Οι «Κόμπι» πριν από τον Κόμπι (vids)

Τα ξημερώματα της Πέμπτης (14/4) όλο ο αθλητικός κόσμος από κάθε γωνία του πλανήτη έγινε αυτόπτης μάρτυρας όχι τόσο της τελευταίας «παράστασης» που πρόσφερε στο παρκέ του «Staples Center» ο Κόμπι Μπράιαντ, όσο του αποχαιρετισμού που επεφύλαξαν οι φίλοι -και όχι μόνο- των Λος Άντζελες Λέικερς στον 38χρονο Αμερικανό που έγραψε τα δικά του κεφάλαια στην ιστορία του NBA.

Γράφει ο Παύλος Κουστέρης

Ο «Black Mamba» είχε κατασταλάξει από πολύ νωρίς στη σεζόν ότι αυτή θα είναι η τελευταία στην καριέρα του και έγραψε το σενάριο όπως ακριβώς ήθελε, γνωρίζοντας την αποθέωση σε όλα τα γήπεδα του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο και φυσικά στο «σπίτι» του στο τελευταίο ματς της καριέρας του. Κάποιος θα έλεγε -και όχι άδικα- ότι οι Λέικερς έγιναν ο πιο εμπορικός αθλητικός θίασος, αλλά αυτό δεν αναιρεί σε τίποτα το συγκλονιστικό των στιγμών που συνέβησαν τα ξημερώματα της Πέμπτης.

Ο Κόμπι Μπράιαντ εκτός όμως από ένας αθλητής που στιγμάτισε το σπορ το οποίο υπηρέτησε, ήταν ένας ακόμα από τους τυχερούς που έτυχαν την αναγνώριση που του άξιζε, αφού προηγουμένως είχαν υπάρξει άλλοι αθλητές ή προπονητές που βίωσαν την αποθέωση από το κοινό που πραγματικά αγαπήθηκαν.

Και το κοινό του αθλητισμού είναι ένα και δεν μπορεί να χωριστεί σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή... μπέιζμπολ.

Μάικλ Τζόρνταν

Όπως έκανε πλάκα μέσα στο γήπεδο ο απόλυτος μπασκετμπολίστας που πάτησε ποτέ το πόδι του σε παρκέ, έτσι και στην καριέρα του αποφάσισε να σταματήσει τρεις φορές και να ξαναρχίσει το αγαπημένο του άθλημα δύο και μάλιστα τη δεύτερη στα 38 του χρόνια ως παίκτης της τότε δικής του ομάδας, Ουάσινγκτον Ουίζαρντς. Τις πρώτες φορές που αποφάσισε να σταματήσει, εξέπληξε τους πάντες και το κοινό δεν πρόλαβε να τον αποχαιρετήσει, αλλά την τελευταία του σεζόν που όλοι ήξεραν ότι θα ολοκληρώσει την καριέρα του έλαβε το χειροκρότημα που άξιζε. Στην περίπτωση του «Μιχάλη» πρέπει να σημειωθούν δύο αποθεώσεις που γνώρισε.

Συγκεκριμένα, στις 24 Ιανουαρίου του 2003 που ως παίκτης των Ουίζαρντς έπαιξε για τελευταία φορά στο «United Center» ως αντίπαλος των Μπουλς και το κοινό του Σικάγο επί τρία λεπτά τον αποθέωσε, αναγκάζοντας και τον ίδιο να βουρκώσει.



Η δεύτερη αποθέωση αφορούσε και την οριστική του αποχώρηση. Στις 16 Απριλίου του 2013 αποσύρεται στον πάγκο 4 λεπτά πριν από τη λήξη κόντρα στους Σίξερς και συνέβη αυτό... Ολιγόλεπτη διακοπή αγώνα, κόσμος, συμπαίκτες, αντίπαλοι ακόμα και οι διαιτητές αποθεώνουν τον καλύτερο.



Ρέτζι Μίλερ

Ένας από τους κορυφαίους και πιο χαρακτηριστικούς σουτέρ στην ιστορία του NBA που φόρεσε τη φανέλα μόνο μίας ομάδας και συγκεκριμένα αυτή των Ιντιάνα Πέισερς. Στις 19 Μαΐου του 2005, οι Πέισερς χάνουν από τους Πίστονς μέσα στην Ιντιανάπολις επικρατώντας 4-2 στη σειρά για τα play-off, ήττα που σήμανε και την τελευταία παράσταση του Ρέτζι μπροστά στο κοινό που αγάπησε και αγαπήθηκε. Ακόμα ένα από τα μεγαλύτερα standing ovation που έχουν καταγραφεί στην ιστορία των αθλημάτων.



Τσαρλς Μπάρκλεϊ

Όλοι του έλεγαν ότι είναι πολύ κοντός για πάουερ-φόργουορντ, αργός και μεγαλόσωμος για σμολ-φόργουορντ, αλλά ο «Σερ» το έκανε με τον δικό του τρόπο. Άρπαζε τα ριμπάουντ σαν... στραγάλια, έκανε πλάκα σε ψηλότερους αντιπάλους, ενώ τη μεγαλύτερή του νίκη την πέτυχε τη σεζόν 1999-2000 που σταμάτησε. Παίκτης των Χιούστον Ρόκετς τότε υπέστη ρήξη στον αριστερό τένοντα του τετρακεφάλου του και πολλοί θεώρησαν ότι ήρθε το τέλος. Αλλά όχι... Στις 19 Απρίλίου του 2000 επανήλθε για ένα και μόνο ματς (κόντρα στο Βανκούβερ Γκρίζλις, νυν Μέμφις) και ολοκλήρωσε την καριέρα του παίρνοντας ένα επιθετικό ριμπάουντ, τελειώνοντας στη συνέχεια τη φάση με καλάθι και φάουλ. «Δεν μπορώ να εξηγήσω τι σήμαινε το σημερινό. Το έκανα για μένα. Δεν ήθελα να με θυμούνται ότι αποχώρησα υποβασταζόμενος. Κέρδισα πολλά ματς, αλλά η τελευταία ανάμνηση ήταν που με έβγαζαν εκτός παρκέ. Αυτό δεν μπορούσα να το ξεπεράσω. Ήταν θέμα ψυχολογικής νίκης να επιστρέψω χωρίς τη βοήθεια κανενός». Αυτή ήταν η τελευταία στιγμή του Τσαρλς Μπάρκλεϊ στην οποία συνοψίζεται και όλη του η καριέρα.



Μαριάνο Ριβέρα

Στο ευρωπαϊκό κοινό το όνομα «Μαριάνο Ριβέρα» ίσως να μην λέει πολλά, ίσως και τίποτα. Ωστόσο, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού ο εν λόγω αθλητής του μπέιζμπολ αποτελεί «θρύλο» του χώρου και πιο συγκεκριμένα των Νιου Γιορκ Γιάνκις. Στη 18χρονη καριέρα του αγωνίστηκε μόνο στην ομάδα της Νέας Υόρκης, κατακτώντας αναρίθμητους προσωπικού και ομαδικούς τίτλους. Στις 22 Σεπτεμβρίου του 2012, όταν ο «Sandman» αγωνίστηκε για τελευταία φορά, οι Αμερικανοί έδειξαν ότι σε τέτοιες καταστάσεις δεν έχουν αντίπαλο, αφού προς τιμήν του οι Γιάνκις έφεραν μέχρι και τους Metallica για να παίξουν το τραγούδι «Enter Sandman». Ας μιλήσει, όμως, η εικόνα.



Φραγκίσκος Αλβέρτης

Για 19 χρόνια υπηρέτησε μία φανέλα, αυτή του Παναθηναϊκού αποτελώντας και αυτός από το δικό αθλητικό χώρο μια ξεχωριστή περίπτωση του επαγγελματικού αθλητισμού, συμβάλλοντας –όχι μόνο αγωνιστικά- για να είναι σήμερα ο «Εξάστερος»… «Εξάστερος». Στις 11 Οκτωβρίου του 2009 η ΚΑΕ Παναθηναϊκός διοργάνωσε προς τιμήν του φιλικό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο ΟΑΚΑ, θέλοντας να τιμήσει τον «Φράγκι» και παράλληλα να έχει και ο ίδιος την ευκαιρία να αποθεωθεί για τελευταία φορά ως παίκτης του Παναθηναϊκού.



Ζινεντίν Ζιντάν

Ίσως ο πιο έξυπνος ποδοσφαιριστής και σίγουρα από τους πιο άρτια τεχνικά καταρτισμένους παίκτες που έχουν παίξει ποτέ, δεν γινόταν να μην αποθεωθεί τη στιγμή του αντίο. Σε όλους έχει μείνει η κουτουλιά στον Μάρκο Ματεράτσι στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά προηγουμένως ειχε προηγηθεί ο αποχαιρετισμός των φίλων της Ρεάλ Μαδρίτης. Στις 7 Μαρτίου η Ρεάλ Μαδρίτης υποδέχεται τη Βιγιαρεάλ και όλο το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» στο... πόδι. Ο ίδιος ο Γάλλος δήλωσε ότι πάλεψε να μην δακρύσει μπροστά στις κάμερες.



Ντέιβιντ Μπέκαμ

Μπορεί να έχει κατηγορηθεί για το lifestyle και το γενικότερο τρόπο ζωής του, αλλά όταν έχεις αγωνιστεί σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ρεάλ Μαδρίτης, Μίλαν, Παρί Σεν Ζερμέν, εθνική Αγγλίας, τότε η σχέση σου με την μπάλα είναι ερωτική. Έτσι, λοιπόν, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ που είχε φανατικούς εχθρούς και θαυμαστές, στις 18 Μαΐου του 2013 αποθεώθηκε από τον κόσμο της Παρί, όχι τόσο για την πεντάμηνη (άνευ αποδοχών, αφού όλα τα χρήματα τα έδωσε σε παιδικές οργανώσεις) παρουσία του στη Γαλλία, αλλά για όσα πρόσφερε στο άθλημα, με το δεξί του πόδι να μην ξεχνιέται. Ο Άγγλος δεν άντεξε, δάκρυσε, προσφέροντας αναμνήσεις και ξεχωριστές στιγμές.





Ρονάλντο

Αν δεν είχε υποστεί τρεις φορές ρήξη πρόσθιου χιαστού, ίσως να είχαν απαντηθεί τα διλήμματα περί Πελέ-Μαραντόνα, Μέσι-Κριστιάνο-Ροναλντίνιο, αφού αυτά που έκανε ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο ήταν πρωτόγνωρα στα μάτια όλων. Τα προβλήματα υγείας και οι τραυματισμοί δεν επέτρεψαν την ποδοσφαιρική Ευρώπη να τον αποχαιρετήσει όπως του άρμοζε, αλλά οι συμπατριώτες του φρόντισαν να κάνουν το ελάχιστο στο φιλικό της εθνικής Βραζιλίας κόντρα στην αντίστοιχη της Ρουμανίας στις 7 Ιουνίου του 2011. Με περιττά κιλάκια ο Βραζιλιάνος, αλλά όση μπάλα ήξερε, ίσως δεν την ήξεραν όσοι βρίσκονταν όλοι μαζί στο γήπεδο... Όχι τόσο εντυπωσιακό το σκηνικό από τους Βραζιλιάνους, αλλά η παρουσία του Ρονάλντο στη λίστα είναι επιβεβλημένη.



Ραούλ Γκονζάλες Μπλάνκο

Μπορεί να έπαιξε σε Σάλκε, κάπου στα Εμιράτα και στην Αμερική, αλλά ο Ραούλ πάντα θα είναι στο μυαλό όλων ως η σημαία της Ρεάλ Μαδρίτης στα χρόνια ως εν ενεργεία ποδοσφαιριστής. Η άφιξη τυ Ζοσέ Μουρίνιο στη Μαδρίτη διέκοψε βίαια τη θητεία του στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», αλλά δεν ήταν δυνατόν αυτή η ανορθογραφία να μην διορθωθεί, έστω και με τρόπο που έβγαζε εντελώς εκτός τον αυθορμητισμό. Φιλικό προς τιμήν του στη Μαδρίτη στις 23/8/2013 ανάμεσα στη Ρεάλ και την τότε ομάδα του, Αλ-Σαντ αγωνιζόμενος με τις φανέλες και των δύο ομάδων.



Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι στον αποχαιρετισμό του από τη Σάλκε, τα συναισθήματα για τον Ισπανό θρύλο ήταν πολύ-πολύ πιο έντονα.



Τσάβι

Η αποχώρησή του από την Μπαρτσελόνα ήταν γνωστή από την έναρξη της σεζόν του 2014-2015 και κόντρα στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια στις 23 Μαΐου του 2015, περισσότερο τιμήθηκε για την προσφορά ο Τσάβι, παρά πανηγυρίστηκε η κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους «μπλαουγκράνα». Κάτι απόλυτα λογικό, αφού η Μπαρτσελόνα θα κατακτήσει αρκετά πρωταθλήματα ακόμα, αλλά είναι αμφίβολο στο ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα αν θα ξαναβγεί μια τόσο εμβληματική φιγούρα, που να συνδυάζει ταλέντο, αφοσίωση και την ηγετική φυσιογνωμία του Ισπανού χαφ.



Ράιαν Γκιγκς

Το τέλος της καριέρας του Ράιαν Γκιγκς σήμανε και τυπικά την ολοκλήρωση της «χρυσής» γενιάς του '92 στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τον Ουαλό να αποτελεί ίσως την πιο εμβληματική φιγούρα των «κόκκινων διαβόλων» όλα αυτά τα χρόνια. Στις 5 Μαΐου του 2014 αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τη μοναδική φανέλα που φόρεσε στην καριέρα του κόντρα στη Χαλ σε ηλικία 41 ετών και μάλιστα εκείνη την αγωνιστική διετέλεσε και υπηρεσιακό τεχνικό, αφού είχε αποχωρήσει πρόωρα ο Ντέιβιντ Μόγες. Μετά τη νίκη με 3-1 επί της Χαλ, αφού πήρε το μικρόφωνο και είπε το «ευχαριστώ» στον κόσμο της ομάδας, ομολόγησε ότι στα αποδυτήρια έκλαιγε, συγκινημένος από τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου προς το πρόσωπό του.



Στίβεν Τζέραρντ

Ακόμα ένας παίκτης που ναι μεν συνεχίζει την καριέρα του, αλλά -μεταξύ μας- από τη στιγμή που τον... αποχώρησαν από τη Λίβερπουλ είναι σαν να έχει ραγίσει το γυαλί και απλά περιμένουμε τον Γιούργκεν Κλοπ να τον φωνάξει το φετινό καλοκαίρι για να τον έχει στο πλευρό του από οποιοδήποτε πόστο. Ο Μπρένταν Ρότζερς ουσιαστικά τη σεζόν 2014-2015 του έδειξε την έξοδο και στις 16 Μαΐου του 2015 αγωνίστηκε για τελευταία φορά «red» στην ήττα κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας. Ο Άγγλος χαφ με τα 709 επίσημα ματς με τη Λίβερπουλ αποχαιρέτησε εκείνο το μεσημέρι και τώρα μαθαίνει μπάλα την Αμερική με τη φανέλα των Λος Άντζελες Γκάλαξι.



Τζιανφράνκο Τζόλα

Πριν έρθει ο Αμπράμοβιτς και τα ρούβλια του από τη Ρωσία (ακριβώς μια εβδομάδα πριν συμβεί αυτό για την ακρίβεια), η Τσέλσι «πλημμυριζόταν» από χρέη, αγωνιστικές «σφαλιάρες» και συνεχείς αποτυχίες. Ευτυχώς για τους οπαδούς των Λονδρέζων υπήρχε ένας τρελο-Ιταλός που με τα κατορθώματά του γέμιζε τα απογεύματα των φίλων της Τσέλσι, χαρίζοντας άπειρες δόσεις ποδοσφαιρικού ταλέντου. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον μόλις 1.68, Τζιανφράνκο Τζόλα που είχε την ικανότητα να εκθέσει οποιοδήποτε αντίπαλο και να «ζωγραφίσει» οποιοδήποτε τερματοφύλακα. Στις 8 Αυγούστου του 2004 σε φιλικό προς τιμήν του κόντρα στη Σαραγόσα αποχαιρέτησε με κάθε επισημότητα τους φίλους της Τσέλσι. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνο το καλοκαίρι που ανέλαβε ο Αμπράμοβιτς, μη δεχόμενος ότι θα αποχωρήσει για την Κάλιαρι, οι φήμες οργίασαν ότι θα αγοράσει την ίδια την ομάδα της Σαρδηνίας για να επαναφέρει στην Τσέλσι τον Ιταλό.



Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο

Ακόμα μία απόδειξη ότι από τον χρόνο δεν μπορεί να ξεφύγει κανένας επαγγελματίας, όσο ταλέντο κι αν διαθέτεις. Ο λόγος για τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο που συνδύασε την καριέρα του με τη φανέλα της Γιουβέντους, κατακτώντας πολλούς τίτλους και αφήνοντας πίσω του πολλά highlights με γκολ και ενέργειές του που αποδεικνύουν ότι τα πόδια ενός παίκτη μπορούν να αντέξουν πολλά... κιλά ταλέντου. Στις 13 Μαΐου του 2012 αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τη «Γιούβε», κάνοντας την «ασπρόμαυρη» πλευρά του Τορίνου να δακρύσει.... Ούτε κι ο ίδιος όμως μπόρεσε να συγκρατήσει τη συγκίνησή του. Για το «κερασάκι» στην τούρτα, ο «Μέγας Αλέξανδρος» πέτυχε και ένα γκολ στη νίκη της Γιούβε με 3-1.



Χαβιέρ Ζανέτι

Ο παίκτης-σύμβολο για τη σύγχρονη ιστορία της Ίντερ, καθώς φόρεσε τα «νερατζούρι» για 19 χρόνια, καταγράφοντας 858 επίσημες παρουσίες με τη ομάδα της καρδιάς του. Αποσύρθηκε σε ηλικία 40 ετών και συγκεκριμένα με το τέλος της σεζόν 2013-2014 και αφού κατάφερε να ξεπεράσει έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό. Ο Αργεντινός δεν ήταν δυνατόν να μην τιμηθεί για τα όσα πρόσφερε και στις 10 Μαΐου του 2014 πριν από την τελευταία αναμέτρηση της χρονιάς κόντρα στη Λάτσιο (νίκη 4-1) στήθηκε ένα τελετουργικό προς τιμήν του μεγάλου αρχηγού.



Πάολο Μαλντίνι

Πρόκειται για παίκτη που αγωνίστηκε στα 24(!) χρόνια της καριέρας του στην ίδια ομάδα και το γεγονός αυτό από μόνο του είναι αξιομνημόνευτο και μάλλον ανεπανάληπτο, ειδικά με τη μορφή που έχει σήμερα ο επαγγελματικός αθλητισμός. Ο λόγος για τον Πάολο Μαλντίνι που το 2009 έβαλε τέλος στη θητεία του στη Μίλαν σε ηλικία 41 ετών. Η αποθέωση που έτυχε ο Ιταλός αμυντικός «έσπασε» σε δύο ματς. Συγκεκριμένα, στο τελευταίο εντός έδρας ματς στις 24 Μαΐου του 2009 στην ήττα από τη Ρόμα (2-3) και στις 31 Μαΐου που ήταν και η τελευταία του παρουσία κόντρα στη Φιορεντίνα μέσα στη Φλωρεντία (νίκη 2-0).



Ερίκ Αμπιντάλ

Ως ταλέντο έχουν υπάρξει σίγουρα πολλοί μεγαλύτεροι και ποιοτικότεροι αμυντικοί, τόσο στο γαλλικό ποδόσφαιρο, όσο και στην ιστορία της Μπαρτσελόνα. Ωστόσο, λίγοι παίκτες είχαν την ψυχική δύναμη και το σθένος του Ερίκ Αμπιντάλ να ξεπεράσουν τα σοβαρότατα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζαν και να επιστρέψουν στο ποδόσφαιρο και μάλιστα στο κορυφαίο επίπεδο. Για αυτό το λόγο, όταν ο Ερίκ Αμπιντάλ αποχώρησε από την Μπαρτσελόνα στις 20 Απριλίου του 2012, αποθεώθηκε από όλους τους φίλους των Καταλανών. Μέχρι το τέλος της καριέρας του είχε δύο περάσματα –χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία- από τη Μονακό και φυσικά τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, επειδή στην ομάδα του Πειραιά είχε το τελευταίο του επαγγελματικό παιχνίδι, αξίζει να σημειωθεί εκείνο το ματς στη Μυτιλήνη στις 20/12/2014 κόντρα στην Καλλονή.





Ροναλντίνιο

Ναι, ο Ροναλντίνιο είναι ακόμα εν ενεργεία ποδοσφαιριστής. Ναι, μετά την Μπαρτσελόνα μεταγράφηκε στη Μίλαν και μετά γύρισε τη μισή Βραζιλία, αλλά κακά τα ψέματα, για τους περισσότερους ο «Ρόνι» ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Μπάρτσα και… τέλος! Εκεί έκανε πράγματα και θαύματα και αγωνιζόμενος στη Βαρκελώνη έβαλε εκ νέου την Μπαρτσελόνα στο χάρτη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Στις 25 Αυγούστου του 2010 στο πλαίσιο του τουρνουά «Ζοάν Γκαμπέρ» ο Ροναλντίνιο επέστρεψε στο «Καμπ Νου» ως αντίπαλος και ουσιαστικά τιμήθηκε από κόσμο και συμπαίκτες για όσα πρόσφερε στην ιστορία των Καταλανών. Και δεν είναι λίγα…



Πεπ Γκουαρντιόλα

Δεν αναφερόμαστε στην κατά τ' άλλα αξιοπρεπή καριέρα του ως παίκτης, αλλά στην αξιοσημείωτη ως προπονητής και ειδικότερα τα όσα πέτυχε στην Μπαρτσελόνα. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα φυσικά συνεχίζει την καριέρα του, αλλά όταν στις 5 Μαΐου του 2012 έκλεισε τη θητεία του στην Μπαρτσελόνα, ουσιαστικά αποφάσισε να φύγει από το σπίτι του. Στο τελευταίο ματς πρωταθλήματος και μετά τη νίκη επί της Εσπανιόλ με 4-0 ακολούθησε το αποχαιρετιστήριο πάρτι που άξιζε στον Καταλανό τεχνικό. Σε μια χρονιά που δεν κατακτήθηκε το πρωτάθλημα, το κλίμα ήταν γιορτινό, γιατί έτσι έπρεπε να αποχωρήσει ο Πεπ...



Σερ Άλεξ Φέργκιουσον

Αν όχι ο πιο επιτυχημένος προπονητής ομαδικών αθλημάτων στα χρονικά, σίγουρα θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για αυτό τον τίτλο, έχοντας φτιάξει αμέτρητες φουρνιές ομάδων στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το τέλος της σεζόν 2012-2013 ανακοίνωσε ότι πλέον δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο στο ρόλο του πρώτου προπονητή των «κόκκινων διαβόλων», έχοντας συμπληρώσει 26 χρόνια θητείας στον πάγκο, μέσα στα οποία κατέκτησε 38 τρόπαια. Απλά μύθος.