Όταν το «θέατρο των ονείρων» άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες του

Πριν από το 1902 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν γνωστή ως Νιούτον Χιλ και αγωνιζόταν στο γήπεδο «Μπανκ Στριτ», στο προάστιο Κλέιτον Ωστόσο, η πάγια τακτική της ομάδας να ξοδεύει πακτωλό χρημάτων, ενώ την ίδια στιγμή τα έσοδά της δεν δικαιολογούσαν κάτι τέτοιο, ήταν νομοτελειακά βέβαιο ότι θα την οδηγούσε στα βράχια. Αυτό υποστήριζαν όσοι παρακολουθούσαν τα ποδοσφαιρικά δρώμενα.

Και πράγματι οι Κασσάνδρες επιβεβαιώθηκαν με πάταγο καθώς, διαγράφηκαν πολύ σύντομα ακραιφνώς στον ορίζοντα τα μαύρα σύννεφα της πτώχευσης. Η καταστροφή έμοιαζε αναπόδραστη, αφού παρά την τιτάνια προσπάθεια που κατέβαλαν οι ιθύνοντες τον σύλλογο δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν το μοιραίο.

Όμως, θαρρείς έτσι όπως συμβαίνει και στην ίδια τη ζωή, εφόσον υπάρχει όραμα, ακόρεστη φιλοδοξία, θέληση, σιδηρά πειθαρχία και πάνω απ’ όλα γνώση, μπορεί κάποιος να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του. Και αυτά υπήρχαν εν αφθονία σε όσους αναμείχθηκαν στο εγχείρημα ανοικοδόμησης της ομάδας από το μηδέν. ‘Έτσι, γοργά, με σωστές κινήσεις και πλάνο φυτεύτηκε ο σπόρος της δημιουργίας της ανιδιοτέλειας. Τα στέρεα θεμέλια μπήκαν, η Νιούτον Χιλ αναδιαρθρώθηκε σε οικονομικό επίπεδο και μετονομάστηκε σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο σπόρος δεν άργησε να καρπίσει, η χρηστή διαχείριση και ο συνεχής μόχθος τελεσφόρησαν.

Με αυτό τον τρόπο, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, λίγο καιρό μόνο, αφού έφτασε στην άβυσσο της καταστροφής, μια αχτίδα φωτός φάνηκε στο τέρμα της ερεβώδους σήραγγας και έγινε φεγγίτης προς ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

Δημιουργήθηκε ικανό απόθεμα και εγκρίθηκε η κατασκευή νέου γηπέδου. Μονομιάς οι μύχιες επιθυμίες των ανθρώπων των «κόκκινων διαβόλων» να φτιάξουν το νέο τους σπίτι, από ασκήσεις επί χάρτου, πήραν σάρκα και οστά.

Τα αρχικά σχέδια προέβλεπαν ότι το νέο γήπεδο θα είχε χωρητικότητα 100.000 ατόμων, χωρίς όλοι να αποτελούν καθήμενοι. Το εγχείρημα με αυτά τα δεδομένα έμοιαζε εκ προοιμίου αδύνατο. Με αυτό τον τρόπο, τα μεγαλόπνοα σχέδια φυσιολογικά διαψεύστηκαν, εφόσον ο αριθμός αυτός δεν προσεγγίστηκε και τελικά πάρθηκε η απόφαση να έχει χωρητικότητα κατά τη μικρότερη από 80.000, για την ακρίβεια 75.635 θεατές.

Το συνολικό κόστος της κατασκευής του ανήλθε στις 90.000 λίρες, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο με βάση τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Τοποθετήθηκαν καθίσματα στη νότια κερκίδα, η οποία διέθετε και σκέπαστρο, ενώ οι υπόλοιπες ήταν ακάλυπτες. Αξιοσημείωτο, ότι τα σχέδια έγιναν από τον διαπρεπή Σκωτσέζο αρχιτέκτονα, Άρτσιμπαλντ Λιτς, και το πρώτο όνομα ήταν «United Football Ground».

«Είναι τιμή για το Μάντσεστερ»

Το έργο αποπερατώθηκε τελικά το 1909. Το ημερολόγιο έγραφε 19 Φεβρουαρίου 1909, όταν το νεότευκτο «στολίδι» άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του για να υποδεχθεί τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Λίβερπουλ.

Εντούτοις, οι «κόκκινοι» χάλασαν το πανηγυρικό κλίμα και επικράτησαν των γηπεδούχων με σκορ 4-3 ενώπιον 45.000 ανθρώπων. Μάλιστα, μαρτυρίες της εποχής ανέφεραν ότι ακόμα 5.000 άνθρωποι μπήκαν δίχως εισιτήριο.

Μπορεί οι «κόκκινοι διάβολοι» να πήραν κεφάλι στο σκορ με 3-0 χάρη σε γκολ των Τούρμπουλ, Χόιμερ και Γουόλ και το προβάδισμα αυτό να έμοιαζε με υποθήκη νίκης, εντούτοις οι φιλοξενούμενοι τα έφεραν όλα… τούμπα. Πρώτα ισοφάρισαν και έπειτα ο Σκωτσέζος Τζέιμς Στιούαρτ με το δεύτερο προσωπικό του γκολ ολοκλήρωσε μια επική ανατροπή.

Ένας δημοσιογράφος της εποχής είχε δηλώσει σύμφωνα με τη βρετανική ιστοσελίδα «manutd.com»: «Η πιο όμορφη, η πιο ευρύχωρη και η πιο εκπληκτική αρένα που έχω δει πότε μου. Ως γήπεδο ποδοσφαίρου είναι απαράμιλλο. Είναι τιμή για το Μάντσεστερ!».



Το 1911 και το 1915 το «Ολντ Τράφορντ» φιλοξένησε τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, ενώ το 1920 σημειώθηκε το προπολεμικό ρεκόρ προσέλευσης, όσον αφορά στους «μπέμπηδες» στον αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στην Άστον Βίλα (οι φιλοξενούμενοι επιβλήθηκαν με σκορ 3-1).

Παράλληλα, μαζί με το «Γουέμπλεϊ» έχουν βαθμολογηθεί από την UEFA με 5 αστέρια, δηλαδή πληροί τα κριτήρια για να φιλοξενήσει τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις.

Το προσωνύμιο «θέατρο των ονείρων» το έδωσε μια μεγάλη δόξα του συλλόγου κατά το παρελθόν, ο θρυλικός Μπόμπι Τσάρλτον.



Πάντως, έχει αξία ότι το ρεκόρ θεατών στο «Όλντ Τράφορντ» δεν σημειώθηκε σε αγώνα της Γιιουνάιτεντ(!). Συγκεκριμένα, στις 25 Μαρτίου 1939 τον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας ανάμεσα σε Γουλβς και Γκρίσμπι Τάουν παρακολούθησαν 76.962 άνθρωποι από τις κερκίδες.

Ο Βομβαρδισμός

Η φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σκέπασε τα πάντα και την 11η Μαρτίου 1941 προκάλεσε τεράστιες ζημιές στο γήπεδο. Ως εκ τούτου, μπορεί να χτίστηκε εκ νέου το 1949, όμως για σχεδόν δέκα χρόνια δεν είχε διεξαχθεί εκεί παιχνίδι πρωταθλήματος.

Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου