Όταν ο Γκρέιαμ Πολ έβγαλε 3 κίτρινες κάρτες στον ίδιο παίκτη!

Θεαματικά μακροβούτια που σφυρίχτηκαν πέναλτι.

Εξόφθαλμες παραβάσεις, οι οποίες δεν καταλογίστηκαν.

Σουτ που δεν μπήκαν ποτέ στα δίχτυα, μα μέτρησαν ως γκολ, αφού τα σκισμένα δίχτυα της εστίας ξεγέλασαν τους πάντες. Σουτ που πέρασαν τη γραμμή της εστίας, αλλά ο διαιτητής δεν έδειξε τη σέντρα.

Εισβολές φιλάθλων, αλλά και… ζώων στον αγωνιστικό χώρο.

Γράφει ο Παναγιώτης Ιωάννου

Λιγότερο ή περισσότερο οι ποδοσφαιρόφιλοι θεωρούσαν ότι τα είχαν δει όλα. Τουλάχιστον έτσι πίστευαν, μέχρι την 22η Ιουνίου 2006 και την τελευταία αγωνιστική της φάσης του έκτου ομίλου του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γερμανίας.

Τότε, δηλαδή που ο Γκρέιαμ Πολ, έδειξε τρεις κίτρινες κάρτες στον ίδιο παίκτη!



Η Αυστραλία, για πρώτη φορά έπειτα από 32 χρόνια, συμμετείχε στο Μουντιάλ και μια ισοπαλία απέναντι στην Κροατία θα ήταν αρκετή για να της δώσει το εισιτήριο για την επόμενη φάση.

Ο οπισθοφύλακας της Κροατίας, Γιόζιπ Σίμουνιτς, αντικρίζει στο 61’ την κίτρινη κάρτα για πρώτη φορά, εξαιτίας μαρκαρίσματος πάνω στον Χάρι Κιούελ.

Το ρολόι σημαδεύει το 90’ και τα «καγκουρό» μοιάζει να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να ξεχυθούν στην αντεπίθεση αναζητώντας την ολική ανατροπή (είχαν βρεθεί πίσω στο σκορ με 2-1 στο 56’ χάρη σε γκολ του μετέπειτα τεχνικού της Μπάγερν Μονάχου, Νίκο Κόβατς, αλλά ισοφάρισαν με τον Κιούελ).

Τις βλέψεις αυτές φροντίζει να διαψεύσει εν τη γενέσει τους ο Σίμουνιτς. Λίγα μέτρα πάνω από το χώρο της μεσαίας γραμμής πραγματοποιεί τάκλιν από πίσω στον αντίπαλό του.

Ο «άρχοντας» της αναμέτρησης, Γκρέιαμ Πολ, βγάζει από το τσεπάκι του τη δεύτερη κίτρινη. Μάταια ο σκληροτράχηλος αμυντικός επιχειρεί να του δώσει εξηγήσεις. Η απόφαση είναι ειλημμένη.

Και ενώ από ένα σημείο και έπειτα ο «θύτης» φαντάζει συμβιβασμένος με τη μοίρα του, όλοι, μηδενός εξαιρουμένου προσδοκούν το τυπικό του πράγματος. Δηλαδή να υψωθεί η κόκκινη κάρτα και να πάρει την άγουσα για τα αποδυτήρια.

Κάτι τέτοιο όμως, δεν συμβαίνει. Αντί αυτού, το παιχνίδι ξεκινά και πάλι σαν να μην έγινε η τελευταία φάση!

Άπαντες κοιτούν τo ρολόι, αφού ο φωτεινός πίνακας του γηπέδου δείχνει το 93’. Ένα φάουλ, το οποίο καταλογίζει καθυστερημένα ο διαιτητής θα αποτελέσει την αιτία για να γίνει δέκτης εντονότατων διαμαρτυριών από (ποιον άλλον;) τον Σίμουνιτς.

Και επειδή, σύμφωνα με το νόμο του Μέρφι τίποτα δεν πάει τόσο στραβά που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο, ο ρέφερι δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του.

Ως αποτέλεσμα, χωρίς ίχνος δισταγμού, δείχνει τρίτη κίτρινη (!) στον πρωταγωνιστή. Μια από τις πιο μνημειώδεις αθλητικές γκάφες είχε μόλις συντελεστεί!



Ο Γκρέιαμ Πολ και οι βοηθοί του παρακολουθώντας το DVD του ματς στα αποδυτήρια, μετά τη λήξη, αντιλήφθηκαν το σφάλμα. Δυστυχώς, το ποτάμι δεν γυρνούσε πίσω.

Πάντως, ακόμα και σήμερα προκαλεί εντύπωση ότι κανένας από τους δύο βοηθούς της συνάντησης Φίλιπ Σαρπ, Γκλέν Τέρνερ, αλλά ούτε και ο τέταρτος διαιτητής, Κέβιν Σκοτ, εντόπισαν το λάθος.

Η Αυστραλία προκρίθηκε (αποκλείστηκε στους «16» από την Ιταλία, η οποία έμελλε να σκαρφαλώσει στο Έβερεστ του ποδοσφαίρου) και οι Βαλκάνιοι έμειναν εκτός νυμφώνος. Ουδείς ασχολήθηκε με αυτά τα κοινότοπα, καθώς η γκάφα του Γκρέιαμ Πολ μονοπώλησε, όπως είναι φυσικό, το φως των προβολέων.

Η εξήγηση

Κληθείς να σχολιάσει το περιστατικό ο Πολ, κατέθεσε τη δική του εκδοχή στο «ESPN», αναφορικά με το τι έφταιξε:

«Στο 89’ έδειξα την κίτρινη κάρτα, σημείωσα το σωστό αριθμό της φανέλας του ποδοσφαιριστή, αλλά έκανα λάθος το όνομα. Άθελά μου είχα γράψει ότι την παράβαση έκανε το Νο 3 των Αυστραλών, Κρεγκ Μουρ, αντί του Σίμουνιτς».

Κατάθεση ψυχής

«Ένας αθλητικός ψυχολόγος μου είπε κάποτε ότι είσαι υποχρεωμένος να ανησυχείς για πράγματα μονάχα που μπορείς να επηρεάσεις. Από τη στιγμή που αυτό έγινε ενώπιoν εκατομμυρίων θεατών, ήταν αναπόφευκτο ότι θα με θυμούνται γι’ αυτό το λόγο», ανέφερε μεταγενέστερα σε μια συνέντευξη στο «CBS Sports». Στη συνέχεια, προσέθεσε:

«Συνέβη, ήταν δικό μου το φταίξιμο, κανενός άλλου, έτσι τώρα πρέπει να ζήσω με αυτό. Δεδομένης της καριέρας που είχα, ομολογώ ότι θα προτιμούσα να είμαι γνωστός επειδή διαιτήτευσα έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά δεν είμαι και πρέπει να το αποδεχτώ.

Διηύθυνα περισσότερα από 1.500 παιχνίδια στην καριέρα μου, στα οποία απέβαλα 154 ποδοσφαιριστές. Οι 110 εξ αυτών αφορούσαν παίκτες, οι οποίοι δέχθηκαν δύο κίτρινες. Ουδέποτε χρειάστηκε να κοιτάξω το μπλοκάκι μου για να διαπιστώσω ποιον ποδοσφαιριστή είχα τιμωρήσει με την προειδοποιητική κάρτα, απλώς ήξερα.

Πάντοτε, όποτε παρατηρούσα έναν ποδοσφαιριστή με κίτρινη, ακολουθούσα την ίδια διαδικασία: Τον κοιτούσα καλά, έλεγα το όνομά του από μέσα μου, τον αριθμό που φοράει και έκανα μια πρώτη νοερή σημείωση, χωρίς να το γράψω στο μπλοκάκι μου. Ωστόσο, εκείνη τη φορά το έγραψα στη λάθος στήλη. Δεν μετανιώνω για τίποτα», εξομολογήθηκε σε άλλο σημείο.



Ο Γκρέιαμ Πολ αποκλείστηκε από τη συνέχεια του θεσμού. Παρόμοια τύχη είχαν και οι βοηθοί του, ενώ έκτοτε δεν σφύριξε ξανά σε πάσης φύσεως διεθνή διοργάνωση.

Αν υπάρχει ένα θετικό στοιχείο, είναι ότι πριν από το ατυχές γεγονός πρόφτασε να σφυρίξει στο Euro του 2000 και στο Μουντιάλ του 2002 στα γήπεδα της Νότιας Κορέας. Παράλληλα, ορόσημο συνιστά η συμμετοχή του στον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 2005. Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε το 2007, αποσυρόμενος σε ηλικία 43 ετών.

Στον αντίποδα, ο Εντουάρντο Γκαλεάνο στο βιβλίο το «Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως» μας παραθέτει μια εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη για το ρόλο του ρέφερι σε ένα ποδοσφαιρικό ματς.

«Ο διαιτητής είναι εξ ορισμού αυθαίρετος. Είναι ο επαχθής τύραννος που ασκεί τη δικτατορία του χωρίς καμιά πιθανότητα για αντιπολίτευση, και ο πομπώδης δήμιος που ασκεί την απόλυτη εξουσία του με χειρονομίες όπερας. Με τη σφυρίχτρα στο στόμα, ο διαιτητής φυσάει τους ανέμους του πεπρωμένου, κι επικυρώνει ή ακυρώνει γκολ. Με την κάρτα στο χέρι, υψώνει τα χρώματα της καταδίκης: το κίτρινο, η τιμωρία του αμαρτωλού που οφείλει να μετανοήσει, και το κόκκινο, που τον στέλνει στην εξορία».

Μολονότι το άθλημα δεν είναι συχνά δίκαιο, φαντάζει σκληρό ένας άνθρωπος να στιγματίζεται αιώνια, ένεκα ενός ολισθήματος. Άλλωστε, όπως γράφει και ο κορυφαίος κατά γενική ομολογία ρέφερι όλων των εποχών, Πιερλουίτζι Κολίνα, στην αυτοβιογραφία του:

«Το ποδόσφαιρο δεν είναι το τέλειο άθλημα. Δεν μπορεί να θέλουμε να είναι τέλειος ο διαιτητής».