Το «όσο είμαστε μαζί» του Τζόρτζεβιτς…

Το ντέρμπι «αιωνίων» στο μπάσκετ πέρασε στην ιστορία. Ο Ολυμπιακός νίκησε πολύ εύκολα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και σε μεγάλο βαθμό εξασφάλισε το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας μέχρι τους τελικούς της Basket League, όταν και θα κριθεί ο τίτλος του πρωταθλητή της φετινής σεζόν. Ο Παναθηναϊκός έβγαλε στο παρκέ τις γνωστές αδυναμίες του και κατάφερε να σώσει τα προσχήματα, εξαιτίας του μπασκετικού εγωισμού των Διαμαντίδη και Φώτση στο δεύτερο ημίχρονο. Χωρίς αυτούς, τα πράγματα ενδεχομένως να ήταν χειρότερα και σήμερα να λέγαμε άλλα!

Του Τάσου Νικολόπουλου

Μια από τις διαφορές των δύο ομάδων είναι η εξής: Ο Ολυμπιακός δείχνει να γνωρίζει τις αδυναμίες του και να προσπαθεί να βρει λύσεις είτε μέσα από την καθημερινότητα των προπονήσεων, είτε μέσα από τις προσθήκες, ακόμη και με παίκτες που δεν υπήρχε άμεση ανάγκη να αποκτηθούν, όπως ο Παπανικολάου. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός μοιάζει να μην ξέρει ποιες είναι οι αδυναμίες του, με αποτέλεσμα να κοντεύει να φύγει ο Ιανουάριος και να παραμένει στάσιμος.

Στα δικά μου μάτια, η στασιμότητα του Παναθηναϊκού οφείλεται είτε στο γεγονός ότι κάποιες από τις επιλογές του καλοκαιρού δεν βγήκαν, κάτι που καταλαβαίνει και ο πλέον αδαής με το μπάσκετ, είτε στην έλλειψη μεταδοτικότητας από τον προπονητή. Δεν μπορώ να κατανοήσω τον Σάσα Τζόρτζεβιτς που είπε ότι δεν μπορεί να δώσει εξήγηση για την τραγική εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου, γιατί είναι κάτι που έχει συμβεί πολλές φορές στη διάρκεια της σεζόν. Όπως επίσης την παραδοχή ότι ο αντίπαλος ήταν πιο έτοιμος για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Δεν μπορεί να πηγαίνεις για το ντέρμπι που θα κρίνει το πλεονέκτημα έδρας και να μην είσαι έτοιμος. Η ευθύνη βαραίνει τον προπονητή.

Ακούγοντας την συνέντευξη Τύπου, η αίσθηση που αποκόμισα από τα λεγόμενα του «Σάλε», είναι ότι πλέον και ο ίδιος έχει καταλάβει ότι επίκεινται αλλαγές. Πως; Δύο φορές μέσα σε μερικά λεπτά που διήρκησε η διαδικασία (μια στην αρχική του τοποθέτηση και μια όταν ρωτήθηκε για το δίδυμο Γκιστ-Φώτση στην τρίτη περίοδο), ο Σέρβος προπονητής ολοκλήρωσε τον λόγο του αναφέροντας την εξής ατάκα: «until we are together», δηλαδή, «όσο είμαστε μαζί»! Κι αυτό για μένα λέει πολλά.

Και νομίζω ότι η ατάκα δεν αφορά σε καμία περίπτωση την επικείμενη προσθήκη γκαρντ, με δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός έχει κενή μια θέση ξένου. Δεν είμαι σίγουρος ότι ο Σάσα Τζόρτζεβιτς έχει διαπιστώσει τις αδυναμίες και κατανοεί την αναγκαιότητα των αλλαγών, (αν αυτό είχε συμβεί, θα τις είχε ζητήσει ήδη), αλλά ίσως λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας να κατάλαβε ότι δεν μπορεί να στηρίξει άλλο τις δικές του επιλογές, που αποδεδειγμένα δεν έχουν «βγει».

Θεωρώ ότι ο χρόνος που είχαν κάποιοι να δείξουν ότι αξίζουν να φορούν τη βαριά φανέλα του Παναθηναϊκού έφτασε στο τέλος του και ίσως να υπάρξουν και προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ, εκτός από τη μεταγραφή γκαρντ. Δεν ξέρω αν η διοίκηση εκτός από τις προσθήκες που χρειάζεται επειγόντως η ομάδα, κάνει σκέψεις και για απομάκρυνση του προπονητή, αλλά το σίγουρο είναι ότι οι όποιες αποφάσεις πρέπει να παρθούν… χθες!