Κούμαν: «2-0 η Μπαρτσελόνα»

Τα προγνωστικά του για τον τελικό του Champions League μεταξύ Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έδωσε ο Ρόναλντ Κούμαν. Ο Ολλανδός προπονητής θυμήθηκε το τελικό του ’92, όταν ήταν παίκτης των «μπλαουγκράνα», κόντρα στη Σαμπντόρια, συνέκρινε τον Γκουαρντιόλα με τον Κούμαν, ενώ εξήρε τον Γιάννη Αναστασίου, όπως επίσης και τους Καραγκούνη και Χαριστέα.

Αναλυτικά ένα μέρος των όσων είπε στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”:

Για το γκολ, με έμμεσο φάουλ, στην παράταση του τελικού του 1992 κόντρα στη Σαμπντόρια:
«Δεν το είχαμε δοκιμάσει στην προπόνηση. Ήταν η στιγμή. Στην προπόνηση, συνήθως, δοκιμάζεις απευθείας εκτελέσεις. Πράγματι τότε εκτελούσαμε πολλά φάουλ πολλά φάουλ, κυρίως εγώ κι ο Στόιτσκοφ. Αλλ’ είναι σπάνιο, να κάνεις πρόβα για έμμεσο φάουλ. Σίγουρα ήταν ένα δυνατό σουτ, κι ο τερματοφύλακας το είδε όταν ήταν αργά. Όμως, αν το ξανακάνεις άλλες δέκα φορές, ξέρεις ότι δύσκολα θα περάσει από το τείχος. Μέτρησαν πολλά, ίσως η κούρασή τους, ήθελε κάπου οκτώ λεπτά για να τελειώσει κι η παράταση, μπορεί να τους μπέρδεψε ότι ήταν πάνω από την μπάλα και μου την πάτησε ο Μπακέρο, δεν ξέρω».

Για το αν αυτό ήταν το σημαντικότερο στην καριέρα του:
«Αυτό, οπωσδήποτε. Έβαλα πολλά για αμυντικός. Είχα τα στημένα, φάουλ, πέναλτι, ήξερα να βγαίνω στην επίθεση από πίσω, είχα προπονητές που έβρισκαν τρόπους να το εκμεταλλεύονται αυτό. Στο Γουέμπλεϊ, ναι, λες ότι ήταν μόνον ένα φάουλ, αλλά ήταν ένα φάουλ που άλλαξε τις ζωές τόσων ανθρώπων, όσο άλλαξε και τη δική μου».

Για τη Σαμπντόρια:
«Υπέροχη ομάδα. Αλλ’όχι καλύτερη από μας. Μπορείς να πεις ότι, απλώς, δεν ήμασταν… άτυχοι. Ό,τι χρειαστήκαμε, σε καίριες φάσεις, το είχαμε. Κι όχι στον τελικό, μόνον. Όλοι θυμούνται το Γουέμπλεϊ. Λίγοι θυμούνται ότι, περίπου έξι μήνες πριν, στο Καϊζερσλάουτερν ήμασταν αποκλεισμένοι ως και το τελευταίο λεπτό της ρεβάνς. Βάλαμε, τότε, ένα γκολ, το γκολ της πρόκρισης στον όμιλο. Δίχως αυτό, τίποτα δεν θα είχε συμβεί μετά».

Για τον Γκουαρντιόλα ως παίκτη τότε:
«Εκείνο που καταλάβαινες είναι ότι τακτικά “έβλεπε” το παιχνίδι. Ξεκινούσε από πίσω, έπαιζε εξάρι, ανέπτυξε καλή όραση και αντίληψη, με τα χρόνια έμαθε πολλά. Πάρα πολλά. Αλλά δεν αρκεί να ξέρεις. Πρέπει και να τα κάνεις. Αυτό έχει καταφέρει και ο Πεπ και είναι φανταστικό. Ότι τα μεταδίδει σε ανθρώπους κι εκείνοι τα κάνουν».

Για τον αν έχει κοινά ο Γκουαρντιόλα με τον Κρόιφ:
«Μπορείς να το πεις αυτό, ναι. Τους αρέσουν τα ίδια πράγματα. Όχι το αντανακλαστικό ποδόσφαιρο. Αλλά το ποδόσφαιρο με το μυαλό. Και οι σημερινοί έχουν εξελίξει αυτό που εμείς παίζαμε τότε. Είναι καλύτεροι από μας. Κι εμείς κάναμε σπουδαία πράγματα με την μπάλα, αλλά δεν είχαμε αυτό που έχουν αυτοί. Όταν τη χάνουν, να πρεσάρουν τόσο επιθετικά για να την ξαναπάρουν. Εμείς πιάναμε μεγάλα παιχνίδια, αλλά υπήρχε και η περίπτωση, μία φορά στο τόσο, να φάμε τέσσερα γκολ».

Για τους Έλληνες με τους οποίους συνεργάστηκε:
«Είχα τον Καραγκούνη στην Μπενφίκα. Σπουδαίος. Αυθεντικός τύπος του ποδοσφαίρου. Και ωραίος άνθρωπος. Καλός επαγγελματίας. Υπήρχε καλή επαφή ανάμεσά μας. Την ίδια καλή επαφή είχα και με τον Χαριστέα στον Άγιαξ. Ήξερα τι παίκτης ήταν, από τη Βέρντερ. Τον πήρα. Αλλά για να παίξεις το νούμερο εννέα στον Άγιαξ η δυσκολία είναι μεγάλη. Πάντοτε υπάρχει πολύ υψηλή απαίτηση. Προσδοκία. Με τον Μαχλά συνεργαστήκαμε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Αλλά μετά συνάντησα αυτόν καταπληκτικό άνθρωπο, τον Αναστασίου. Αυτός ήταν ο τύπος νούμερο εννέα που ο Άγιαξ ήθελε. Κι όταν έπαιζε ήταν σημαντικός, κι όταν δεν έπαιζε πάλι ήταν σημαντικός για το πώς δασκάλευε τους νεότερους. Αυτό που κάνει και σήμερα, δηλαδή, για τον Άγιαξ».

Το προγνωστικό του για τον αποψινό τελικό:
«Δύο-μηδέν. Η Μπαρτσελόνα, φυσικά».