Παγκόσμιο 2002: Το repeat της Γιουγκοσλαβίας στο «σπίτι» των ΗΠΑ και ο... μοιραίος Νίκος Πιτσίλκας

Το Παγκόσμιο Κύπελλο μπάσκετ του 2002 αποτέλεσε τη 14η διοργάνωση στην ιστορία του θεσμού. Τέσσερα χρόνια μετά τη φιλοξενία του από τη χώρα μας στα παρκέ του ΟΑΚΑ και του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, την «σκυτάλη» πήραν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η... μπασκετομάνα πόλη της Ιντιανάπολις.

Από το Μουντομπάσκετ εκείνου του Σεπτεμβρίου στα Ανατολικά των ΗΠΑ, έλαμψε δια της απουσίας της η Εθνική μας ομάδα, η οποία μετά τις ιστορικές back to back πορείες στα τουρνουά της χώρας μας και του Καναδά με την κατάληψη της 4ης θέσης το 1994 και το 1998 αντίστοιχα, δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση στην τελική φάση.

Το πλήρωμα του χρόνου για εκείνη την εκπληκτική Εθνική που πρωταγωνίστησε για τουλάχιστον μια δεκαετία σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είχε έρθει οριστικά, κάτι που αποτυπωνόταν ανάγλυφα από τις αποτυχίες στα Ευρωμπάσκετ του 1999 και του 2001, αλλά και στη μη συμμετοχής της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000.

Εκείνη την χρονιά, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θα φιλοξενούσαν για πρώτη φορά ένα Παγκόσμιο Κύπελλο μπάσκετ. Πέρα από το γεγονός πως η διοργάνωση γινόταν στο σπίτι τους, οι Αμερικανοί είχαν ακόμη ένα μεγάλο κίνητρο για διάκριση, μετά και το «στραπάτσο» που υπέστησαν στην Αθήνα από τη Ρωσία (66-64) στα ημιτελικά τέσσερα χρόνια νωρίτερα, με αποτέλεσμα να συμβιβαστούν με την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο.



Τα όνειρα των Αμερικανών όμως γρήγορα εξελίχθηκαν σε... εφιάλτες εκείνο το καλοκαίρι, με ένα ρόστερ που δεν θύμιζε σε τίποτα τις παλαιότερες Dream Team. Με τους Πολ Πιρς, Μπαρόν Ντέιβις, Μπεν Γουάλας, Σον Μάριον και τον... 37άρη Ρέτζι Μίλερ να ξεχωρίζουν στη σύνθεσή της, η ομάδα του Τζορτζ Καρλ δεν είχε στελεχωθεί επαρκώς από την «αφρόκρεμα» του ΝΒΑ. Έτσι λοιπόν, μετά το άνετο πέρασμα από την πρώτη φάση των ομίλων, ήρθαν τρία απανωτά «χαστούκια» μέσα σε διάστημα τεσσάρων ημερών από Αργεντινή (87-80), Γιουγκοσλαβία (81-78) και Ισπανία (81-75), για να έρθει η... ταπεινωτική για τις ΗΠΑ έκτη θέση στην τελική κατάταξη. Στην ιστορία δε έχουν μείνει τα όσα είχε πει μετά το ματς με την Αμερική ο Βλάντε Ντίβατς: «Αυτή δεν ήταν πραγματική Dream Team. Η Dream Team ανήκει στο παρελθόν. Λυπάμαι τους Αμερικανούς...».

Ο τότε σταρ των Σακραμέντο Κινγκς, παρέα με τους Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Πέτζα Στογιάκοβιτς και Βλάντιμιρ Ραντμάνοβιτς οδήγησαν τη Γιουγκοσλαβία στην κορυφή του κόσμου, κατακτώντας για δεύτερη συνεχόμενη φορά τη διοργάνωση, μετά τον θρίαμβο της Αθήνας! Η ομάδα του νυν Ομοσπονδιακού τεχνικού της Σερβίας, Σβέτισλαβ Πέσιτς, έφτασε στον αλησμόνητο εκείνο τελικό κόντρα στην απίθανη Αργεντινή, με δύο ήττες από Ισπανία (71-69) και Πουέρτο Ρίκο (85-83) στην πρώτη και δεύτερη φάση των ομίλων αντίστοιχα, ήττες που τελικώς δεν αποδείχθηκαν καταστροφικές. Στα προημιτελικά απέκλεισε τις ΗΠΑ με μπροστάρη τον Στογιάκοβιτς (20π.), ενώ στα ημιτελικά, το εμπόδιο της Νέας Ζηλανδίας αποδείχθηκε… βατό (89-78).



Απέναντί της τέθηκε η κατά τεκμήριο κορυφαία ομάδα εκείνου του Μουντομπάσκετ, η Αργεντινή! Η «αλμπισελέστε» διέθετε στις τάξεις της τους Μανού Τζινόμπιλι, Φαμπρίσιο Ομπέρτο, Λουίς Σκόλα και Αντρές Νοσιόνι, παίζοντας ένα εξαιρετικό μπάσκετ καθ’ όλη τη διάρκεια του τουρνουά. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως έφτασε αήττητη μέχρι τον τελικό, με «παράσημα» τη νίκη επί της Team USA στη δεύτερη φάση των ομίλων, αλλά και με τα δύο ροζ φύλλα αγώνα επί της Γερμανίας (στους ομίλους και στα ημιτελικά).

Ο τελικός της 8ης Σεπτεμβρίου στο «Conseco Fieldhouse» της Ιντιανάπολις έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ο κορυφαίος και πιο δραματικός τελικός στην ιστορία του Μουντμπάσκετ! Με τον… αέρα του τίτλου της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας, η Γιουγκοσλαβία μπήκε δυνατά στην αναμέτρηση και προηγήθηκε με 21-19 στο πρώτο δεκάλεπτο, πηγαίνοντας στα αποδυτήρια με το υπέρ της σκορ 41-39 για το ημίχρονο, εκμεταλλευόμενη φυσικά και τον τραυματισμό του Τζινόμπιλι στον ημιτελικό (αγωνίστηκε μόλις 12 λεπτά). Το ξέσπασμα της Αργεντινής ήρθε στην τρίτη περίοδο, με τον εκπληκτικό σε αυτό το ματς, Φαμπρίσιο Ομπέρτο (28π., 10ρ.), να φέρνει την ομάδα του στο +10, με το δεκάλεπτο να ολοκληρώνεται με τους Αργεντινούς μπροστά (57-52). Προς το φινάλε του αγώνα, ο Μποντιρόγκα με 9 μαζεμένους πόντους θα κάνει το 75-75, 17 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε, δίνοντας μια άγρια ομορφιά στον τελικό.



Κάπου εκεί όμως, ο Έλληνας διαιτητής, Νίκος Πιτσίλκας, γίνεται ο… πρωταγωνιστής του αγώνα, καταλογίζοντας λανθασμένα φάουλ του Σκόλα πάνω στον Ντίβατς, το οποίο και ήταν το 5ο του Αργεντινού φόργουορντ. Στη συνέχεια, ο σέντερ των Γιουγκοσλάβων θα χάσει και τις δύο βολές (!), με την Αργεντινή να έχει στη διάθεσή της 5,9’’. Η μπάλα πήγε στα χέρια του Σκονοκίνι, με τον Γιάριτς να σταματά το ντράιβ του αντικανονικά, τον Πιτσίλκα να μη σφυρίζει τίποτα και το παιχνίδι να οδηγείται στην παράταση! Στο έξτρα πεντάλεπτο, η Γιουγκοσλαβία θα εκμεταλλευτεί την σύγχυση στον αντίπαλο πάγκο και θα φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου με το τελικό 84-77!



Πρώτοι σκόρερ για τους νικητές ήταν οι Μποντιρόγκα και Στογιάκοβιτς με 27 και 26 πόντους αντίστοιχα, με τον δεύτερο μάλιστα να συγκαταλέγεται στην κορυφαία πεντάδα του τουρνουά, μαζί με τους Μανού Τζινόμπιλι, Πέρο Κάμερον, Γιάο Μινγκ, αλλά και τον MVP της διοργάνωσης Ντιρκ Νοβίτσκι, ο οποίος με 24 πόντους μέσο όρο οδήγησε στο χάλκινο μετάλλιο τα «πάντσερ».