Ο Κόμπι Μπράιαντ μέσα από τα λόγια που έχει πει…

Δεν ήταν λίγες οι φορές που φανέρωσε τη νοοτροπία που τον έφτασε στην κορυφή και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μικρούς και μεγάλους που ήθελαν να βαδίσουν στα χνάρια του.

Το sport-fm.gr παρουσιάζει τον τρόπο που ο Κόμπι Μπράιαντ αντιμετώπισε τον φόβο, την κριτική, τις θυσίες, τους τραυματισμούς, αλλά και τις νίκες, όπως ο ίδιος έχει μιλήσει για αυτά, μέσα από 15 χαρακτηριστικές ατάκες.

Για την ηγεσία: «Για να γίνεις ένας ισχυρός ηγέτης, πρέπει να είσαι πολύ καλός ακροατής. Όχι σε αυτά που λέγονται, αλλά σε αυτά που δεν λέγονται. Πρέπει να είσαι ιδιαίτερα παρατηρητικός. Αυτό ήταν μια μεγάλη αλλαγή για μένα. Από σκόρερ και αρχηγός μέσα στο γήπεδο, έγινα ηγέτης που πρέπει να βάζει τους άλλους πάνω από όλα. Τι σημαίνει αυτό; Να μην με ενδιαφέρει να έχω ρυθμό, αν παίζω καλά στο παιχνίδι. Το “είμαι έτοιμος;” γίνεται “είναι έτοιμοι;” και “πώς μπορώ να τους βοηθήσω να προετοιμαστούν”».

«Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να προσπαθείς να εμπνεύσεις τον κόσμο, ώστε να μπορούν να γίνουν τέλειοι σε ό,τι θέλουν να κάνουν»

Για τον φόβο της αποτυχίας: «Πρέπει να σηκωθείς πάνω και να παίξεις, φίλε. Δεν μπορείς να στενοχωριέσαι για την κριτική. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι την αποτυχία. Πραγματικά, δεν γίνεται να ασχολείσαι με αυτά τα πράγματα. Πρέπει να βγεις έξω και να βρεις τη λύση και να παίξεις και να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Ό,τι είναι να συμβεί, θα συμβεί. Δεν μπορείς να κρατείσαι αιχμάλωτος του φόβου της αποτυχίας ή του φόβου για το τι θα πουν οι άλλοι».

«Δεν φοβάμαι την αποτυχία, γιατί έχω αποτύχει ξανά και, όταν ξύπνησα την επόμενη μέρα, ήμουν εντάξει. Οι άνθρωποι λένε κακά πράγματα για σένα τη Δευτέρα και την Τετάρτη είσαι ό,τι καλύτερο τους έχει συμβεί. Τον έχω ζήσει αυτόν τον κύκλο. Γιατί να με αγχώνει η πιθανότητα να ξανασυμβεί;».

Για τις θυσίες: «Αν θες να είσαι σπουδαίος σε κάτι, πρέπει να το επιλέξεις. Μπορεί ο καθένας να είναι κυρίαρχος των ικανοτήτων του, αλλά πρέπει να κάνει την επιλογή. Αυτό που λέω είναι ότι υπάρχουν κάποιες αναγκαίες θυσίες που προκύπτουν από αυτό. Ο χρόνος με την οικογένεια σου, με τους φίλους σου, το να είσαι ένας καλός φίλος, ένας καλός γιος, ανιψιός, ή οτιδήποτε θέλεις. Υπάρχουν αναγκαίες θυσίες που προκύπτουν από την στιγμή που θα πάρεις αυτή την απόφαση».

Για την κριτική: «Σουτάρω πάρα πολύ από τότε που ήμουν οκτώ ετών. Αλλά το “πάρα πολύ” είναι θέμα προοπτικής. Κάποιοι άνθρωποι πίστευαν ότι ο Μότσαρτ χρησιμοποιούσε πάρα πολλές νότες στις συνθέσεις του. Ας το θέσω έτσι: Διασκεδάζω με τον κόσμο που λέει ότι σουτάρω πάρα πολύ. Το βρίσκω πάρα πολύ ενδιαφέρον. Για να επιστρέψω στον Μότσαρτ, απάντησε σε αυτές τις κριτικές λέγοντας πως δεν υπάρχουν ούτε πολλές νότες, ούτε λίγες. Υπάρχουν ακριβώς τόσες όσες είναι απαραίτητες».



Για το πώς να είσαι ο εαυτός σου: «Είσαι ο εαυτός σου. Αυτό είναι όλο. Είσαι εσύ. Δεν υπάρχει κάποιο μαγικό κόλπο. Δεν πρέπει να επινοήσεις κάτι. Ποιος είσαι; Πού είσαι σήμερα; Ποια είναι η ιστορία σου; Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να επικοινωνήσεις αυτή την ιστορία με τον κόσμο»

Για τον αθλητισμό: «Είναι ένας υπέροχος δάσκαλος. Σκέφτομαι όλα όσα με δίδαξε: Συντροφικότητα, ταπεινότητα, πώς να λύνεις τις διαφορές σου».

Για το αν αισθάνεται ποτέ φοβισμένος: «Το μυαλό μου δεν δουλεύει με αυτόν τον τρόπο. Δεν έχει μπει ποτέ σε αυτή τη διαδικασία. Η τελευταία φορά που ήμουν φοβισμένος ήταν όταν ήμουν έξι χρονών, σε ένα μάθημα καράτε. Είχα πάρει πορτοκαλί ζώνη και ο προπονητής με έβαλε να αντιμετωπίσω έναν με μαύρη ζώνη, που ήταν κάποια χρόνια μεγαλύτερος και πολύ πιο ογκώδης. Ήμουν τρομαγμένος, τρομοκρατημένος και με διέλυσε. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν με χτύπησε όσο δυνατά περίμενα, και ότι δεν υπήρχε στην πραγματικότητα κάτι που θα έπρεπε να φοβάμαι. Ήταν η ώρα που κατάλαβα ότι ο φόβος δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, αν σκέφτεσαι με τον κατάλληλο τρόπο».

«Όταν κάποιος σκέφτεται ότι κάτι δεν μπορεί να συμβεί, τότε αλλάζει βραχυπρόθεσμα τον εαυτό του. Το μυαλό μου δεν μπορεί να επεξεργαστεί την αποτυχία. Αν πρέπει να λέω στον εαυτό μου πως “είσαι μια αποτυχία”, θα ήταν σχεδόν χειρότερο από τον θάνατο».

Για την ανατροφή της κόρης του, Τζιάνα: «Το καλύτερο πράγμα που μας συμβαίνει είναι όταν με πλησιάζουν οπαδοί και αυτή στέκεται δίπλα μου. Οι οπαδοί μου λένε “Θα έπρεπε να έχεις ένα αγόρι. Πρέπει να έχεις κάποιον να συνεχίσει την παράδοση, τον μύθο σου” και αυτή έχει ύφος “Το’ χω. Δεν χρειάζεσαι αγόρι για κάτι τέτοιο”. Και εγώ ξέρω ότι έχει δίκιο. Βέβαια, βέβαια το έχεις».



Για την επιστροφή από δύσκολο τραυματισμό: «Η διαδικασία με κάνει να επιστρέφω. Θέλω να δω αν μπορώ. Δεν ξέρω αν μπορώ. Θέλω να μάθω. Θέλω να δω. Πρόκειται να κάνω αυτό που κάνω πάντα: Να το σπάσω σε μικρότερα κομμάτια, να δω τις μικρές λεπτομέρειες και να προχωρήσω. Μέρα με τη μέρα, μια μέρα τη φορά».

Για τις δυσκολίες: «Οτιδήποτε αρνητικό –η πίεση, οι προκλήσεις- όλα είναι μια ευκαιρία για μένα να λάμψω».

Για τη νίκη: «Θα κάνω ό,τι χρειάζεται για να νικήσω το παιχνίδι. Είτε αυτό είναι να κάθομαι στον πάγκο και να ανεμίζω μια πετσέτα, είτε να δίνω νερό στον συμπαίκτη μου, είτε να σκοράρω το νικητήριο καλάθι».

«Η στιγμή που παραιτείσαι είναι η στιγμή που αφήνεις κάποιον άλλον να νικήσει»