Το ποδοσφαιρικό παραμύθι της Ισλανδίας συνεχίζεται

Είναι από τις ποδοσφαιρικές ιστορίες που δεν συμβαίνουν συχνά, (μάλλον σπάνια), αλλά θα μείνουν στην ιστορία. Όπως αυτή της Ελλάδας, όταν κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης το 2004. Γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα αισθανόμαστε ως Έλληνες την ίδια υπερηφάνεια. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το ίδιο συναίσθημα θα πρέπει να πλημυρίζει και τους κατοίκους της Ισλανδίας. Διότι αυτά που έχει πετύχει τους τελευταίους 16 μήνες η εθνική ομάδα της πατρίδας τους, είναι κάτι που θα θυμούνται για πάντα.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Ένα χρόνο και κάτι μετά την εξαιρετική παρουσία στην τελική φάση του EURO 2016, όπου έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, η εθνική Ισλανδίας εξασφάλισε την πρόκριση και στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου και θα είναι παρούσα στα γήπεδα της Ρωσίας το ερχόμενο καλοκαίρι. Οι «ψαράδες» τερμάτισαν στην πρώτη θέση του 9ου προκριματικού ομίλου, αφήνοντας πίσω τρεις παραδοσιακές δυνάμεις, όπως η Κροατία, η Ουκρανία και η Τουρκία και πήραν πανηγυρικά το εισιτήριο, μετά τη νίκη με σκορ 2-0 απέναντι στο Κόσσοβο για την τελευταία αγωνιστική.

Αν μη τι άλλο, αποτελεί τεράστιο επίτευγμα, αφού Κροατία και Τουρκία έχουν φτάσει στο παρελθόν μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης, ενώ η Ουκρανία μέχρι τα προημιτελικά. Για την Ισλανδία είναι η πρώτη πρόκριση, όπως είχε συμβεί ένα χρόνο νωρίτερα στο EURO και είναι επίσης ιστορική, καθώς αποτελεί το μικρότερο έθνος που προκρίνεται σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με πληθυσμό περίπου 340 χιλιάδες κατοίκους, έγινε έτσι η πρώτη χώρα που παίρνει το εισιτήριο με πληθυσμό κάτω από ένα εκατομμύριο. Το ρεκόρ κατείχε το Τρινιντάντ και Τομπάγκο με 1,37 εκατομμύρια κατοίκους.

Με… οδηγό τον Χέιμιρ Χάλγκριμσον, που είναι οδοντίατρος στο επάγγελμα και άλλαξε την ιστορία του ισλανδικού ποδοσφαίρου, η εθνική ομάδα της χώρας φιλοδοξεί να κάνει αισθητή την παρουσία της και στα γήπεδα της Ρωσίας. Η Αγγλία το… κατάλαβε, γνωρίζοντας ταπεινωτικό αποκλεισμό στη φάση των «16» του προηγούμενου EURO, γι’ αυτό και όποια ομάδα την βρει στον δρόμο της, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτική γιατί οι «ψαράδες» δεν αστειεύονται. Αυτοί που σίγουρα θα κάνουν αισθητή τη δική τους παρουσία, θα είναι οι φίλαθλοι της εθνικής, όπως έκαναν στη Γαλλία με την «πολεμική» κραυγή τους που αποτελεί, πλέον, το σήμα κατατεθέν αυτής της ομάδας.

Μπορεί η Ισλανδία να μην ανήκει στις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες, αλλά ΟΛΟΙ οι διεθνείς αγωνίζονται σε ξένα πρωταθλήματα και έχουν παραστάσεις υψηλότερου επιπέδου. Και αυτά που έχει πετύχει την τελευταία διετία δεν είναι προϊόν τύχης, αλλά σκληρής δουλειάς και οργάνωσης. «Πίστευα ότι μετά το EURO το πιο δύσκολο πράγμα θα ήταν να βρούμε κίνητρο. Και τα καταφέραμε σε έναν όμιλο με Κροατία, Ουκρανία, Τουρκία και Φινλανδία, που είναι πολύ καλύτερες ομάδες από την θέση που είχαν στον όμιλο» δήλωσε μετά την πρόκριση ο ομοσπονδιακός τεχνικός και πρόσθεσε: «Η επιτυχία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα μακρύ ταξίδι προς τον τελικό προορισμό». Η τελευταία φράση είναι το «κλειδί» για το ποδοσφαιρικό παραμύθι που συνεχίζεται...