Ο Ηρακλής ξαναπαίρνει το... ρόπαλό του

Τo ντέρμπι της Θεσσαλονίκης ολοκληρώθηκε, ο Ηρακλής έφυγε θριαμβευτής από την Τούμπα και όμως, όλα τα φώτα έπεσαν πάνω στον ΠΑΟΚ. Στον ηττημένο δηλαδή! Εν πολλοίς δικαιολογημένα, καθώς αυτό το αποτέλεσμα έφερε ισχυρούς τριγμούς στο «δικέφαλο», αλλά ο νικητής δεν πήρε τη… δόξα που του αναλογούσε!

Στην Ελλάδα, συνηθίζουμε όταν χάνει μια από τις μεγάλες ομάδες, να μη στεκόμαστε σε αυτούς που κέρδισαν μα σε αυτούς που έχασαν. Γιατί συνέβη αυτό, πως θα είχε αποφύγει την γκέλα το φαβορί, γιατί δεν απέδωσαν οι παίκτες, τι λάθη έκανε ο προπονητής κτλ., αλλά σπάνια περνάει από το μυαλό μας, ότι για την κακή μέρα των ηττημένων «ευθύνεται» η απόδοση των νικητών και η τακτική του αντίπαλου προπονητή.

Ο Ηρακλής λοιπόν, άρχισε τη χρονιά χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς μεγάλα λόγια και εντυπωσιακές κινήσεις, χωρίς να κάνει ντόρο. Ένας ποδοσφαιρόφιλος, το μόνο που θυμάται από τις καλοκαιρινές δραστηριότητες του «Γηραιού» είναι η απόκτηση του Αποστόλη Βέλλιου. Τίποτα άλλο. Ούτε δηλώσεις υπερφίαλες, ούτε «χαϊλίκια», ούτε μεγάλες υποσχέσεις.

Ο Νίκος Παπαδόπουλος κάνει εξαιρετική δουλειά, παρουσιάζει ένα σύνολο συμπαγές, είναι σχεδόν πάντα καλά διαβασμένος και οι παίκτες του δείχνουν σε κάθε ματς να έχουν σαφές αγωνιστικό πλάνο. Σε ελάχιστα ματς ο Ηρακλής φάνηκε να χάνει τη συνοχή και την αυτοσυγκέντρωσή του. Τα όποια σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του είναι δικαιολογημένα μιας και μιλάμε για νεοφώτιστη ομάδα. Ο τεχνικός του Ηρακλή, νομίζω ότι αν δεν είχε πέσει πάνω στην εξαιρετική σεζόν του Ουζουνίδη, θα ήταν μάλλον φαβορί για προπονητής της χρονιάς!

Ο Σπύρος Παπαθανασάκης από τη στιγμή που απέκτησε το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών, παραδίδει μαθήματα πως γίνεται μια σωστή οικονομική διαχείριση σε μια ΠΑΕ, χωρίς ο ίδιος να είναι κάποιος ζάμπλουτος. Δεν ανοίχτηκε πολύ, δεν παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό όπως συμβαίνει με τους περισσότερους «φρέσκους» παράγοντες και με σταθερά βήματα επουλώνει τις οικονομικές πληγές του παρελθόντος. Επίσης πρέπει να του πιστώσουμε, ότι σε αντίθεση με την πλειονότητα όσων είχαν βρεθεί στη θέση του στο παρελθόν, δεν έφερε δυο… καραβιές παικτών το καλοκαίρι, αλλά διατήρησε σε μεγάλο ποσοστό το ρόστερ που του χάρισε την άνοδο.

Επειδή μιλάμε για μπάλα όμως, καλοί οι προπονητές και οι παράγοντες, αλλά πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Είναι μεγάλο πράγμα από πρωταγωνιστές στην Football League, να μπορέσουν να μην μετατραπούν σε κομπάρσους στη μεγάλη κατηγορία. Πόσο μάλιστα όταν δεν αναφερόμαστε σε μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά σε βασικό κορμό. Οι παίκτες άρπαξαν την ευκαιρία τους, δικαίωσαν όσους τους πίστεψαν και με λίγες αλλά ποιοτικές προσθήκες, ανεβαίνουν σιγά-σιγά επίπεδο.

Το θετικό για τον Ηρακλή, δεν είναι ότι δεν κινδύνεψε ποτέ ουσιαστικά με υποβιβασμό, αν και νεοφώτιστος (βέβαια με την φετινή παρουσία της Καλλονής και του Πανθρακικού αυτό δεν ήταν και πολύ μεγάλο επίτευγμα), αλλά ότι μας δείχνει πως ήρθε για να μείνει. Το θέμα είναι ότι με σοβαρό, δουλευταρά και χαμηλών τόνων προπονητή, με λογικό και… νοικοκύρη μεγαλομέτοχο και με αξιόλογο ελληνικό κορμό, ο «Γηραιός» εμφανίζεται έτοιμος να πάρει τη θέση που δικαιούται στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Να βρίσκεται δηλαδή στη μέση της βαθμολογίας κοιτάζοντας προς τα πάνω και γενικότερα να είναι ξανά μια υπολογίσιμη δύναμη από όλους.