Όταν ο Τζέκο συνάντησε τον Γκραφίτε (pics)

Ρόις και Ομπαμεγιάνγκ, Ριμπερί και Ρόμπεν, Γκέρντ Μίλερ και Ούλι Χένες κατά καιρούς το γερμανικό πρωτάθλημα έχει δει εκ των κορυφαίων επιθετικών δίδυμων, που συνεργάζονταν με τα μάτια κλειστά κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Ωστόσο υπήρξε μία σεζόν που αποτελεί την εξαίρεση.

Δύο επιθετικοί που κατάφεραν να ξεχωρίσουν μεταξύ των άλλων. Όχι μόνο λόγω της ικανότητάς τους στο σκοράρισμα, αλλά επειδή η δόξα τους διήρκεσε μόνο για μία μνημειώδη, ιστορική σεζόν, που σημάδεψε το τέλος μιας εποχής.

Το 2009 ο επαρχιακός σύλλογος της Βόλφσμπουργκ με προπονητή τον Γερμανό Φέλιξ Μάγκατ, υπήρξε η τελευταία ομάδα που κέρδισε την Μπουντεσλίγκα, δηλαδή κατάφερε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, να σπάσει το δίπολο της δυναστείας των Ντόρτμουντ και Μπάγερν που διαρκεί μέχρι και σήμερα και να στεφθεί πρωταθλήτρια. Και όλα αυτά χάρη στον Εντίν Τζέκο και τον Γκραφίτε!

Η επιτυχία των «λύκων» της Κάτω Σαξονίας υπήρξε πρωτοφανής και όμορφη. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η Μπουντεσλίγκα είναι ένα πρωτάθλημα, στο οποίο αγωνίζονται 18 ομάδες και στο τέλος κερδίζει η Μπάγερν Μονάχου. Όμως την σεζόν 2008/2009 η Βόλφσμπουργκ τερμάτισε πρώτη με 69 βαθμούς, δύο πόντους μπροστά από την βαυαρική ομάδα και έχοντας σκοράρει 80 γκολ έναντι 71 της δεύτερης Μπάγερν.

Ήταν απλά «λαμπερή» καθ 'όλη την διάρκεια της σεζόν και μεγάλος μέρος της επιτυχίας της οφειλόταν στην «τηλεπαθητική» και συνάμα εντυπωσιακή συνεργασία μεταξύ δύο άσημων επιθετικών, του Βόσνιου Τζέκο και του ξεχασμένου Βραζιλιάνου Γκραφίτε.



Οι δύο τους ήταν παντελώς άγνωστοι ποδοσφαιριστές στο ευρύ κοινό πριν το ξεκίνημα της χρονιάς, αλλά στο τέλος κατόρθωσαν να γράψουν με «χρυσά» γράμματα τα ονόματά τους στην λαογραφία της ιστορίας της Μπουντεσλίγκα. Όχι μόνο κέρδισαν τον τίτλο, αλλά δημιούργησαν και ένα πρωτοφανές ρεκόρ που μέχρι και σήμερα δεν έχει καταφέρει κανείς να «σπάσει».

Ως δίδυμο σκόραραν 54 γκολ σε μόλις 34 αγωνιστικές, με μέσο όρο 1,59 γκολ ανά ματς, εξωπραγματικό κατόρθωμα που έμεινε ως ρεκόρ για την πιο παραγωγική, συνάμα εντυπωσιακή συνεργασία, στην ιστορία της πρώτης κατηγορίας του γερμανικού πρωταθλήματος. Κάτι που μέχρι τότε είχε επιτύχει μόνο το «θρυλικό» δίδυμο Γκέρντ Μίλερ και Ούλι Χένες της Μπάγερν Μονάχου με 53 γκολ την σεζόν 1971/1972.



Μιλώντας πάντα με αριθμούς και για τους λάτρεις της στατιστικής, εκπληκτικό είναι το γεγονός, ότι ο Γκραφίτε κατέγραψε 28 γκολ σε μόλις 25 παιχνίδια, ενώ ο Τζέκο σημείωσε 26 γκολ σε 29 παιχνίδια!

Υπήρξαν τρομακτικά αποτελεσματικοί, αθλητικοί και χειρουργικοί σε ακρίβεια, σε μία σκληρή σχέση που λειτούργησε με τέτοια αποτελεσματικότητα, ώστε οι περισσότερες άμυνες του πρωταθλήματος, ήταν ανίσχυρες στις προσπάθειες που έκαναν να τους ανακόψουν στην προσπάθεια τους να σκοράρουν.

Για να το θέσουμε απλά και οι δύο τους είχαν τεράστια αποθέματα φυσικής κατάστασης, ταλέντο, μεγάλη αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους.



Το αποκορύφωμα εκείνης της σεζόν, ήταν φυσικά το παιχνίδι που όλοι περίμεναν στη Γερμανία. Ήταν 4 Απριλίου του 2009, όταν η Μπάγερν ταξίδεψε στο Βόλφσμπουργκ. Κάτω από τεράστια πίεση για αποτέλεσμα, πόσο μάλλον για νίκη που τόσο πολύ ήθελε το αουτσάιντερ, τα δύο επιθετικά οπλοπολυβόλα των «λύκων» μύρισαν αίμα και μετέτρεψαν το ντέρμπι σε θρίαμβο και παράσταση για ένα ρόλο.

Ο Δαβίδ θα κερδίσει τον Γολιάθ με σκορ 5-1, με τους Τζέκο και Γκραφίτε να σκοράρουν από δύο φορές έκαστος, σε μία από τις καλύτερες παραστάσεις τους μέσα στο χορτάρι την χρονιά εκείνη.



Φυσικά το άστρο της Βόλφσμπουργκ δεν οφειλόταν εξ ολοκλήρου σε αυτούς τους δύο μόνο. Ο Βόσνιος μέσος Ζβέζνταν Μισίμοβιτς κατέγραψε ένα ρεκόρ μαμούθ με τις 20 ασίστ που μοίρασε, ως ο τέλειος μαέστρος που κάθε ομάδα θα ήθελε. Το ρεκόρ του λίγο έλειψε να «σπάσει» ο Εμίλ Φόρσμπεργκ την σεζόν 2016/2017 με 19 ασίστ για την Λειψία.

Τέλος ο Φέλιξ Μάγκατ, ένας πραγματικά αξιόλογος προπονητής, διαχειρίστηκε άψογα το ρόστερ που είχε στα χέρια του, πρόσθεσε λίγη από την «μαγική» του χρυσόσκονη και οδήγησε μία ομάδα χωρίς σπουδαία ιστορία, που είχε ξοδέψει στο παρελθόν αρκετά χρήματα χωρίς αντίκρισμα στην κατάκτηση ενός τίτλου που τόσο πολύ της έλειπε. Ουσιαστικά ήταν και μία μίνι προσωπική εκδίκηση του Γερμανού στην πρώην ομάδα του και τον τρόπο με τον οποίο έφυγε τότε.





Παρ 'όλα αυτά, οι Γκραφίτε και Τζέκο αποδείχτηκαν οι καταλύτες σε αυτή την επιτυχία, ως ένα από τα καλύτερα και «θανατηφόρα» δίδυμα που είδαμε εν δράσει όχι μόνο στην Γερμανία, αλλά σε όλη την Ευρώπη.

Επιμέλεια: Κωστας Μοσχοβός