Μαλντίνι: «Έχασα τον ύπνο μου…»

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται τη Δευτέρα από την ημέρα που η Λίβερπουλ επιστρέφοντας από το 0-3 απέναντι στη Μίλαν κατακτούσε το Champions League στην Κωνσταντινούπολη. Ο Πάολο Μαλντίνι σε συνέντευξή του στον… αντίπαλό του εκείνη τη μέρα, Τζέιμι Κάραγκερ, θυμήθηκε την τραυματική εκείνη εμπειρία.

«Δεν κοιμήθηκα για τρεις μήνες μετά από ό,τι έγινε. Αν δεις το πρώτο ημίχρονο, δεν μπορείς να φανταστείς καν πως θα χάναμε αυτό το παιχνίδι. Και δεν παίξαμε καλά μόνο στο πρώτο ημίχρονο. Ίσως με εξαίρεση το 1994 να κάναμε το καλύτερο παιχνίδι μας σε τελικό. Όμως αυτό που έγινε μέσα σε λίγα λεπτά στο δεύτερο μέρος ήταν πραγματικά τρελό. Αυτά που λένε πως πανηγυρίζαμε στο ημίχρονο και θεωρούσαμε πως έχει τελειώσει το παιχνίδι δεν ισχύουν. Και μετά το 3-3 είχαμε ευκαιρίες να πάρουμε το ματς, αλλά δεν τα καταφέραμε. Πρέπει να αποδεχτούμε ό,τι έγινε, ακόμη κι αν μας λυπεί. Πάντως δύο χρόνια μετά πήραμε μια μικρή εκδίκηση, παρότι δεν είχαμε παίξει καλά στον τελικό της Αθήνας», ανέφερε ο Μαλντίνι.

Παράλληλα, αποκάλυψε πως λίγο έλειψε να γίνει κάτοικος Αγγλίας, ως ποδοσφαιριστής αλλά και προπονητής. «Είχα πρόταση από τη Μαν. Γιουνάιτεντ, αλλά δεν μίλησα μαζί τους. Ο Βιάλι, που τότε ήταν προπονητής στην Τσέλσι, με είχε πάρει τηλέφωνο το 1996. Ήταν φίλος μου και ο μόνος που με είχε βάλει σε σκέψεις, γιατί τότε είχα κάποια προβλήματα στην ομάδα και με τον κόσμο. Το σκέφτηκα για μια μέρα, αλλά τελικά είπα όχι. Υπήρχε κάτι και από την Άρσεναλ, αλλά δεν συζήτησα ποτέ απευθείας μαζί τους. Πάντως ούτως ή άλλως θα έλεγα όχι», είπε για τις προσφορές που είχε σαν παίκτης.

Αλλά και σαν προπονητής είχε… ζήτηση από τους «μπλε». «Η πρόταση ήρθε μια εβδομάδα μετά το τελευταίο μου παιχνίδι στη Μίλαν, αλλά δεν ήμουν έτοιμος. Δεν ήθελα να πάω οικογενειακώς στο Λονδίνο. Πήγα εκεί, μίλησα με τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς και τον Ρέι Γουίλκινς, αλλά αποφάσισα να μην το κάνω», πρόσθεσε.

Όσο για τον κορυφαίο του συμπαίκτη; Απάντησε χωρίς να το πολυσκεφτεί. «Ο Μάρκο Φαν Μπάστεν. Τα είχε όλα, δεξί πόδι, αριστερό πόδι, κεφαλιά, ήταν πολύ δυνατός και γρήγορος. Μπορούσε να σκοράρει, να πασάρει, να κάνει τα πάντα. Ήταν ο κορυφαίος. Δυστυχώς έπρεπε να σταματήσει στα 28 του λόγω τραυματισμών. Και ήταν κρίμα. Πολύ κρίμα».