Οι… Σόλσκιερ των τελικών

Όταν οι προπονητές έχουν... έμπνευση!

Τι θα είχε γίνει χωρίς την παρουσία των συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών; Κανείς μας δεν έχει… υπερφυσικές ικανότητες ώστε να το γνωρίζει. Το σίγουρο ότι καθόρισαν με τα γκολ τους τη μοίρα ενός τελικού, ερχόμενοι από τον πάγκο, όπως ο Σόλσκιερ και ο Σέριγχαμ στη Βαρκελώνη το 1999, οι οποίοι έγραψαν την ιστορία του αγώνα.

Το sport-fm.gr σας θυμίζει περιπτώσεις παικτών που έβαλαν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους σε τελικό Champions League ή Κυπέλλου Πρωταθλητριών, έχοντας έρθει από τον πάγκο, είτε σε κανονική ροή ή από την… άσπρη βούλα, αλλά και κάποιες ακόμη με λιγότερη… λάμψη.

Οι «ήρωες»

Ζουάρι (1987)
Παραμύθι με «δράκο». Η Πόρτο παίζει το 1987 στη Βιέννη για το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας της κόντρα στην Μπάγερν, που ήδη το είχε κατακτήσει τρεις φορές. Κι εκεί που όλα έδειχναν ότι πήγαινε για την τέταρτη, με 1-0 του Κεγκλ από το 25’, ο Μάντζερ ισοφάρισε στο 77’ και ο Ζουάρι πέτυχε το νικητήριο τέρμα τρία λεπτά μετά. Ο Βραζιλιάνος, ο οποίος έκρινε το παιχνίδι, είχε περάσει ως αλλαγή μετά την ανάπαυλα.



Κλάιφερτ (1995)
Ένας MVP 19 ετών. Το 1995 τα «μωρά» του Φαν Χάαλ αντιμετωπίζουν στη Βιέννη τη σαφώς πιο έμπειρη Μίλαν του Φάμπιο Καπέλο. Με το παιχνίδι στο 0-0, ο Ολλανδός κόουτς βάζει στο 70’ τον Πάτρικ Κλάιφερτ αντί του Γιάρι Λιτμάνεν και πέντε λεπτά πριν συμπληρωθούν τα 90’, ο νεαρός τον ανταμείβει και με ωραίο πάρσιμο της μπάλας, έπειτα από πάσα του Φρανκ Ράικαρντ, τη στα δίχτυα του Ρόσι, για να διαμορφώσει το τελικό 1-0.



Ρίκεν (1997)
«Έλαμψε» για μια βραδιά. Αυτοί που θυμούνται τη συνολική και τη μετέπειτα πορεία του δεν είναι και πάρα πολλοί (αν και ήταν παίκτης της Μπορούσια Ντόρτμουντ από το 1993 έως το 2007). Ωστόσο, την 28η Μαΐου του 1997 αποδείχθηκε καθοριστικός. Οι Γερμανοί έχουν βρεθεί μπροστά με 2-0 από το 34’ με πρωταγωνιστή τον Ρίντλε, αλλά το γκολ του Ντελ Πιέρο με τακουνάκι στο 65’, έχει δώσει νέο ενδιαφέρον στο παιχνίδι και ψυχολογία στη «Γηραιά Κυρία». Ο βραχύσωμος μεσοεπιθετικός μπαίνει στο 70’ στον αγωνιστικό χώρο αντί του Σαπουϊζά και δευτερόλεπτα μετά μ’ ένα από τα ωραιότερα τέρματα των τελικών, αφού κρέμασε τον Περούτσι, «κλείδωσε» τη νίκη της Μπορούσια, κάνοντας το 3-1.



Σέριγχαμ, Σόλσκιερ (1999)
Πρόκειται για τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα. Οι αλλαγές του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στον πιθανότατα… τελικό των τελικών ήταν μόνο δύο, αλλά αποδείχθηκαν απόλυτα σοφές. Ο Τέντι Σέριγχαμ και ο Όλε-Γκούναρ Σόλσκιερ είδαν το μεγαλύτερο μέρος του Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μπάγερν Μονάχου από τον πάγκο, αλλά έκαναν τη δουλειά τους και με το παραπάνω όταν χρειάστηκαν. Ο Άγγλος φορ μπήκε στο 67’ αντί του Μπλόμκβιστ και ο Νορβηγός στο 81’ αντί του Κόουλ. Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τις καθυστερήσεις, δεν έκαναν ιδιαιτέρως αισθητή την παρουσία τους στην αντίπαλη περιοχή, όπως και η υπόλοιπη ομάδα, η οποία από το 6’… κυνηγούσε με το φάουλ του Μάριο Μπάσλερ. Στο φινάλε, όμως, μετατράπηκαν σε… «κόκκινους διαβόλους».

Το story λίγο πολύ γνωστό. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ εκτελεί κόρνερ στο 90+1’, ο Πίτερ Σμάιχελ, που έχει μεταφερθεί στην αντίπαλη περιοχή για να πιάσει κεφαλιά, απασχολεί την άμυνα των Βαυαρών, ο Γιορκ δεν μπορεί να εκτελέσει και ο Ράιαν Γκιγκς με το δεξί τροφοδοτεί τον Τέντι Σέριχγαμ που από κοντά ισοφαρίζει και… σοκάρει τους Γερμανούς. Πριν καν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί των μεν και καταφέρουν οι δε να καταλάβουν από πού τους ήρθε, έγινε και το τελειωτικό χτύπημα. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ πάλι εκτελεί κόρνερ από τα αριστερά, ο σκόρερ του πρώτου τέρματος γίνεται δημιουργός και με κεφαλιά δίνει στο… πιάτο το 2-1 στον Σόλσκιερ, σε μια φάση που συνεργάστηκαν οι δύο αλλαγές του Σκωτσέζου τεχνικού, που ό,τι κίνηση έκανε στο φινάλε του βγήκε. Τι παραπάνω μπορούσε να ζητήσει να του κάνει το συγκεκριμένο δίδυμο; Στην αντίπερα όχθη, ο Ότμαρ Χίτσβελντ… πάρκαρε στο 80’ τον Λόταρ Ματέους στον πάγκο και στο 87’ τον σκόρερ της Μπάγερν, Μάριο Μπάσλερ.



Σμίτσερ (2005)
Τους έκανε να το πιστέψουν. Σε έναν από τους πλέον χαρακτηριστικούς τελικούς και ίσως τον κορυφαίου μαζί με αυτόν του 1999, η Λίβερπουλ έχει ανάγκη από… ήρωες, αφού βρίσκεται στα… σχοινιά από το πρώτο ημίχρονο, με τη Μίλαν να προηγείται 3-0. Ο Βλάντιμιρ Σμίτσερ ο οποίος περίπου 10 μήνες πριν έχει γευτεί από την Ελλάδα την πίκρα του αποκλεισμού στα ημιτελικά του Euro 2004, έχει από το 23’ στο παιχνίδι αντί του τραυματία, Κιουελ και στο δεύτερο μέρος αποδεικνύεται πολύ σημαντικός με τη συνολική παρουσία του, αλλά και με το τέρμα του. Ο captain, Στίβεν Τζέραρντ, μειώνει στο 54’ και δίνει σύνθημα για αντεπίθεση και δύο λεπτά μετά, ο δεύτερος που βγήκε μπροστά ήταν ο Τσέχος με εκτός περιοχής σουτ και φορτώνει με άγχος τους «ροσονέρι», δίνοντας μεγάλη ώθηση στους «reds», με το 3-2. Από τον πάγκο είχε έρθει και ο μετέπειτα επιθετικός του Παναθηναϊκού, Τζιμπρίλ Σισέ, ο οποίος πέρασε στο 85’ στον αγωνιστικό χώρο και κάμποση ώρα μετά, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα μέσω της διαδικασίας των πέναλτι, ευστοχώντας στη δεύτερη εκτέλεση των «reds».



Μπελέτι (2006)
Με… υπογραφή Τζουλιάνο Μπελέτι. Μπορεί να μην ήταν ένα… τυπικό δεξί μπακ (Βραζιλιάνος γαρ), αλλά και πάλι ήταν δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι θα κρίνει με τέτοιον τρόπο έναν τίτλο. Την πρώτη κούπα της Μπαρτσελόνα στον θεσμό έπειτα από 14 χρόνια και τον δεύτερο συνολικά της ιστορίας της. Στο 71’ ο Φρανκ Ράικαρντ τον βάζει στο παιχνίδι αντί του σαφώς πιο αμυντικογενή, Ολεγκέρ, με το ματς να είναι στο 1-0 υπέρ της Άρσεναλ (έπαιζε με 10 από το 18’ λόγω της αποβολής του Λέμαν) από την κεφαλιά του Κάμπελ στο 37ο λεπτό. Δέκα λεπτά μετά πετυχαίνει το νικητήριο τέρμα (2-1), με… μπάσιμο έπειτα από πάσα του Λάρσον. Ο Σουηδός, ο οποίος είχε μπει στον αγώνα στο 61’ (αντί του Φαν Μπόμελ), είχε στρώσει στο 76’ στον Ετό για το 1-1.



Γκάρεθ Μπέιλ (2018)
Διαχρονικά, δεν είναι πολλές οι ομάδες που είχαν τη δυνατότητα, να… παρκάρουν σε σημαντικό μέρος ενός τελικού ένα παίκτη επιπέδου Γκάρεθ Μπέιλ ή για να το θέσουμε και διαφορετικά έναν ποδοσφαιριστή τόσο ακριβό (είχε πουληθεί περίπου 90 εκατ. ευρώ από την Τότεναμ). Η Ρεάλ Μαδρίτης του 2018 την είχε. Αφού το «δώρο» του Λόρις Κάριους στον Καρίμ Μπενζεμά δεν αποδείχθηκε αρκετό και αφού ο Ρονάλντο «σίγησε», τότε η «βασίλισσα» χρειάστηκε άλλον παίκτη να βγει μπροστά. Με το παιχνίδι στο 1-1, ο Ζιντάν βάζει στο παιχνίδι τον Ουαλό άσο στο 61’ και αυτός με ένα γκολ που… ζήλεψε κι ίδιος ο Ζιντάν έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των Ισπανών, σε λιγότερο από τρία λεπτά από την είσοδό του στο παιχνίδι. Στο 84’ «κλείδωσε» τη νίκη με δεύτερο προσωπικό τέρμα με μακρινό σουτ σε ένα τέρμα που φέρει και την υπογραφή του Γερμανού γκολκίπερ, με αποτέλεσμα ο διεθνής επιθετικός να γίνει ο απόλυτος πρωταγωνιστής και ο αντίπαλός του ο αρνητικός παράγοντας της αναμέτρησης.

Από τον πάγκο… στην άσπρη βούλα

Μια ξεχωριστή κατηγορία είναι οι ποδοσφαιριστές που μπήκαν σε τελικό ως αλλαγή και έκαναν τη δουλειά τους, σκοράροντας μέσω της διαδικασίας των πέναλτι και όχι σε κανονική ροή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ολλανδός μέσος της Αϊντχόφεν, Άντον Γιάνσεν, ο οποίος το 1988 πέρασε στο 105’+2’ (0-0) της αναμέτρησης με την Μπενφίκα και ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι, κάνοντας το 6-5. Όπως και ο Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς, που έκανε το 4-2 (1-1 το παιχνίδι) για τη Γιουβέντους κόντρα στον Άγιαξ στη Ρώμη, έχοντας μπει από το 44’ στον αγώνα, ενώ ο Παντοβάνο που μπήκε στο 77’ ευστόχησε στο τρίτο πέναλτι. Ακολούθησε ο Σερτζίνιο, με την πρώτη εκτέλεση της Μίλαν στον «εμφύλιο» με τη Γιουβέντους, έπειτα από έναν εντελώς «άχρωμο» τελικό. Ο Βραζιλιάνος είχε μπει στο 71’ στο παιχνίδι. Ο Τζιμπρίλ Σισέ πέρασε στο 85’ στον αγωνιστικό χώρο στην Πόλη και σκόραρε το δεύτερο τέρμα της Λίβερπουλ στη σχετική διαδικασία με τη Λίβερπουλ. Ο αγέραστος, Ράιν Γκιγκς, στον αξέχαστο τελικό της Μόσχας μπήκε στο 101’ και ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για το 6-5 (1-1 το παιχνίδι) επί της Τσέλσι, προτού νικηθεί ο Ανελκά από τον Φαν Ντερ Σαρ. Το 2016 ο Βάθκεθ, έχοντας περάσει στο 77’ στον αγωνιστικό χώρο με το παιχνίδι στο 1-1 με την Ατλέτικο Μαδριτης στο Σαν Σίρο, έδειξε τον δρόμο προς τη νίκη, ευστοχώντας στο πρώτο πέναλτι.

Έκαναν μικρότερο... κρότο

Άρι Χάαν (1971)
Σε ένα ιστορικό παιχνίδι για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αφού πρόκειται για την παρθενική και μοναδική έως τώρα παρουσία εκπροσώπου μας σε ευρωπαϊκό τελικό σε διασυλλογικό επίπεδο, ο Άρι Χάαν έγινε ο πρώτος παίκτης που μπαίνει σε τελικό και σκοράρει. Ο μετέπειτα τεχνικός του ΠΑΟΚ πέρασε στο 46’ στον αγωνιστικό χώρο με το παιχνίδι στο 1-0 υπέρ του Άγιαξ κόντρα στον Παναθηναϊκό και στο 87’ έκανε το 2-0 και «κλείδωσε» τη νίκη και το πρώτο (από τα τέσσερα που έχει τώρα) Κύπελλο Πρωταθλητριών του «Αίαντα», ενώ ακολούθησαν άλλα δύο κολλητά.



Αλένιτσεφ (2004)
Πιθανόν να είναι ένας από τους σκόρερ τελικού που ποδοσφαιρόφιλοι θυμούνται ελάχιστα. Ωστόσο, ο Ντμίτρι Αλένιτσεφ, την έκανε τη δουλειά του και γράφτηκε στον φωτεινό πίνακα το όνομά του. Πέρασε στο 60’ του Μονακό-Πόρτο με το παιχνίδι στο 1-0 υπέρ των «δράκων» του Ζοσέ Μουρίνιο και στο 75’ εκτέλεσε τον Ρόμα, αφού η μπάλα κατέληξε στα πόδιά του έπειτα από κόντρα και εκτέλεσε τον Ρόμα κι ενώ νωρίτερα είχε Ντέκο (71’) είχε ουσιαστικά φέρει τους Πορτογάλους αγκαλιά με την κούπα.



Μαρσέλο (2014)
Στην ισπανική «μάχη» του 2014 σε πορτογαλικό έδαφος, η Ρεάλ Μαδρίτης τα έχει πολύ σκούρα κόντρα στη συμπολίτισσα, Ατλέτικο που προηγείται από το 36’ με τον Γοδίν. Στο 59’ ο Κάρλο Αντσελότι βάζει στο παιχνίδι Μαρσέλο και Ίσκο αντί Κοεντράο και Κεντίρα. Αφού οι «μερέγχες» ισοφαρίζουν σε 1-1 λίγο πριν το τέλος και ο Μπέιλ κάνει το 2-1 στο 110’, ήρθε ο Βραζιλιάνος να κλειδώσει τη νίκη στο 118 με συρτό σουτ από απόσταση. «Χρυσή» αλλαγή δεν το λες λόγω του τέρματος που πέτυχε, σε ένα σημείο που οι «ροχιμπλάνκος» είχαν παραδώσει… πνεύμα, αλλά σίγουρα αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα στην έκβαση του αγώνα.



Ασένσιο (2017)
Δεν τον λες και «ήρωα», αλλά το όνομά του προστέθηκε στον φωτεινό πίνακα του γηπέδου στο Κάρντιφ. Ο Μάρκο Ασένσιο μπήκε στο 82’ του τελικού, Γιουβέντους-Ρεάλ Μαδρίτης, ο οποίος ήταν στο 3-1 υπέρ της «βασίλισσας» και λίγο πριν το φινάλε έβαλε το… κερασάκι στην τούρτα με εκτέλεση σχεδόν από το ύψος του πέναλτι έπειτα από το γύρισμα του Μαρσέλο.