Ο Φιντέλ Κάστρο του αθλητισμού

Ο Φιντέλ Κάστρο σημάδευσε την ιστορία του 20ου αιώνα και άφησε το στίγμα του ΚΑΙ στον αθλητισμό.



Ο ιστορικός ηγέτης της Κούβας ήταν φίλος των σπορ και υπέρμαχος της πρόσβασης στους χώρους άθλησης για όλο τον κόσμο. «Η άθληση είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων και όχι μόνο των πλουσίων», είχε δηλώσει και όταν ανέβηκε στην εξουσία φρόντισε να το κάνει πράξη με αποτέλεσμα η Κούβα μετά την επανάσταση να μην έχει καμία σχέση με τη χώρα προ επανάστασης και σε αυτόν τον τομέα.



Το 1961, μόλις δύο χρόνια μετά την ανάληψη των ηνίων της χώρας, δημιούργησε το Εθνικό Ινστιτούτο Αθλητισμού και Φυσικής Εκπαίδευσης, που είχε την ευθύνη στον τομέα των σπορ στη χώρα. Υπό την αιγίδα του άρχισαν προγράμματα άθλησης και εκπαίδευσης που εξελίχθηκαν σε αθλητικά σχολεία και στα οποία αποδίδεται η ανεύρεση και η «δημιουργία» σπουδαίων πρωταθλητών που άρχισε να αναδεικνύει η Κούβα από το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα.



Στίβος, μπάσκετ, μπέιζμπολ, γυμναστική και βόλεϊ μπήκαν σε ειδικά σχολεία «παράγοντας» αφειδώς εξαιρετικούς αθλητές, ενώ η χώρα δημιούργησε τη δική της «σχολή» και εξελίχθηκε σε υπερδύναμη στην πυγμαχία.



Η Κούβα που από το 1906 μέχρι το 1968 δεν είχε κατακτήσει κανένα χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες… άνοιξε λογαριασμό το 1972 και από τότε δεν σταμάτησε ποτέ. Τα τρία σερί χρυσά του Τεόφιλο Στίβενσον στην πυγμαχία και η κυριαρχία του Αλμπέρτο Χουαντορένα στα 400 και 800 μέτρα ήταν τα σημάδια της νέας εποχής.



Το 1991 η Κούβα φιλοξένησε τους Παναμερικανικούς Αγώνες, με τον ηγέτη της χώρας να κάνει αισθητή την παρουσία του σχεδόν σε όλα τα γήπεδα, ενώ το 1992 η εθνική μπάσκετ της χώρας έγινε η πρώτη αντίπαλος της Dream Team γνωρίζοντας αναπόφευκτα τη συντριβή με 136-57 στο Όρεγκον.

Η κατάκτηση του πρώτου ολυμπιακού χρυσού στο μπέιζμπολ στον τελικό απέναντι στις ΗΠΑ γιορτάστηκε ως εθνική νίκη και άνοιξε τα σύνορα για τους αθλητές της χώρας που έκτοτε διαπρέπουν στο κορυφαίο πρωτάθλημα κερδίζοντας τεράστια συμβόλαια.



Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Φιντέλ Κάστρο αποτέλεσε τον σωτήρα του Ντιέγκο Μαραντόνα. Οι δυο τους γνωρίστηκαν το 1986, κράτησαν επαφή και στην πορεία ήρθαν ακόμη πιο κοντά. «Είναι ο Θεός μου, ένας δεύτερος πατέρας για μένα που πάντα ήταν στο πλευρό μου», είχε δηλώσει για τον Κουβανό ηγέτη ο θρύλος του ποδοσφαίρου, που είχε καταφύγει στο πλευρό του Κάστρο για να απαλλαγεί από τον εφιάλτη των ναρκωτικών. Ίσως κι αυτός να είναι ο λόγος που αποφάσισε να σημαδέψει το αριστερό του πόδι με ένα τατουάζ με τη μορφή του Φιντέλ. Η απεξάρτηση του «Ντιεγκίτο» με τη βοήθεια του Κάστρο ήταν η τελευταία μεγάλη συνδρομή του στον αθλητισμό.