Ο φίλος μας ο Γιώργος ο Τζαβέλλας

Ο Γιώργος είναι από εκείνους που διεκδικούν τον τίτλο του παρεξηγημένου, αλλά, δεν είναι ότι… έκατσε στα αυγά του και δεν προκάλεσε τα πάθη. Δεν είναι ότι έμεινε ψύχραιμος απέναντι σε αντιπαραθέσεις που, άλλωστε, προκάλεσε ο ίδιος.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

zahariadis@hotmail.com

Δεν είναι τυχαίο ότι είναι ο ποδοσφαιριστής με τις πιο περιορισμένες επιδόσεις (σε σύγκριση με τους περισσότερους συμπαίκτες του) και ενδεχομένως με ένα σωρό λάθη που στοίχισαν στην ομάδα του, αλλά, παραμένει συμπαθής στο εσωτερικό της ομάδας. Εξ ου και η επιμονή των προπονητών, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, που τον βάφτισαν στόπερ και εξακολουθούν σήμερα να τον τοποθετούν στην ίδια θέση (μην ξεχνάμε ποια είναι η φυσική του θέση…) και να του εμπιστεύονται μεγάλα ρίσκα. Αν υπάρχει τελικά απάντηση που θα μας ικανοποιήσει σχετικά με την συνολική του παρουσία ως κεντρικός αμυντικός, δεν βρίσκεται εκεί που ψάχνουν οι περισσότεροι: Ότι δηλαδή δεν υπάρχουν πολλές αξιόπιστες λύσεις για το κέντρο της άμυνας.

Δεν είναι δυνατόν βέβαια να επιβαρύνεται με όλη την αμυντική λειτουργία της ομάδας, είτε τώρα είτε νωρίτερα, είτε κάποτε στην Τρίπολη είτε στα αποδυτήρια με τον κύργιο Άγγελο να του τα χώνει χοντρά.

Είναι, όμως, αλήθεια ότι εκείνο το «είσαι ένας από εμάς», που τόλμησε να πει ο νεότερος εκ των ιδιοκτητών και προσφάτως νυμφευθής, χωρίς να έχει στο dna του πολλά κύτταρα ΠΑΟΚτσή, έπαιξε το ρόλο του. Κι άλλα από το παρασκήνιο είναι σημαντικά, όσο σημαντικά μπορούν να γίνουν σε στιγμές που θα πρέπει να ευνοηθείς ή να ασκήσεις πίεση και να εισπράξεις το καλύτερο δυνατό. Όλα παίζουν το ρόλο τους.

Σε προηγούμενη αναφορά, μετά από περίοδο έντονων ψευτοτσαμπουκάδων του αγαπητού Γεώργιου, είχα φτάσει στο συμπέρασμα ότι αυτό το… παλλουκάρι έχει αναπτύξει προσωπικότητα με εσωτερικές διαμάχες του καλού και του κακού. Σαν όλους μας. Κι όταν επικρατεί το καλό είναι που δεν χρειάζεται να σε απασχολεί τίποτε. Δως΄του τα κλειδιά του σπιτιού και της Ferrari σου και φύγε ένα μήνα διακοπές. Κοιμάσαι ήσυχος. Ούτε που θα του τηλεφωνήσεις να δεις τι συμβαίνει.

Το κακό είναι που τον απομακρύνει από την πραγματικότητα και τότε αναπτύσσει αυτοκτονικές τάσεις που έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ομάδα του, ως κομμάτι ενός συνόλου που έχει αρχή και τέλος.

Αυτό το παράσημο δε, του MVP της χρονιάς που πέρασε, είμαι βέβαιος ότι δεν είναι ούτε δική του προτίμηση, ούτε και θα το κάνει χρήση προσεχώς. Είναι άλλωστε μάταιο από τη στιγμή που κάθε

επόμενος αγώνας είναι κάτι πολύ καινούργιο και μάλλον γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι όλα μπορεί να καταρρεύσουν σε λίγες μόνο στιγμές.