Ο ηγέτης, Βασίλης Σπανούλης μόνος ψάχνει

Πολλά μπορείς να πεις για το πρώτο ματς με τη Ζαλγκίρις. Αν βάλεις, δε, στην κουβέντα και τους μπασκετικούς αναλυτές τα πράγματα που μπορείς να πεις είναι πολλά περισσότερα.

Αυτό που δεν χωρά πολλή ανάλυση, όμως, αυτό που καταλαβαίνεις με «γυμνό» μάτι είναι ότι, για διάφορους λόγους, ο Βασίλης Σπανούλης έχει μείνει «μόνος του».

Απελπιστικά μόνος του. Για να το πούμε διαφορετικά, αυτές τις μέρες ο Μπίλις είναι ο μόνος που βρίσκεται σε κατάσταση πλέι οφ. Φυσικά και υπάρχουν δικαιολογίες. Για παράδειγμα η γκαντεμιά του φετινού Ολυμπιακού δεν έχει τελειωμό.

Πάνω που πήγε το πράγμα να ηρεμήσει χτυπάει ο Παπανικολάου, χτυπάει ο Πρίντεζης, χτυπάει ο Στρέλνιεκς, ξαναχτυπάει ο Τιλί… Και με το που αρχίζει το ματς παθαίνει και ζημιά ο Μιλουτίνοφ. Όσο και να μη θέλεις να το βάζεις στον λογαριασμό τα προβλήματα δεν είναι μόνο πολλά είναι και σημαντικά.

Ο Παπανικολάου είναι ο μόνος παίκτης του ρόστερ που μπορεί να μαρκάρει τους αντίπαλους κοντούς με ένταση, να τους χαλάσει τη δημιουργία και να βοηθήσει την ομάδα του να ελέγξει τον ρυθμό. Πέραν τούτου κάνει και τρομερή δουλειά στο ριμπάουντ.

Βάλε από τη μία μεριά το πρόβλημα στο ριμπάουντ που είχε ο Ολυμπιακός στο πρώτο ματς, βάλε και το γεγονός ότι οι Λιθουανοί έβγαλαν 45 λεπτά ματς με 7 λάθη και καταλαβαίνεις πόσο σημαντική είναι η απουσία του Κώστα. Από την άλλη ο Πρίντεζης είχε να κάνει ένα μήνα προπόνηση και για να παίξει έκανε ένεση.

Πόσο να αντέξει και πόσο να πιέσει τον εαυτό του όταν ξέρει ότι μπορεί να πάθει πραγματικά χοντρή ζημιά; Υπάρχουν, δηλαδή, ουσιαστικές δικαιολογίες για την εικόνα που έδειξε ο Ολυμπιακός στο πρώτο ματς.

Για το γεγονός, δηλαδή, ότι ο Σπανούλης έμεινε χωρίς ουσιαστική βοήθεια στο μεγαλύτερο κομμάτι του ματς. Υπάρχουν, όμως, και πράγματα που δεν δικαιολογούνται.

Κι εδώ θα μιλήσουμε ατομικά. Δεν μπορείς να κρίνεις μια ομάδα για τον τρόπο της λειτουργίας της όταν αντιμετωπίζει τόσο σημαντικά προβλήματα.

Μπορείς, όμως, να πεις δύο κουβέντες για αδιάφορους παίκτες ή για παίκτες που μοιάζουν να είναι αδιάφοροι. Ή, τέλος πάντων, δεν έχει καταφέρει ο Σφαιρόπουλος να τους βρει δουλειές στο γήπεδο. Δουλειές που θα τους έκανε να μοιάζουν πιο χρήσιμοι στη γενικότερη λειτουργία της ομάδας.

Και μιλάω, φυσικά, για τους ξένους παίκτες. Δεν γίνεται, ρε μάγκες, από τους 8 διαθέσιμους να παίρνει η ομάδα 21 πόντους σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι. Πρέπει να λυθεί, έστω και με κόλπα.

Να βρεθεί δουλειά για τον Μπράουν, να βρεθεί δουλειά για τον Ρόμπερτς, να βρεθεί δουλειά για τον Τόμπσον. Εδώ δεν περισσεύει κανείς.

Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν και τόσα σημαντικά προβλήματα. Για να το πούμε και διαφορετικά… Δεν μπορεί να βάζει 25 ο Σπανούλης και ο Ολυμπιακός να χάνει από τη Ζαλγκίρις.

Όταν βλέπεις τον Μπίλι να παίζει δίχως αύριο κι εσύ κοιτάς τα κορδόνια του παπουτσιού σου δεν κάνεις για να παίζεις στον Ολυμπιακό.