Βαλβέρδε: «Πέρα από τη φαντασία μου αυτό που έζησα στον Ολυμπιακό»!

«Σκλαβωμένος» από τις εκδηλώσεις αγάπης του κόσμου στο τελευταίο του παιχνίδι ως προπονητής του Ολυμπιακού παρουσιάστηκε ο Ερνέστο Βαλβέρδε.

Στη συνέντευξη Τύπου μετά τον τελικό με τον Ατρόμητο, ο Ισπανός τόνισε ότι αυτό που έζησε με τους «ερυθρόλευκους» ξεπέρασε τη φαντασία του.

Αφού κατονόμασε, δε, τα παιχνίδια που θα του μείνουν, δήλωσε τυχερός για την αναγνώριση της δουλειάς του και ευχαρίστησε τον κόσμο που την προσέφερε.


Αναλυτικά όσα είπε ο Βαλβέρδε

Για το ματς και τα συναισθήματα που του προκάλεσε: «Οι τελικοί δεν παίζονται, κερδίζονται. Αυτό λένε και αυτό δείχνει τη δυσκολία τέτοιων παιχνιδιών. Το σημερινό ματς φαινόταν σε κάποιες στιγμές πώς δεν είχε κάποια προοπτική για μας. Καταφέραμε, όμως, έστω κι ένα λεπτό πριν το τέλος να το κερδίσουμε.

Για μένα ήταν μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή, αφού ήταν το τελευταίο μου ματς με τον Ολυμπιακό. Οποιοσδήποτε προπονητής θα ήθελε να αποχωρήσει όπως εγώ σήμερα. Γι’ αυτό το λόγο θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο -όχι μόνον αυτόν που βρέθηκε εδώ σήμερα κι έδειξε με πολύ έντονο τρόπο τα συναισθήματά του- αλλά κι αυτόν που ακολουθεί παντού την ομάδα».

Για την τακτική εικόνα του παιχνιδιού: «Είχαμε ένα καλό πρώτο ημίχρονο και θα μπορούσαμε να έχουμε πάει στ’ αποδυτήρια με ένα ακόμα γκολ. Με το 1-0, όμως, ρίξαμε αρκετά τον ρυθμό μας, καθώς βλέπαμε ότι ο Ατρόμητος δεν απειλούσε. Φερθήκαμε σαν το ματς να είχε τελειώσει. Αυτό δεν συμβαίνει ποτέ σε τέτοια παιχνίδι, διότι με ένα σουτ μπορείς να πάθεις ζημιά. Και αυτό έγινε τελικά.

Παρόλα αυτά, στη συνέχεια δείξαμε υπερβολική αυτοπεποίθηση και η διατήρηση του 1-1 ήταν αποτέλεσμα της πολύ καλής δουλειάς του Ατρομήτου στην άμυνα. Στην παράταση φάνηκε ότι εμείς παίζαμε κόντρα στον χρόνο και το μόνο που μπορούσαμε να ελπίζουμε ήταν να σκοράρουμε. Δεν το καταφέραμε στις δυο μεγάλες ευκαιρίες του Μιραλάς, αλλά ευτυχώς το καταφέραμε με τον Φουστέρ».

Για τα κρίσιμα γκολ του Φουστέρ: «Το σημερινό ήταν ένα ακόμα σπουδαίο έργο του Νταβίντ. Είναι ένας παίκτης που δεν είναι ιδιαίτερα ορατή η δουλειά του στο παιχνίδι, αλλά είναι πάντα επίμονος και εργατικός. Και σήμερα ανταμείφθηκε πάλι γι’ αυτό».

Για το αν είχε προετοιμαστεί για τη διαδικασία των πέναλτι: «Ναι, προετοιμαζόμασταν για το ενδεχόμενο να μην μπει γκολ. Είχαμε αρχίσει να σχεδιάζουμε και τη λίστα των παικτών που θα χτυπούσαν πέναλτι. Ήταν η τρίτη φορά που φτάνω σε τελικό (σ.σ. άλλη μια με την Εσπανιόλ) και η πρώτη που δεν πάει τελικά στα πέναλτι».

Για τα παιχνίδια που θα του μείνουν με τον Ολυμπιακό: «Όταν με ρωτούν για το ποιο ματς θα θυμάμαι δεν σημαίνει απαραιτήτως πως θα διαλέξω κάποιο που νικήσαμε. Μου μένουν, για παράδειγμα, το ματς με την Άρσεναλ στο Λονδίνο, όπου παίξαμε καταπληκτικά αλλά χάσαμε. Αλλά και αυτό με τον Παναθηναϊκό στην έδρα μας, που φέραμε τελικά ισοπαλία. Νιώθω τυχερός γιατί έχω να θυμάμαι πολλά ωραία παιχνίδια, αλλά και μερικά που δεν ήταν από τα καλύτερα».

Για την κίνησή του να δείξει την καρδιά στον κόσμο: «Αυτό που εννοούσα αγγίζοντας την καρδιά ήταν πως υπάρχουν πράγματα εκεί μέσα γι’ αυτό τον κόσμο. Πάντα όταν είσαι προπονητής ελπίζεις να ακούσεις το όνομά σου από την εξέδρα, αλλά αυτό που έζησα με τον κόσμο του Ολυμπιακού δεν το περίμενα, δεν μου έχει ξανασυμβεί και δεν νομίζω ότι θα μου ξανασυμβεί και ποτέ».

Για τη φιλοσοφία που θέλησε να περάσει στον Ολυμπιακό: «Προσπαθώ πάντα να κάνω τη δουλειά μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σκοπός μου είναι να δώσω ένα στιλ παιχνιδιού το οποίο θα αρέσει και στους παίκτες και στον κόσμο και ταυτόχρονα θα φέρνει αποτελέσματα. Αυτοί που αποφασίζουν τελικά είναι οι παίκτες. Ο προπονητής δείχνει τον δρόμο, αλλά αν εκείνοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν στο γήπεδο, δεν γίνεται τίποτα. Πάντα οι παίκτες έχουν τον τελευταίο λόγο».

Για τον τίτλο που θα έβαζε σε όσα έζησε με τον Ολυμπιακό: «Μου αρέσει να έρχομαι στις συνεντεύξεις Τύπου γιατί συνήθως μου γίνονται ευκολότερες ερωτήσεις. Το σίγουρο πως θα έγραφα ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Θα το ξαναπώ, αυτό που έζησα εδώ ήταν κάτι πολύ πέρα από τις προσδοκίες μου. Αυτό που έζησα στον Ολυμπιακό έχει ξεπεράσει τη φαντασία μου. Κι αυτό δεν λέει πράγματα μονάχα για τη δουλειά μου και τους παίκτες μου, αλλά και γι’ αυτούς που μου το προσέφεραν».