Η μεγάλη ζημιά έρχεται

Είναι κοινή πεποίθηση, πλέον, σε όλους ότι η διαδικασία δικαστικής και αστυνομικής διερεύνησης του μεγαλύτερου σκανδάλου που ξεπήδησε από τον κακοφτιαγμένο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου θα φέρει στην επιφάνεια εγκληματικές πράξεις που ξεπερνούν το ποδόσφαιρο.

Γράφει ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος (SportDay 26/06/2011)

Θα επιβεβαιώσουν, για ακόμα μία φορά, όλους εκείνους που υποστήριζαν ότι η έλλειψη ενός ολοκληρωμένου θεσμικού πλαισίου που θα προβλέπει τα όρια και τα χαρακτηριστικά της δραστηριότητας των προσώπων και των ομάδων στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, όπως επίσης και των μηχανισμών ελέγχου αυτής της δραστηριότητας, θα έκανε το παιχνίδι ένα πολύ βολικό όχημα για τη διάπραξη παρανομιών. Η μεγάλη ευκαιρία που προσφέρει η κρίση που έχει δημιουργηθεί αφορά τον επανασχεδιασμό του οικοδομήματος.

Στον καθορισμό των προσόντων και των προϋποθέσεων των ατόμων που θα δραστηριοποιούνται στον χώρο.

Στην αυστηροποίηση των ελέγχων και τον εκσυγχρονισμό του αθλητικού πειθαρχικού δικαίου. Και last but not least, που λένε στο χωριό του υπουργού Πολιτισμού, στην ορθότερη και αυστηρότερη επιλογή των προσώπων που τίθενται επικεφαλής των θεσμικών οργάνων.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τα στοιχεία που θα φέρει στο φως η αστυνομική και δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης που συνεχίζεται. Ενα από τα πράγματα που είναι δεδομένα αφορούν και το «επικοινωνιακό» της ιστορίας. Μέχρι τώρα κανείς από τους κατηγορούμενους δεν έχει αποδεχθεί την ενοχή του, που είναι δουλειά της δικαιοσύνης να αποδείξει αν υπάρχει. Οποιος, βέβαια, επικαλείται συνωμοσία εναντίον του, καλό θα ήταν να μας διαφωτίσει και για τους συνωμότες και το «γιατί» της συνωμοσίας.

Εμείς δεν μπορούμε ούτε να δικάσουμε ούτε να αθωώσουμε, αλλά ο καθένας φυσικά μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ενα από τα πολλά ζητήματα που θα πρέπει να μας απασχολήσουν αφορά και τη ζημιά που έγινε στην εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη. Ηδη πριν από το ξέσπασμα του σκανδάλου η οικονομική κρίση αποκάλυψε τις μεγάλες αδυναμίες των ομάδων και περιόρισε δραματικά τη δυνατότητά τους να απευθυνθούν στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική αγορά. Συνεπεία τούτου ήταν να πέσει και η ποιότητα των ξένων ποδοσφαιριστών που θα μπορούσαν να αγοράσουν οι ομάδες, γεγονός που κατεβάζει τον πήχη των προσδοκιών αλλά και των απαιτήσεων.

Τώρα το ξέσπασμα του σκανδάλου κάνει την εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου ακόμα πιο απωθητική, όχι μόνο σε ποδοσφαιριστές αλλά και σε χορηγούς και διαφημιστές. Ποιος θα ήθελε να συνδέσει την εικόνα ενός προϊόντος με ένα ποδόσφαιρο που διοικείται από τις φυλακές; Η εσωστρέφεια είναι ένα φυσικό επακόλουθο της κατάστασης που βιώνουμε και μέχρι να αποκατασταθεί η εικόνα του παιχνιδιού θα περάσει πολύς χρόνος.

Ολο αυτόν τον καιρό, μέχρι να αποκαταστήσουμε τη ζημιά που έχει γίνει, αν το καταφέρουμε, θα μεταβληθούμε σ' ένα ποδόσφαιρο περιφερειακής ευρωπαϊκής χώρας. Αδύναμες ομάδες, περιορισμένες διακρίσεις, χειρότερη βαθμολογική θέση στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ με όλες τις δυσκολίες που θα προκύψουν από αυτό. Θα είναι σκληρό, θα πονέσει και –ελπίζω– θα ξυπνήσει όσους βάφτιζαν ευρωπαϊκές πορείες κάποια συγκυριακά αποτελέσματα και αντιλαμβάνονταν το παιχνίδι σαν εργαλείο κολακείας και ικανοποίησης του οπαδικού εγωισμού. Τα δύσκολα, συνεπώς, βρίσκονται μπροστά μας και θα πρέπει να προετοιμαστούμε για να τα αντιμετωπίσουμε τώρα. Η αναβολή σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι κερδισμένος χρόνος, αλλά το αντίθετο.