έχουν λείψει πολύ οι οικογενειακές στιγμές. Υπήρχαν αποστάσεις με την οικογένειά μου, τη γυναίκα μου. Υπάρχουν πράγματα που στερήθηκα όλα αυτά τα χρόνια».

Το τηλέφωνο χτυπά και ο Ολυμπιακός θέλει να τον αποκτήσει. Υπάρχουν δεύτερες σκέψεις; «Όχι φυσικά, δεν σκέφτηκα τίποτα. Ήμουν 22 χρονών, ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα να πάω στον Ολυμπιακό. Ήμουν πολύ τυχερός που σε τέτοια ηλικία βρέθηκα απευθείας από τον Πανσερραϊκό στον Ολυμπιακό, γιατί αυτό με ωρίμασε ως άνθρωπο, μπήκα κατευθείαν στα βαθιά. Ο Ολυμπιακός είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Ήταν πολύ σημαντικό για ένα παιδί από την επαρχία να βρεθεί ανάμεσα σε πάρα πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές και να κατακτά τρόπαια. Δύο νταμπλ και ένα πρωτάθλημα».



Στον Ολυμπιακό θα αγωνιστεί και στην Ευρώπη, στιγμές που του έχουν μείνει ανεξίτηλες. «Το πρώτο μου παιχνίδι στην Ευρώπη ήταν μια αλλαγή που με είχε βάλει ο Ερνέστο Βαλβέρδε στο ‘Καραϊσκάκη’ με την Άρσεναλ . Αυτό που θα θυμάμαι, γιατί έπαιξα πάρα πολύ, ήταν μέσα στην Ρούμπιν Καζάν, το 0-1. Είχε τραυματιστεί ο Μέλμπεργκ και είχα περάσει εγώ στο ματς. Είναι στιγμές που σου μένουν».



Ποιον συμπαίκτη ξεχωρίζει; «Είχα τη χαρά να είμαι με μεγάλες προσωπικότητες. Ήταν ο Μέλμπεργκ, ο Τοροσίδης, ο Αβρράμ, ο Ιμπαγάσα, ο Πάντελιτς, Παιχταράδες και μεγάλες προσωπικότητες».

Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος; «Ήταν σε ένα φιλικό του Ολυμπιακού με την Ίντερ το 2011. Ήταν ο Μιλίτο, ένας παίκτης που έκανε ασταμάτητες κινήσεις. Όπως επίσης και ο Μάρτινς με την Ρουμπίν Καζάν».

Μίτσελ ή Βαλβέρδε; Ο Τάσος είχε τη χαρά να συνεργαστεί με δύο σπουδαίους τεχνικούς. «Δύσκολη ερώτηση. Ο Μίτσελ είναι αυτός που με καθιέρωσε στον Ολυμπιακό, αλλά ο Βαλβέρδε, σαν πακέτο, δεν συγκρίνεται με κανέναν. Σαν προπονητής, σαν προσωπικότητα, κάτι που το δείχνει και η πορεία του, αφού δεν είναι τυχαίο πως έφτασε να προπονεί την Μπαρτσελόνα».

Ποιος παίκτης ήταν το πρότυπό του; «Θαύμαζα πολύ τον Μαλντίνι. Τον έβλεπα και ήθελα να μοιάσω σε εκείνον», θα μας πει.



Σε μία τόσο πλούσια καριέρα οι στιγμές είναι πολλές. Κάποιες, ίσως λίγο πιο ξεχωριστές. «Σίγουρα ήταν η μεταγραφή μου στον Ολυμπιακό, τα πρώτα μου νταμπλ, οι τρεις άνοδοι με τον Πανσερραϊκό, το μπαράζ με τον ΟΦΗ όταν η ομάδα έμεινε στην κατηγορία. Ίσως να μου διαφεύγει κάτι, όμως αυτές ήταν οι πιο έντονες».

Στον αθλητισμό δεν είναι όλα ρόδινα, ειδικά όταν ένας τραυματισμός «χτυπά» έναν ποδοσφαιριστή. «Η χειρότερη στιγμή στην καριέρα μου ήταν ο τραυματισμός μου στον Παναιτωλικό. Από ένα μαρκάρισμα βρέθηκα να χάνω όλη τη χρονιά. Δυστυχώς με πήγε πίσω. Ήμουν 26 χρονών, στα καλύτερά μου, όταν προέκυψε αυτός ο τραυματισμός. Παρόλα αυτά είχα δίπλα μου ανθρώπους που με βοήθησαν, με στήριξαν και επανήλθα πολύ πιο γρήγορα από ότι έλεγε ο γιατρός. Ο δεύτερος ήρθε στον ΑΠΟΕΛ. Είχα πάει με όλες τις περγαμηνές και βρέθηκα 3 μήνες εκτός. Αυτός ο τραυματισμός μου στέρησε την παραμονή μου στην ομάδα. Όταν έφυγε ο Γιώργος Δώνης τον Ιανουάριο, έφυγα και εγώ».



Το 2019 θα δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό και την Ζίρα. «Γενικά δεν μας ήθελε το εξωτερικό. Ήθελα να ζήσω κάτι στο εξωτερικό, να δω μια διαφορετική κουλτούρα. Ήμουν 30 ετών, στην Ελλάδα είχα πάει σε πολλές καλές ομάδες. Δεν ήθελα να πάω κάπου για να πάω. Το οικονομικό κομμάτι ήταν επίσης κίνητρο. Έζησα 6 φανταστικούς μήνες. Σαν πρωτάθλημα, είναι ένα επίπεδο κάτω από την Ελλάδα όμως εξελίσσεται κάθε χρόνο. Στη συνέχεια ήρθε ο κορωνοϊός και όπως σε όλο τον κόσμο, έτσι και εκεί πήγαν όλα στράφι».

Απωθημένα υπάρχουν; «Θα ήθελα να ζήσω περισσότερο στο εξωτερικό. Θα ήθελα να είμαι σε μία χώρα πιο ποδοσφαιρική από το Αζερμπαϊτζαν. Αυτό είναι το μόνο απωθημένο. Σταμάτησα γεμάτος εμπιερίες, γι αυτό πήρα και την απόφαση να σταματήσω, ενώ θα μπορούσα να συνεχίσω με τον Πανσερραϊκό στην Α’ Εθνική. Είπα τέλος, φτάνει, είμαι γεμάτος από όλα. Τα τελευταία δύο χρόνια το είχα στο μυαλό μου, έψαχνα την κατάλληλη στιγμή. Την κατάλληλη στιγμή μας την έφερε ο Θεός μπροστά μας, δεν γινόταν να την κλωτσήσω».

Η κουβέντα θα πάει και στο ελληνικό ποδόσφαιρο των τελευταίων χρόνων. Ο Τάσος Παπάζογλου αναδεικνύει τις δυσκολίες που υπάρχουν σε πολύ σοβαρό βαθμό, πλέον, στις χαμηλότερες κατηγορίες. «Είναι λυπηρό αυτό που γίνεται. Πρώτη χρονιά ήταν ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα της Super League, για την Β΄ Εθνική δεν θέλω να μιλήσω καν. Κάθε χρόνο είναι χειρότερα. Τα τελευταία τρία χρόνια το έζησα και ο ίδιος. Είναι ό,τι χειρότερο. Οι δυσκολίες είναι πολλές. Φαντάσου πώς εγώ ήμουν σε δύο ομάδες οργανωμένες, όπως η Ξάνθη και ο Πανσερραϊκός, που ανήκουν στη Super League 1. Φαντάσου τι γίνεται στις ομάδες που χαροπαλεύουν. Πρέπει να κάνουμε όλοι λίγο πίσω τον εγωισμό μας και σαν χώρα. Να κοιτάξουμε το καλό της χώρας, πώς θα προσελκύσουμε ξανά μεγάλους παίκτες. Ψάχναμε ενάμιση μήνα το που θα γίνει ο τελικός του Κυπέλλου και χωρίς φιλάθλους. Είναι πραγματικά λυπηρό για το ελληνικό ποδόσφαιρο».

Τι θα έλεγε σε έναν νέο ποδοσφαιριστή; «Όσο πιο γρήγορα μπορεί να πάει στο εξωτερικό. Όσο είναι έτσι τα πράγματα, ειδικά σε αυτές τις κατηγορίες που δεν… τσουλάει το πράγμα».

Δεν μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε τι «βλέπει» στον αυριανό μεγάλο τελικό του Champions League. «Γυρνάει λίγο προς τη Σίτι. Θεωρώ ήρθε η ώρα να κατακτήσει το τρόπαιο. Ήρθε κοντά, όμως το ακούμπησε και έφυγε. Αν και δεν ξεγράφω την Ίντερ, όμως η Σίτι, ειδικά φέτος, έχει ξεφύγει».