Το συναίσθημα και ο εγωισμός τον έφεραν εδώ...

Δυόμισι χρόνια κράτησε η σχέση του Παναθηναϊκού με τον Γιάννη Αναστασίου. Μια σχέση που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2013 χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια και ολοκληρώνεται τον Νοέμβριο του 2015 με τον Έλληνα τεχνικό να αποχωρεί, έχοντας χάσει πλέον και την εμπιστοσύνη του Γιάννη Αλαφούζου, ο οποίος μάλλον ήταν ο τελευταίος, ο οποίος τον στήριζε με νύχια και με δόντια μέχρι τέλους…

Του Τάσου Νικολόπουλου

Την πρώτη χρονιά με τον Γιάννη Αναστασίου οι απαιτήσεις δεν ήταν μεγάλες, αλλά ο Παναθηναϊκός παρουσίασε μια ομάδα που «έβγαζε» υγεία, η οποία έκλεισε τη σεζόν με ένα μεγάλο «διπλό» επί του Ολυμπιακού στο Φάληρο και ένα Κύπελλο με «τεσσάρα» επί του ΠΑΟΚ. Έδειξε ωραία πράγματα, που τουλάχιστον όσοι δεν είχαν παρωπίδες, τα αναγνώριζαν. Η δεύτερη ξεκίνησε με αρκετές δυσλειτουργίες από την μεταγραφική περίοδο κιόλας, ενώ και αγωνιστικά δεν σημειώθηκε ιδιαίτερη πρόοδος. Η ομάδα δεν φάνηκε έτοιμη για την επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αφού καταγράφηκαν επιεικώς αρνητικές εμφανίσεις και παρά την έξοδο στα προκριματικά του Champions League, η χρονιά δεν είχε θετικό πρόσημο.

Και ερχόμαστε στην φετινή τρίτη σεζόν. Τι να πεις; Και μόνο ο ντροπιαστικός αποκλεισμός στην Ευρώπη από την Γκαμπάλα, φτάνει και περισσεύει. Αρχές Νοεμβρίου ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο -8 από την κορυφή της Σούπερ Λίγκας, χωρίς κανένα αγωνιστικό πλάνο και με τους φιλάθλους τους στα… κάγκελα και πρόθυρα νευρικής κρίσης. Μια σεζόν, για την οποία δαπανήθηκαν τα περισσότερα χρήματα της τριετίας και οι απαιτήσεις ήταν υψηλές, αφού γινόταν λόγος για πρωτάθλημα. Δεν ξέρω ποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι εφικτός αυτός ο στόχος…

Στο δια ταύτα, η αλλαγή προπονητή στον Παναθηναϊκό άργησε και μάλιστα πάρα πολύ. Ήταν θέμα χρόνου να έρθει το «διαζύγιο», μετά τον αποκλεισμό-σοκ από την Ευρώπη, αλλά η καθυστέρηση που σημειώθηκε ήταν μεγάλη. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε την βραδιά-ντροπής το καλοκαίρι, αφού ο κόσμος αποφάσισε να βάλει τέλος στην ανοχή, εδικά σε ό,τι είχε να κάνει με τον Γιάννη Αναστασίου.

Ο Γιάννης Αλαφούζος, παρά τις φωνές περί του αντιθέτου, όταν υπήρξαν νέοι τριγμοί, επέμενε να στηρίζει τον προπονητή. Κάτι που έκανε πεισματικά και μέχρι το παιχνίδι με την ΑΕΚ. Στα δικά μου μάτια, φαινόταν να λειτουργεί περισσότερο με το συναίσθημα, πιστεύοντας, βέβαια, ότι ο 42χρονος τεχνικός μπορούσε να «γυρίσει το χαρτί». Εκ των υστέρων, αποδείχθηκε λάθος και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τα αποτελέσματα, αλλά και με την αγωνιστική εικόνα. Η ομάδα χρειαζόταν ηλεκτροσόκ, αφού ήταν ξεκάθαρο ότι ο Γιάννης Αναστασίου είχε χάσει τα αποδυτήρια. Αυτό έγινε τώρα, αλλά…

Σε ό,τι αφορά τον ίδιο τον προπονητή, φάνηκε ότι «έπιασε ταβάνι». Ασφαλώς και του πιστώνονται όσα θετικά έγιναν, αλλά στη περίπτωση του ταιριάζει το ρητό «κάθε πέρυσι και καλύτερα», αφού ο Παναθηναϊκός συνεχώς «έφθινε» αγωνιστικά. Ο Γιάννης Αναστασίου, αφού η διοίκηση δεν του έδειξε την πόρτα της εξόδου το καλοκαίρι, έπρεπε να το κάνει από μόνος του, μετά την βραδιά του αποκλεισμού από την Γκαμπάλα. Αντ’ αυτού, δεν ανέλαβε καν το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογούσε, ούτε μπήκε στον κόπο να ζητήσει, ως όφειλε, μια συγγνώμη από τον κόσμο, που στήριξε μέχρι εκεί που δεν πάει…

Καλώς ή κακώς, ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός είναι ένα γεγονός που έχει στιγματίσει όλα τα μέλη της οικογένειας του Παναθηναϊκού και τα… απόνερα είναι ακόμη ορατά. Αν τότε, έστω και για ηθικούς λόγους έθετε την παραίτησή του στη διάθεση της διοίκησης ίσως και να εξελισσόταν διαφορετικά η σεζόν. Το ακόμη πιο άσχημο είναι ότι μετά από δυόμισι χρόνια, ο Γιάννης Αναστασίου αφήνει μια ομάδα χωρίς αγωνιστικό προσανατολισμό, μια ομάδα που θα πρέπει να κάνει ένα καλό… ρεκτιφιέ λόγω των κάκιστων επιλογών που έγιναν τις δύο τελευταίες καλοκαιρινές μεταγραφικές περιόδους. Και με δεδομένη την οικονομική στενότητα της διοίκησης, δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να συμβεί αυτό, είτε τον Ιανουάριο, είτε αργότερα. Το σίγουρο είναι ότι με την αποχώρηση Αναστασίου δεν λύνονται μονομιάς τα προβλήματα, ούτε ξαφνικά ο δρόμος γεμίζει με ροδοπέταλα…

Υ.Γ.: Σε πρώτη φάση ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει σωστή επιλογή προπονητή και να αναθεωρήσει τους στόχους του. Σε δεύτερη φάση, η διοίκηση και συγκεκριμένα ο Γιάννης Αλαφούζος πρέπει να πει ΑΛΗΘΕΙΕΣ στον κόσμο για όλους και για όλα. Και σε τρίτη φάση, πρέπει να αποδοθούν ευθύνες. Δεν φταίει μόνο ο Γιάννης Αναστασίου…