Το πρώτο και μοναδικό Κύπελλο του Άρη κόντρα στον ΠΑΟΚ

Το ημερολόγιο έδειχνε 28 Ιουνίου 1970 και ο τελικός της διοργάνωσης εξ ορισμού έμοιαζε διαφορετικός. Για πρώτη φορά το τρόπαιο θα κατέληγε σε ομάδα από τη Θεσσαλονίκη.

Ο «Δικέφαλος του Βορρά» ήταν θεωρητικά το φαβορί, ωστόσο ο Άρης έμελλε να είναι αυτός που θα πανηγυρίσει. Κόπηκαν 46.695 εισιτήρια και οι συνολικές εισπράξεις ανήλθαν στις 1.496.863 δραχμές.

Η πολυσυζητημένη τιμωρία του Λουκανίδη

Οι «κίτρινοι» παρατάχθηκαν στον αγωνιστικό χώρο δίχως τη λάμψη του άρτι αφιχθέντος από τον Παναθηναϊκό, Τάκη Λουκανίδη, ο οποίος είχε αποβληθεί στον ημιτελικό απέναντι στον Ολυμπιακό.

Ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Εγώ, ο Τάκης Λουκανίδης», θυμάται: «Όταν ο διαιτητής, ο Λέλος Βαμβακόπουλος, σφύριξε τη λήξη του αγώνα, οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν μιλιόντουσαν. Τα κεφάλια κατεβασμένα, απογοητευμένοι προσπαθούσαν να βρουν τι έφταιξε και αποκλείστηκαν. Ο Αγανιάν, μάλιστα, που δεν μου είχε συγχωρέσει τις ήττες του στις μονομαχίες μας, ήρθε απειλητικά προς το μέρος μου, στη πλευρά του γηπέδου που βρίσκεται προς την Αθήνα. Πρόφτασαν να μπουν μπροστά οι συμπαίκτες μου και τον σταμάτησαν. Από τον πάγκο όμως, ο αναπληρωματικός παίκτης του Άρη, ο νεαρός Γιάντσης, ένας γίγαντας, έτρεξε προς τον Αγανιάν και του φώναξε:

‘’Γιατί θέλεις ρε να χτυπήσεις τον Τάκη, τι σου έκανε;’’ και του έριξε ένα χαστούκι, ηχηρό χαστούκι με την παλάμη του που έμοιαζε με φτυάρι. Απειλήθηκε σύρραξη και οι ψυχραιμότεροι κατάφεραν να αποτρέψουν τα χειρότερα.

Ο Λέλος Βαμβακόπουλος, που ήταν ακόμη στην καταπακτή είδε την ανακατωσούρα, παρερμήνευσε τα συμβάντα και έγραψε στο φύλλο αγώνα ότι ‘’συνεπλάκησαν μετά τη λήξη του αγώνα οι Αγανιάν, Λουκανίδης’’.

Μάταια οι παράγοντες του Άρη προσπάθησαν να τον μεταπείσουν.

{…} Ο Βαμβακόπουλος είχε σχηματίσει την άποψη ότι ήμουν από τους πρωταγωνιστές των επεισοδίων και πως οι διοικούντες τον Άρη ήθελαν να με δικαιολογήσουν για να μην τιμωρηθώ. Έκανε λάθος, που όμως μου στοίχισε ποινή αποκλεισμού από τον τελικό με τον ΠΑΟΚ στο Καυτανζόγλειο. Στεναχωρήθηκα γι’ αυτήν την άδικη τιμωρία, αφού είχα άριστη απόδοση στο ματς με τον Ολυμπιακό και βοήθησα σημαντικά τον Άρη να προκριθεί».

Τους ήρθε… κεραμίδα

Οι «κίτρινοι» προηγήθηκαν με το… καλημέρα χάρη στην κοντινή προβολή του Κεραμιδά στο 8’ και πάρα την πίεση που δέχθηκαν άντεξαν μέχρι το τέλος. Μάλιστα, αυτοί που ψάχνουν να ερμηνεύσουν συμβάντα με σατανικές συμπτώσεις και μεταφυσικές θεωρίες βρήκαν πρόσφορο έδαφος, σπεύδοντας να τονίσουν ότι, όπως και στον ημιτελικό ενάντια στους «ερυθρόλευκους», ο Άρης είχε πετύχει γκολ πάλι στο 8’ και είχε πανηγυρίσει στο τέλος νίκη, με το ίδιο σκορ.

Η μοναδική διαφορά ήταν ότι σκόρερ στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» είχε χριστεί ο Κώστας Παπαϊωάννου. Συνέπεια όλων αυτών; Τα λαχεία με το τυχερό οκτάρι σύντομα έκαναν… φτερά



Το χαμένο πέναλτι

Η εξέλιξη στην αναμέτρηση θα μπορούσε να είναι εντελώς διαφορετική αν ο «Μεγαλέξανδρος» του ΠΑΟΚ, Γιώργος Κούδας, είχε αξιοποιήσει το πέναλτι που κέρδισε για να ισοφαρίσει.

Ο πρωταγωνιστής στο εξαιρετικό βιβλίο: «Της ζωής μου το παιχνίδι» που επιμελήθηκε ο Κώστας Μπλιάτκας περιγράφει χαρακτηριστικά:

«Θυμάμαι πως μετά το 1-0 που προηγήθηκε ο Άρης με τον Κεραμιδά, κέρδισα το πέναλτι. Μέχρι να το χτυπήσω ο Άγγελος ο Σπυρίδων με… παρενοχλούσε περνώντας επιδεικτικά πάνω από την μπάλα. Το έκανε τρεις φορές τουλάχιστον. Σούταρα τελικά άουτ. Σύριζα πέρασε η μπάλα από το αριστερό δοκάρι του Χρηστίδη. Δεν ψάχνω για δικαιολογίες, αλλά πρέπει να τονίσω ότι το «Καυτανζόγλειο» εκείνο το καλοκαίρι από κακή συντήρηση του χλοοτάπητα ήταν όλο… τούμπες-ράχες στον αγωνιστικό χώρο.

Παίζαμε μάλιστα με μια καινούργια, άσπρη μπάλα, ειδικά σχεδιασμένη για νυχτερινά ματς. Από την Αγγλία την είχαν φέρει και δεν την είχαμε καλά-καλά συνηθίσει. Οι κατασκευαστές της, βέβαια, την είχαν φτιάξει για χόρτο και όχι για χώμα. Σούταρα και ήμουν σίγουρος ότι θα ισοφάριζα. Δυστυχώς, ακόμα και εγώ εξεπλάγην από την τροχιά που πήρε η μπάλα. Όλα αυτά, βέβαια, χωρίς να θέλω να δικαιολογηθώ. Η ιστορία λέει ότι ο Κούδας έχασε το πέναλτι στον τελικό του 1970».

ΆΡΗΣ (Μίλοβαν Τσίριτς): Χρηστίδης, Πάλλας, Ναλμπάντης, Σπυρίδων, Ραπτόπουλος, Σεμερτζής (60’ Ψηφίδης), Συρόπουλος, Κεραμιδάς, Αλεξιάδης, Μιχαηλίδης, Παπαϊωάννου

ΠΑΟΚ (Γένε Τσάκναντι): Χριστοδούλου ( 43’Πίρτσος), Παπαχριστούδης, Φουντουκίδης, Θεοφανίδης, Μακρής (27’ Κοντογιώργος), Δράμαλης, Τερζανίδης, Σαράφης, Παρίδης, Κούδας, Λάζος

In The Year 2525

Κορωνίδα των συμπτώσεων αποτέλεσε το τότε μεγάλο σουξέ της εποχής με τίτλο « In the Year 2525». Οι Αρειανοί μεθυσμένοι από το νέκταρ της επιτυχίας δεν άργησαν να χρησιμοποιήσουν το κομμάτι, πικάροντας τους «ασπρόμαυρους», υπαινισσόμενοι ότι θα χρειαστεί να περιμένουν 55 χρόνια για να σηκώσουν το κύπελλο.

Η εξιλέωση

Πάντως, στις προβλέψεις αποδείχτηκαν κομματάκι άστοχοι, καθώς ο «Δικέφαλος του Βορρά», ύστερα από μόλις δύο χρόνια, έσπασε επιτέλους τα δεσμά και μετά από πέντε ανεπιτυχείς απόπειρες τα κατάφερε.

Στον τελικό επιβλήθηκε με σκορ 2-1 του Παναθηναϊκού που ερχόταν με ορμή από το «Γουέμπλεϊ» και θαρρείς σαν σε ένα παιχνίδι της μοίρας ο Κούδας μετατράπηκε σε ήρωα. Παράλληλα, στον ημιτελικό οι «ασπρόμαυροι» έριξαν στο καναβάτσο τους «κίτρινους» μέσα στο Χαριλάου, σερβίροντάς τους το… κρύο πιάτο της εκδίκησης.

Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου