Ο «μαύρος πρίγκιπας» έφυγε νωρίς…

Δεν ήταν απλά ένας ήρωας, δεν ήταν ένας απλός παίκτης. Ήταν σύμβολο της Παναχαϊκής κι όλης της Πάτρας.

Σαν σήμερα πριν 21 χρόνια και σε ηλικία 44 ετών, ο Κώστας Δαβουρλής άφησε την τελευταία του πνοή, προδομένος από την καρδιά του.

Γράφει ο Αποστόλης Σπυρόπουλος

Γεννήθηκε στην αχαϊκή πρωτεύουσα, πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή εκεί και «έφυγε», όπως ήθελε. Μαζί με τους φίλους τους, σε ένα καφενείο στην Αγυιά, δίπλα στο γήπεδο της αγαπημένης του ομάδας.

Το «μαύρο διαμάντι» του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ακόμα και σήμερα ο μεγαλύτερος παίκτης που ανέδειξε η πατρινή ομάδα. Ξεκινώντας τη «μπάλα» ξυπόλυτος (κυριολεκτικά), βρέθηκε στην Παναχαϊκή, με την φανέλα της οποίας μεγαλούργησε. Την καθιέρωσε στη συνείδηση όλων των φιλάθλων, την οδήγησε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Α’ Εθνική το 1969, ενώ ήταν ο «πρωτομάστορας» στην ευρωπαϊκή της έξοδο το «μαγικό» 1974, κάτι που κατάφερε για πρώτη φορά ομάδα της επαρχίας.

Για δέκα χρόνια προσέφερε τις υπηρεσίες του στην «αγάπη» του (1964-74), μέχρι που ο Γουλανδρής... έσπασε τα κοντέρ και με περίπου 10 εκατομμύρια δραχμές (απίστευτα χρήματα τότε) τον πήρε στον Ολυμπιακό. Σε τρία χρόνια στους Πειραιώτες κατέκτησε μια φορά το νταμπλ (1975), όμως στη συνέχεια πήρε το δρόμο της επιστροφής. Δεν μπορούσε μακριά από την Παναχαϊκή του... Αφού συνέχισε εκεί για 8 σερί χρόνια (1978-85), έκλεισε τη σπουδαία καριέρα του στον Παναιγιάλειο (1986).

21 χρόνια μετά το θάνατό του, δεν υπάρχει άνθρωπος στην Πάτρα, μικρός ή μεγάλος που να μην ξέρει το όνομά του. Παραμένει σύμβολο για την πόλη. Το ιστορικό γήπεδο των «κοκκινόμαυρων», στην Αγυιά φέρει το όνομά του, ως ελάχιστο φόρο τιμής στον απόλυτο παίκτη που «γέννησε». Ανήκει στην «χρυσή πεντάδα» του συλλόγου, μαζί με τους Ρήγα, Στραβοπόδη, Καπανδρίτη, Μιχαλόπουλο. Κάτω από την θύρα 2 του σταδίου της Αγυιάς, η φωτογραφία του κοσμεί με την παρουσία της. Συν τοις άλλοις, έχει δημιουργηθεί και ομάδα με όνομα "Κώστας Δαβουρλής 92'", η οποία διαθέτει από τις καλύτερες ακαδημίες στην Πάτρα.

Κι όλα αυτά, γιατί στις καρδιές των Πατρινών (κι όχι μόνο) φιλάθλων δεν «έσβησε» ποτέ...