Το προφίλ της Αργεντινής

Η Αργεντινή αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη δύναμη της Λατινικής Αμερικής και περιλαμβάνεται στην πεντάδα των πέντε μεγαλύτερων δυνάμεων του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, κάτι που μαρτυρούν άλλωστε και τα... παράσημά της: Μετρά δύο κατακτήσεις (1978 και 1986) και 13 παρουσίες σε τελικές φάσεις Μουντιάλ, ενώ έχει κατακτήσει 14 φορές το Κόπα Αμέρικα.

Η Αργεντινή ήταν παρούσα στον πρώτο τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, το 1930 όταν και ηττήθηκε με 4-2 από την Ουρουγουάη. Χρειάστηκε να περάσουν 48 χρόνια για να επιστρέψει στο προσκήνιο και μάλιστα δυναμικά. Το 1978, στη διοργάνωση που φιλοξενήθηκε στα γήπεδα της χώρας, η Αργεντινή κατέκτησε το Μουντιάλ νικώντας στον τελικό με 3-1 την Ολλανδία του Γιόχαν Κρόιφ με πρωταγωνιστή τον Μάριο Κέμπες. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1986, η επιτυχία επαναλήφθηκε στα γήπεδα του Μεξικού με ηγέτη τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, που οδήγησε την εθνική στον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο με νίκη 3-2 επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό. Το 1990 στην Ιταλία, η Αργεντινή είχε την ευκαιρία να πετύχει ανάλογο κατόρθωμα με αυτό της Βραζιλίας που από το 1958 ως το 1970 κατέκτησε τρία Μουντιάλ σε τέσσερις διοργανώσεις, ωστόσο δεν τα κατάφερε χάνοντας στον τελικό από τη Γερμανία με 1-0. Έκτοτε η Αργεντινή δεν έχει καταφέρει να ξεφύγει από τη μετριότητα, με αποκορύφωμα τον αποκλεισμό της από τον πρώτο κιόλας γύρο του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2002.

Πώς προκρίθηκε: Η Αργεντινή έγινε η πρώτη ομάδα της Λατινικής Αμερικής που εξασφάλισε και μαθηματικά την πρόκρισή της στην τελική φάση του Μουντιάλ, αν και τελικά τερμάτισε στη δεύτερη θέση του προκριματικού ομίλου στη Ζώνη της Λατινικής Αμερικής και πίσω από τη Βραζιλία για πρώτη φορά μετά τα προκριματικά του 1994. Η «μπιανκοτσελέστε» συγκέντρωσε 34 βαθμούς με απολογισμό 10 νίκες, 4 ισοπαλίες και ισάριθμες ήττες και τέρματα 29 υπέρ και 17 κατά. Στα προκριματικά η Αργεντινή διατήρησε το αήττητο της έδρας της για 12ο συνεχή χρόνο, ωστόσο ηττήθηκε για πρώτη φορά στη συγκεκριμένη φάση από την Παραγουάη και είδε το αήττητο 16 ετών απέναντι στην Ουρουγουάη να σταματά άδοξα. Αξιοσημείωτο γεγονός είναι πως η προκριματική φάση ξεκίνησε για την Αργεντινή με τον Μαρτσέλο Μπιέλσα στον πάγκο, ωστόσο μετά την παραίτησή του ολοκληρώθηκε με τον Χοσέ Πέκερμαν.

Προπονητής: Ο Χοσέ Νέστορ Πέκερμαν γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1949. Η ποδοσφαιρική του καριέρα πέρασε μάλλον απαρατήρητη, ενώ και σε συλλογικό επίπεδο δεν ανέλαβε ποτέ τις τύχες «ανδρικών» ομάδων, παρά περιορίστηκε σε ομάδες νέων των συλλόγων. Το 1994 προσελήφθη από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας στις «μικρές» εθνικές ομάδες, μια επιλογή που αμφισβητήθηκε έντονα. Το έργο του, ωστόσο, ήταν αξιοθαύμαστο: Με την ομάδα κάτω των 20 ετών της Αργεντινής κατέκτησε τρεις φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1995 στο Κατάρ, το 1997 στη Μαλαισία και το 2001 στην Αργεντινή, ενώ από τα χέρια του πέρασαν οι περισσότεροι εκ των ποδοσφαιριστών που στελεχώνουν αυτή τη στιγμή την εθνική ομάδα των ανδρών. Το 1998, μετά την παραίτηση του Ντανιέλ Πασαρέλα από τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού, του προσφέρθηκε η θέση, ωστόσο αυτός προτίμησε να αναλάβει ρόλο γενικού διευθυντή των εθνικών ομάδων και πρότεινε για εκλέκτορα τον Μαρτσέλο Μπιέλσα. Ο τελευταίος παραιτήθηκε αιφνίδια από τη θέση του μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Η ομοσπονδία πρότεινε εκ νέου τη θέση στον Πέκερμαν-που είχε περάσει στο μεταξύ από τη θέση του τεχνικού διευθυντή στη Λεγκανιές, ομάδα δεύτερης κατηγορίας στην Ισπανία-και αυτός την αποδέχτηκε. Από τις 15 Σεπτεμβρίου του 2004 είναι και επίσημα ομοσπονδιακός τεχνικός της Αργεντινής, την οποία θα καθοδηγήσει στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γερμανίας.

Ρόστερ:

ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ

1. Ρομπέρτο Αμποντανσιέρι 34 (Μπόκα Τζούνιορς)
12. Λεονάρντο Φράνκο 29 (Ατλέτικο Μαδρίτης)
23. Όσκαρ Ουστάρι 20 (Ιντεπεντιέντε)

ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ

21. Νίκολας Μπουρντίσο 25 (Ίντερ)
14. Γκαμπριέλ Μιλίτο 26 (Σαραγόσα)
3. Χουάν Πάμπλο Σορίν 30 (Βιγιαρεάλ)
4. Φαμπρίτσιο Κολοτσίνι 24 (Λα Κορούνια)
17. Λεάντρο Κουφρέ 28 (Ρόμα)
2. Ρομπέρτο Αγιάλα 33 (Βαλένθια)
6. Γκαμπριέλ Χάιντσε 28 (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ)

ΜΕΣΟΙ

18. Μαξιμιλιάνο Ροντρίγκες 25 (Ατλέτικο Μαδρίτης)
5. Εστέμπαν Καμπιάσο 26 (Ίντερ)
10. Χουάν Ρομάν Ρικέλμε 28 (Βιγιαρεάλ)
13. Λιονέλ Σκαλόνι 28 (Γουέστ Χαμ)
22. Λουίς Γκονζάλες 25 (Πόρτο)
8. Χαβιέ Μασκεράνο 22 (Κορίνθιανς)
16. Πάμπλο Αϊμάρ 27 (Βαλένθια)

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ

19. Λιονέλ Μέσι 19 (Μπαρτσελόνα)
9. Ερνάν Κρέσπο 31 (Τσέλσι)
11. Κάρλος Τέβεζ 22 (Κορίνθιανς)
7. Χαβιέ Σαβιόλα 25 (Σεβίλλη)
20. Χούλιο Κρουζ 32 (Ίντερ)
14. Ροντρίγκο Παλάσιο 24 (Μπόκα Τζούνιορς)

Ποιον να προσέξετε: Σε μια ομάδα που αποτελείται από δεκάδες αστέρες ξεχωρίζει το ανατέλλον άστρο του Λιονέλ Μέσι. Σε ηλικία μόλις 19 ετών ο μεσοεπιθετικός της Μπαρτσελόνα χρίστηκε από την αυτού μεγαλειότητα, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ως ο διάδοχος του στην εθνική ομάδα της χώρας. Τον Ιούνιο ήταν κορυφαίος παίκτης της εθνικής ομάδας της χώρας του και της διοργάνωσης στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων που έγινε στην Ολλανδία, ενώ δύο μήνες μετά, στις 4 Αυγούστου, ο Χοσέ Πέκερμαν τον κάλεσε για πρώτη φορά στην ομάδα των ανδρών. Λίγες ημέρες μετά πραγματοποίησε το ντεμπούτο του απέναντι στην Ουγγαρία (όπως είχε κάνει και ο Μαραντόνα), ωστόσο πρόλαβε να αγωνιστεί μόλις για τρία λεπτά καθώς αποβλήθηκε.