Αυτό το ένα βράδυ που η Ελλάδα ήταν καλύτερη από τον Ζιντάν! (vids/pics)

Ήταν οι μέρες που η καρδιά της Ελλάδας χτυπούσε στην Πορτογαλία, καθώς για πρώτη φορά στα χρονικά η Εθνική ποδοσφαίρου είχε προκριθεί σε φάση νοκ-άουτ. Στις 25 Ιουνίου η Ελλάδα καλούνταν να αντιμετωπίσει τη Γαλλία ή αλλιώς την τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η «φουρνιά» παικτών ήταν η ίδια που νωρίτερα είχε κατακτήσει τόσο το Ευρωπαϊκό, όσο και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998.

Μπαρτέζ, Λιζαραζού, Τουράμ, Πιρές, Τρεζεγκέ, Βιλτόρ και Ζιντάν, ενώ σε αυτούς προσθέστε τους Ανρί, Μακελελέ, Γκαλάς, Σιλβέστρ και έχετε μπροστά σας την αντίπαλο της «χρυσής» ομάδας του Ότο Ρεχάγκελ.

Την ίδια στιγμή, που η Ελλάδα κατάφερε να προκριθεί από τον όμιλό της, αφήνοντας εκτός τους Ισπανούς και τους Ρώσους, τον δρόμο της επιστροφής για τα σπίτια τους είχαν πάρει ήδη Γερμανία, Κροατία και Ιταλία, που είχε πέσει... θύμα της σκανδιναβικής συμμαχίας και του «απίστευτου» 2-2, που ήταν και το μοναδικό σκορ που άφηνε εκτός τους «ατζούρι».



Όταν, όμως, λέμε ότι στην επιτυχία δεν αλλάζουμε τίποτα, πράγματι σε αυτήν την ιστορία επιβάλλεται να μην αγγίξεις τίποτα. Ακόμα και ο τρόπος που έφτασε η Γαλλία στον δρόμο μας είναι τρομερός, καθώς στο ματς με την Αγγλία που θα έκρινε και την 1η θέση του Β’ ομίλου, με τον οποίο διασταυρωνόταν η Ελλάδα, η Γαλλία κατάφερε να επικρατήσει με 2-1, με τον σεληνιασμένο Ζιντάν να σκοράρει στο 91’ και στο 93’ ανατρέποντας το εις βάρος της 1-0. Σημείωση: Ο Μπέκαμ είχε νικηθεί από το σημείο του πέναλτι για το 2-0...



Για ένα βράδυ ήμασταν καλύτεροι...

Πώς λέμε καμιά φορά, ότι 10 φορές να βάλεις δύο ομάδες να παίξουν, τότε η πολύ πιο ισχυρή θα κερδίσει στις 8; Εκείνο το βράδυ της 25ης Ιουνίου, ήταν αυτή η μία φορά που η Ελλάδα θα νικούσε, πραγματοποιώντας ίσως την καλύτερή της εμφάνιση σε εκείνο το τουρνουά.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το ρόστερ της Ελλάδας ήταν καλύτερο. Πώς να το ισχυριστείς, άλλωστε, όταν απέναντί σου έχεις Παγκόσμιους Πρωταθλητές; Όταν απέναντί σου έχεις την εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης; Όταν απέναντί σου έχεις την ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα του Ζινεντίν Ζιντάν;



Ωστόσο, για αυτό το ένα βράδυ η Ελλάδα όχι μόνο δεν «έκλεψε» τη νίκη από τους Γάλλους, αλλά ήταν καλύτερη. Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου ήταν εκπληκτική. Πρώτη ευκαιρία με το σουτ του Νικολαΐδη, δεύτερη ευκαιρία με την προβολή του Κατσουράνη και την μπάλα να βρίσκει στο δοκάρι και τελικά να μην περνά τη γραμμή... Σήμερα, μπορούμε να το παραδεχθούμε όλοι ότι δεν πέρασε τη γραμμή, αν και τότε ήταν τόσο βέβαιο ότι η μπάλα είχε ακουμπήσει μέχρι και δίχτυ. Τόση σιγουριά... Τρίτη ευκαιρία με το μακρινό σουτ του Φύσσα και τον Μπαρτέζ να αποκρούει σε κόρνερ. Εκείνο το 0-0 που πήγαν οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια ήταν άδικο και αυτό που σκεφτόσουν ήταν αν θα μπορέσει η Ελλάδα να ξαναβγάλει κάποια ευκαιρία...







Από τις στιγμές που μένουν είναι τα μυθικά man-to-man του Σεϊταρίδη στον Ανρί, η εκπληκτική ντρίπλα του Καραγκούνη στον Ζιντάν και η δεύτερη στη συνέχεια, με τον Γάλλο να βλέπει και την κίτρινη κάρτα.









Στο δεύτερο μέρος είναι η αλήθεια ότι οι Γάλλοι είχαν ανεβάσει την απόδοσή τους, ωστόσο το μυαλό τους ήταν «χαλασμένο», αφού αυτό που προσπαθούσαν να κάνουν ήταν ατομικές ενέργειες και μέσω αυτών να διασπάσουν τους αψεγάδιαστους Δέλλα και Καψή. Ο Νικολαΐδης με τη συμπλήρωση μίας ώρας παιχνιδιού αποχώρησε, δίνοντας τη θέση του στον Βασίλη Λάκη, με τον ίδιο και τους υπόλοιπους συμπαίκτες να ξέρουν ότι αυτό ήταν και το τελευταίο παιχνίδι στην καριέρα του. Οι παυσίπονες ενέσεις που είχε κάνει ο Ντέμης πριν από το τουρνουά για να μπορέσει να είναι παρών κράτησαν μέχρι τότε. Ο ίδιος ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένος ότι αυτή θα ήταν η τελευταία του παράσταση, αφήνοντας στην άκρη όχι μόνο ένα νέο συμβόλαιο με την Ατλέτικο που ήταν στο τραπέζι, αλλά και μια ολόκληρη ποδοσφαιρική καριέρα.



Το ρολόι έδειχνε 65 λεπτά παιχνιδιού και τότε συνέβη το μαγικό. Εξαιρετική μπαλιά του Μπασινά στον δεξιό μπακ-χαφ, Ζαγοράκη, που έπαιξε περισσότερο σε εκείνη την πλευρά, αφού ο Σεϊταρίδης ήταν ο... σωματοφύλακας του Ανρί, ενέργεια-όνειρο στον Λιζαραζού, σέντρα ακριβείας και Χαριστέας. Ήταν η χαριστική βολή σε μία εθνική Γαλλίας, που όσο ταλέντο και να διέθετε ήταν φανερό ότι ένα πλήγμα στη διάρκεια ενός αγώνα θα την διέλυε και τελικά αυτό συνέβη.









Τι κατάφεραν οι «τρικολόρ» μέχρι το τέλος; Κάποιες ατομικές... μπούκες του Σαχά, πολλές κίτρινες για μαρκαρίσματα στον συγκινητικό, Γιώργο Καραγκούνη και μία κεφαλιά του Ανρί στο 87’ που ήταν ίσως και η μοναδική ευκαιρία της Γαλλίας στο ματς.

Το σφύριγμα του Φρισκ έστειλε τον Ότο Ρεχάγκελ και τους παίκτες του στους «4», περιμένοντας αντίπαλο από την αναμέτρηση της Τσεχίας κόντρα στη Δανία.





Οι συνθέσεις:

Ελλάδα (Οτο Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Φύσσας, Δέλλας, Καψής, Κατσουράνης, Ζαγοράκης, Μπασινάς (84? Τσιάρτας), Καραγκούνης, Χαριστέας, Νικολαΐδης (60? Λάκης)

Γαλλία (Ζακ Σαντινί): Μπαρτέζ, Τουράμ, Λιζαραζού, Γκαλάς, Σιλβέστρ, Μακελελέ, Πιρές (79? Ροτέν), Ντακούρ (71' Βιλτόρ), Ζιντάν, Ανρί, Τρεζεγκέ (71' Σαχά)