Ο «παλιομοδίτης» Άγγελος και το ιδιότυπο DNA του ΠΑΟΚ!

Το διαβάζεις και δεν το πιστεύεις πως πάνε 12 χρόνια από τότε που ο ΠΑΟΚ βρισκόταν μόνος πρώτος στη βαθμολογία. Σε μία Ελλάδα που ζούσε την προολυμπιακή της φούσκα, αλλά σε ένα πρωτάθλημα πολύ πιο ανταγωνιστικό από το σημερινό ο ΠΑΟΚ με τον Άγγελο Αναστασιάδη στον πάγκο προσπερνούσε τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Ο «Δικέφαλος του Βορρά» είχε κατορθώσει να νικήσει σε ένα εκπληκτικό ματς με 4-3 στη Νέα Φιλαδέλφεια την ΑΕΚ, που μπορεί να είχε μείνει πίσω στη βαθμολογία, αλλά εκείνο τον Οκτώβριο είχε κοιτάξει στα μάτια τη Ρεάλ των ορίτζιναλ «γκαλάκτικος» με το 3-3 στην Αθήνα και την επική επιστροφή από 0-2 στη Μαδρίτη σε 2-2.

Ο Αναστασιάδης, που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των δύο εποχών, είναι ένας προπονητής που αυτή την ομάδα την ξέρει σαν την παλάμη του. Είναι, λέει, παλιάς κοπής. Τι πάει να πει «παλιάς κοπής», διότι δεν το κατάλαβα ποτέ ως έννοια όταν μιλάμε για προπονητές. Και ο σερ Αλεξ  στη Γιουνάιτεντ παλιάς κοπής ήταν, ωστόσο η απουσία του ακόμη είναι φανερή και όσο περνά ο καιρός, γίνεται πιο αισθητή!

Ο Αναστασιάδης έχει κάτι που δύσκολα θα καταλάβει κάποιος εκτός της κοινωνίας του ΠΑΟΚ. Την επικοινωνία με το περιβάλλον που διέπει τον σύλλογο, μία ομάδα με πολλές ιδιαιτερότητες από την οποία ο κόσμος της έχει απαιτήσεις, μερικές φορές παράλογες σε σχέση με την αγωνιστική της ετοιμότητα. Όμως ταυτόχρονα αυτή η πίεση που ασκεί ο κόσμος σε οποιαδήποτε διοίκηση και τον εκάστοτε προπονητή για να είναι ανταγωνιστικός, είναι κάτι που πηγάζει από το ένστικτο αυτοσυντήρησης του ΠΑΟΚ. Ενός συλλόγου που αν και έχει 30 χρόνια να πάρει το πρωτάθλημα και 12 χρόνια το Κύπελλο, δεν παύει να λογίζεται ως μόνιμος πρωταγωνιστής! Και αυτό ακριβώς το ιδιότυπο DNA είναι το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο που έχει το σωματείο και απαιτείται να το διατηρήσει!

Έτσι λοιπόν ο Αγγελος Αναστασιάδης κατάφερε να περάσει αλώβητος το κακό ξεκίνημα. Την ήττα στη Μολδαβία και την ισοπαλία της πρεμιέρας με την Καλλονή. Αλλος προπονητής στη θέση του πιθανότατα θα είχε μουρμούρες. Ο ίδιος επειδή οι οπαδοί τον αντιμετωπίζουν ως έναν από αυτούς, μπορεί να κερδίζει τον απαραίτητο χρόνο. Φυσιολογικά ήρθαν και οι νίκες και μάλιστα με μεγάλα σκορ. Τη διαφορά ωστόσο την κάνει η πιο μεγάλη επιτυχία, αυτή που έγινε μέσα στο Αγρίνιο, σε μία έδρα που πέρυσι ο ΠΑΟΚ είχε χάσει (και με άδειες εξέδρες) με κάτω τα χέρια!

Ο «παλιομοδίτης» Αναστασιάδης κάνει και πάλι το θαύμα του με τον ΠΑΟΚ. Και βάζει τα γυαλιά στους... μοντέρνους κόουτς, όπως τους αποκαλούν όποιοι πιστεύουν σε νέες και παλιές σχολές. Το ποδόσφαιρο παραμένει απλό όπως έλεγε κάποτε ο αείμνηστος Μπομπ Πέισλι, με μόνο πρόβλημα πως οι προπονητές θέλουν να το μπερδεύουν για να αισθάνονται σημαντικοί! Για όποιον λησμονεί εύκολα, να πούμε πως ο Αναστασιάδης ήταν στον πάγκο όταν ο ΠΑΟΚ απέκλεισε την Αρσεναλ του Βενγκέρ με το γκολ του Φραντζέσκου στην Τούμπα και το σουτ του Βρύζα το 1997, μέσα στο «Χάιμπουρι». Ο Αγγελος ήταν στον πάγκο του Παναθηναϊκού όταν λύγισε τη Γιουβέντους με 3-1 και έπαιξε στο μισό γήπεδο μονότερμα την πανίσχυρη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Γκιγκς, του Μπέκαμ και του Σκόουλς, που είχε κορυφαίο τον γκολκίπερ Μπαρτέζ το 2000 πριν ηττηθεί στο τέλος με 3-1. Ο ίδιος ήταν στον ΠΑΟΚ όταν πήρε την τρίτη θέση που οδηγούσε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 2004, παίζοντας για μεγάλο διάστημα εκείνη τη χρονιά καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Σε πολλούς μπορεί να ξενίζει το στυλ του. Σε άλλους το πρόσωπό του, σε κάποιους άλλους να φαίνονται περίεργες οι συνεχείς επικλήσεις του στα Θεία. Ωστόσο όποιος δεν παραδεχτεί πως κόουτς την ώρα του αγώνα υπάρχουν ελάχιστοι με την ικανότητα του Αγγελου, τότε απλά είναι κακεντρεχής. Και επίσης όποιος δεν καταλαβαίνει πως κάποιοι άνθρωποι είναι κομμένοι και ραμμένοι για μερικές ομάδες και ταιριάζουν στο περιβάλλον τους όπως το γάντι στο χέρι, τότε απλά ας μείνουν με την απορία τού τι ακριβώς διαδραματίζεται φέτος στην Τούμπα!

Ναι, στο Νέο Φάληρο θα είναι το πρώτο αληθινά μεγάλο τεστ του ΠΑΟΚ σε αυτή τη σεζόν έως τώρα, αλλά η ομάδα εβδομάδα με εβδομάδα μπορεί να διαχειρίζεται την πίεση. Μπορεί να χάσει, αλλά προέχει να μην παραδοθεί άνευ όρων όπως πέρυσι. Οτιδήποτε άλλο και θα μπορεί να καθορίσει τους στόχους της συνέχειας. Και σε περίπτωση δε, που πάρει θετικό αποτέλεσμα, τότε θα έχει κάθε δικαίωμα να κάνει κουβέντα ακόμη και για τίτλο! Κάτι που την ημέρα της πρεμιέρας θα ακουγόταν ουτοπικό!