Έτσι έφτασαν στους τελικούς Γουόριορς και Ράπτορς

Οι τελικοί των περιφερειών ολοκληρώθηκαν σε Δύση και Ανατολή και πλέον γνωρίζουμε τους δύο φιναλίστ που θα παλέψουν για στέμμα του πρωταθλητή. Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς και Τορόντο Ράπτορς θα διασταυρώσουν σε λίγες μέρες τα ξίφη τους σε μια μάχη με δεδομένο φαβορί.

Τόσο η ομάδα του Κάρι, όσο και αυτή του Λέοναρντ, έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους και δικαίως κέρδισαν ένα εισιτήριο για τους τελικούς. Πριν όμως από αυτή την πολυαναμενόμενη σειρά, ρίχνουμε μια συνοπτική ματιά σε όσα έγιναν στους τελικούς περιφέρειας. Εκεί όπου οι Μπλέιζερς λύγισαν από τους «πολεμιστές» και οι Μπακς αποδείχθηκαν «τρωτοί» κόντρα στους Καναδούς.

Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς – Πόρτλαντ Μπλέιζερς (4-0)
Ανώτεροι, αν και ελλιπείς, οι πρωταθλητές

Στο προηγούμενο κείμενό μας, στη σύνοψη των playoffs για τους Γουόριορς είχαμε αναφερθεί στην καρδιά του πρωταθλητή, το χαρακτηριστικό εκείνο που παρουσιάστηκε και φέτος από την ομάδα του Κερ, σε μια χρονική περίοδο που αγωνίζεται χωρίς τους Ντουράντ και Κάζινς, λόγω τραυματισμών. Οι Ρόκετς αποδείχθηκαν σκληροί αντίπαλοι, ωστόσο οι πρωταθλητές όχι μόνο δεν πτοήθηκαν, αλλά ανέβασαν και την απόδοσή τους και «καθάρισαν» εμφατικά τη σειρά.

Στο άλλο ζευγάρι των ημιτελικών της Δύσης, η ομάδα του Πόρτλαντ κατάφερε να βγει νικήτρια σε μια τρομερή μονομαχία απέναντι στους Νάγκετς του Γιόκιτς. Λίλαρντ (25,1 πόντοι/μέσο όρο και 39,6% εντός παιδιάς) και ΜακΚόλουμ (26,4 πόντοι/μέσο όρο και 38,7% εντός παιδιάς) τράβηξαν τους Μπλέιζερς από το χέρι μέχρι τους τελικούς της Δύσης.



Είναι μια πραγματικότητα πως η σειρά των τελικών της δυτικής περιφέρειας, ανάμεσα σε Γουόριορς και Μπλέιζερς δεν αναμενόταν να έχει αυτή την εξέλιξη. Μια σειρά που ήταν παράσταση για ένα ρόλο για την ομάδα του Στιβ Κερ, υπενθυμίζοντας στους φίλους του μπάσκετ, όχι μόνο πως είναι οι υπερασπιστές του τίτλου, αλλά και κάτι ακόμη. Πως γνωρίζουν τον τρόπο για να φτάσουν στην κορυφή, πως ήταν πρωταθλητές και πριν από την απόκτηση του Ντουράντ και πως πλέον έχουν την προσωπικότητα του πρωταθλητή ανεξαρτήτως δυσκολιών.

Οι «πολεμιστές» τα τελευταία χρόνια άλλαξαν κάπως το παιχνίδι τους για χάρη του Ντουράντ, προκειμένου να μην κρυφτεί ο πρώην σούπερσταρ των Θάντερ από την άκρως καλοκουρδισμένη μηχανή τους, μια ομάδα 73 νικών την περίοδο 2015-2016. Έτσι, η ομάδα του Κερ έγινε ελαφρώς πιο αργή, με λιγότερες εναλλαγές της μπάλας, λιγότερους πρωταγωνιστές (χαρακτηριστική η φετινή χαμηλή επιθετική συγκομιδή του Τόμπσον μέχρι και τη σειρά με τους Ρόκετς), αλλά παρέμεινε πρωταθλήτρια για δύο συνεχόμενες χρονιές. Σε αυτούς τους τελικούς λοιπόν, έχασε τη Νο1 επιθετική της απειλή (Ντουράντ), ενώ παρατάχθηκε και δίχως τον Κάζινς. Αυτόματη επιστροφή λοιπόν στις σταθερές των προηγούμενων ετών, αλλεπάληλες κινήσεις παικτών, Τόμπσον-Κάρυ και πάλι τα πρώτα βιολιά της επίθεσης και ο Γκριν να πρωταγωνιστεί τόσο στο σκοράρισμα, όσο και ως στη γενικότερη επιθετική λειτουργία της ομάδας του.

Οι Μπλέιζερς πέρασαν τους Θάντερ των Γουέστμπρουκ και Τζορτζ και τους Νάγκετς του Γιόκιτς, αλλά δεν μπόρεσαν να σταθούν στο επίπεδο των πρωταθλητών. Είναι αλήθεια πως στο δεύτερο (111-114) και στο τέταρτο (119-117) παιχνίδι οι Μπλέιζερς έφτασαν πολύ κοντά στη νίκη, ωστόσο θα ήταν δύσκολο να καταφέρουν την υπέρβαση, αν δεν περιόριζαν τον Κάρι.

Στα τέσσερα ματς των τελικών της Δύσης ο σούπερσταρ των Γουόριορς είχε μ.ο. 36,5 πόντους/μέσο όρο και 5,8 τελικές πάσες/μέσο όρο, την ίδια ώρα που ο Γκριν τελείωνε τη σειρά με δύο τριπλ-νταμπλ και ο Τόμπσον με μέσο όρο 21,5 πόντους και 41,3% ευστοχία εντός παιδιάς. Στην αντίπερα όχθη, τα νούμερα των Λίλαρντ (22,3 πόντους/μέσο όρο με 36,1% ευστοχία και 8,5 ασίστ) και ΜακΚόλουμ (22 πόντους/μέσο όρο με 39,1% εντός παιδιάς) έπεφταν σε σχέση με τη σειρά κόντρα στους Νάγκετες, ενώ έλειπαν και οι πρωταγωνιστές που θα τραβούσαν το βάρος στο σκορ, με εξαίρεση τον Μάιερς Λέοναρντ στον τελευταίο αγώνα (30 πόντοι, 12 ριμπάουντ).

Ένα ακόμη στοιχείο που χρήζει αναφοράς, είναι πως σε αυτά τα παιχνίδια οι Γουόριορς μας θύμισαν ότι αν και φύσει επιθετική ομάδα, έχουν αρκετή προσήλωση στην άμυνά τους, με αμυντικούς υψηλού επιπέδου (Ιγκουοντάλα, Γκριν, Τόμπσον). Είναι χαρακτηριστικό πως ολοκλήρωσαν τη σειρά με μέσο όρο 6,8 μπλοκ και 9 κλεψίματα! Μάλιστα σε δύο από τα τέσσερα παιχνίδια κατάφεραν να κρατήσουν την ομάδα του Πόρτλαντ κάτω από τους 100 πόντους!

Μέσα από τους τελικούς, αλλά και την όλη της πορεία στη Δύση η ομάδα του Στιβ Κερ μας υπενθύμισε πως ό,τι κι αν συμβαίνει στους υπόλοιπους ανταγωνιστές, ό,τι δυσκολίες κι αν βρίσκει μπροστά της, έχει πλέον τις προσωπικότητες, τη γνώση, τη χημεία μεταξύ των παικτών της, προκειμένου όχι μόνο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, αλλά και να προσαρμοστεί όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Σε τέτοιο επίπεδο συνήθως, για να πάρεις το στέμα από τον πρωταθλητή, χρειάζεται να παίξεις πολύ καλύτερα από αυτόν, ειδικά σε μια σειρά αγώνων. Σήμερα, οι Γουόριορς διατηρούν τον πήχη πολύ ψηλά κι αυτό δημιουργεί ένα εμφανές πρόβλημα για τους υπόλοιπους διεκδικητές.

Μιλγουόκι Μπακς – Τορόντο Ράπτορς (2-4)
Ο «λαβωμένος» Λέοναρντ εξέθε τους Μπακς

Ιστορικής σημασίας πρόκριση πήρε φέτος η ομάδα του Τορόντο, που επικράτησε 4-2 των Μπακς και με μειονέκτημα έδρας για να περάσει στους τελικούς, όπου θα αντιμετωπίσει τους υπερασπιστές του τίτλου, Γουόριορς. Με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Καουάι Λέοναρντ, οι Καναδοί έκαναν την ανατροπή, υπερνίκησαν ακόμη και τις πιθανότητες και εντέλει ήταν εκείνοι που πήραν το εισιτήριο για τους τελικούς του ΝΒΑ για πρώτη φορά στην ιστορία τους.



Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς πήγαν στους γηπεδούχους Μπακς, οι οποίοι ουσιαστικά προβληματίστηκαν μόνο στο πρώτο εξ αυτών (100-108). Οι Ράπτορς, αν και έχασαν εμφατικά στον δεύτερο αγώνα (103-125), έδειξαν σκληράδα στη συνέχεια, που όμως φάνηκε να μην είναι αρκετή, ενώ είχαν και ως αρνητική είδηση τον τραυματισμό του Λέοναρντ στο δεξί πόδι, σε μια ανύποπτη φάση του δεύτερου αγώνα. Αφού έγινε κατανοητό πως ο ηγέτης των «πτερόσαυρων» δεν επιθυμούσε να προφυλαχθεί, ο προπονητής Νικ Νερς έκανε μια στρατηγική επιλογή, βάζοντάς τον να μαρκάρει στα επόμενα παιχνίδια τον Γιάννη. Αυτό -όπως αποδείχθηκε- ήταν και το κρίσιμο σημείο που θα άλλαζε τη μοίρα των τελικών της Ανατολής. Απέναντι στον Λέοναρντ ο Αντετοκούμπο τα βρήκε σκούρα και περιορίστηκε σημαντικά, όσον αφορά το σκοράρισμα. Παράλληλα, με την πτώση της απόδοσης του Greek Freak, ήρθε και η πτώση των υπολοίπων συμπαικτών του, καθώς το παιχνίδι των Μπακς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απόδοση του Έλληνα σούπερσταρ. Ο Γιάννης λοιπόν δεν κατάφερε να βρει τις απαιτούμενες λύσεις και έτσι στους επόμενους τέσσερις αγώνες δεν διασώθηκε κανείς.

Στην κανονική περίοδο, τα «ελάφια» είχαν το καλύτερο ρεκόρ και στις δύο περιφέρειες. Τόσο σε επίθεση (118,1 πόντοι/μέσο όρο) όσο και σε άμυνα (104,9 πόντοι/μέσο όρο) κατέκτησαν φέτος την πρωτιά, ενώ παράλληλα είχαν ένα ποσοστό ευστοχίας 35,3% από τη γραμμή του τριπόντου. Στη σειρά με τους Ράπτορς όμως, οι Μπακς μπλόκαραν και στις τρεις αυτές κατηγορίες (109,2 πόντοι στην επίθεση, 110,9 πόντοι στην άμυνα και 30,3% στα τρίποντα). Ο Αντετοκούμπο στα δύο πρώτα παιχνίδια σκόραρε 24 και 30 πόντους αντίστοιχα, ενώ στα υπόλοιπα τέσσερα είχε μέσο όρο 20,5 πόντους. Παίκτες που συνήθως έβγαιναν μπροστά για την ομάδα του Μπουντενχόλζερ, σε αυτή τη σειρά δεν είχαν παρά μικρές εκλάμψεις. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγματα του έτερου βασικού πρωταγωνιστή της ομάδας του Μιλγουόκι, Κρις Μίντλετον, ο οποίος σκόραρε κατά μέσο όρο 13,7 πόντους και μοίρασε 4,2 τελικές πάσες σε 37 λεπτά συμμετοχής. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Έρικ Μπλέντσο, που ήταν σκιά του καλού εαυτού του, ειδικά στις κρίσιμες στιγμές (10,2 πόντους, 4,2 ασίστ/μέσο όρο σε 29,3 λεπτά).

Στην πλευρά των νικητών τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Πολύ διαφορετικά. Κι αυτό διότι αυτή τη φορά ο Λέοναρντ δεν πάλευε μόνος του, όπως στην προηγούμενη σειρά με τους Σίξερς. Μπορεί να ήταν αυτός που έβγαινε πρώτος μπροστά, με επιδόσεις υψηλότατου επιπέδου (29,8 πόντοι, 9,5 ριμπάουντ, 2,2 ασίστ και 44,9% ευστοχία εντός παιδιάς), ωστόσο αυτή τη φορά είχε άξιους συμπαραστάτες. Ο Λάουρι έκανε το βήμα παραπάνω, για το οποίο συζητούσαμε στο προηγούμενο κείμενό μας, αυξάνοντας κατά πολύ τη συνεισφορά του (19,2 πόντοι, 5,5 ριμπάουντ, 5,2 ασίστ και 50,9% εντός παιδιάς) σε σχέση με τις υπόλοιπες σειρές. Παράλληλα, στα τελευταία τρία παιχνίδια της σειράς, βγήκε μπροστά και ο ΒανΒλιτ, που σημείωσε 14/17 τρίποντα! Σιάκαμ και Μαρκ Γκασόλ επίσης προσέφεραν όταν χρειάστηκε, ενώ τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ξεκάθαρα αν συγκρίνουμε τις επιδόσεις των πάγκων. Ρίχνοντας μια ματιά στα τρία τελευταία και κρίσιμα παιχνίδια (4ο, 5ο και 6ο), οι αναπληρωματικοί του Τορόντο συνεισέφεραν ξεκάθαρα περισσότερο από αυτούς των Μπακς σκοράροντας 25, 20 και 9 περισσότερους πόντους αντίστοιχα.

Πολλοί οι αριθμοί και καμιά φορά κουράζουν. Ωστόσο δείχνουν μια εικόνα. Οι Καναδοί στους τελικούς Ανατολής βρήκαν τις απαραίτητες λύσεις και ο Λέοναρντ, αν και «λαβωμένος», ανέδειξε όλα τα τρωτά σημεία της ομάδας του Γιάννη. Οι Μπακς φέτος έφτιαξαν ένα πολύ καλό σύνολο, αποδοτικό στις περισσότερες περιπτώσεις. Είχαν ένα σχέδιο, που στην κανονική περίοδο απέδωσε και γι’ αυτό ίσως να μην φάνηκε η ανάγκη για εναλλακτικό πλάνο, σε περίπτωση που το πρώτο πλάνο «κολλούσε» κάπου. Η ομάδα αυτή, υπό κανονικές συνθήκες και με τους σουτέρ της σε κανονικά ποσοστά ενδεχομένως να μπορούσε να φτάσει και στους τελικούς, ωστόσο μέχρι και αυτή τη σειρά δεν είχε δοκιμαστεί στο υψηλότερο επίπεδο των playoffs. Ακόμα και η πολύ καλή σειρά με τους Σέλτικς διαμορφώθηκε απέναντι σε μια ομάδα με εσωτερικά προβλήματα, φανερά χειρότερη από την περσινή της «έκδοση».

Τελικοί ΝΒΑ λοιπόν, Γουόριορς εναντίον Ράπτορς. Μια ομάδα γεμάτη πρωταθλητές απέναντι σε ένα σύνολο που διψά για διάκριση και με τον κατά πολλούς καλύτερο παίκτη του κόσμου αυτή τη στιγμή στις τάξεις της. Μετά τους τελικούς μπορούμε να ασχοληθούμε με το αποτέλεσμα και τους πρωταγωνιστές. Σήμερα όμως οφείλουμε να εκτιμήσουμε δύο πράγματα: πρώτον, την πείρα και το χαρακτήρα των πρωταθλητών και δεύτερον, μια διεκδίκηση που έγινε ιστορική πρόκριση για τους Ράπτορς. Εκείνους που φέτος αποφάσισαν να ανταλλάξουν τον Νο1 παίκτη τους, ΝτεΡόζαν, για χάρη του Λέοναρντ. Και εντέλει δικαιώθηκαν…

Επιμέλεια: Θεόδωρος Μπουρνέλης