Το αυτονόητο που άργησε και η ικανότητα (;) του Μπερτομέου στις αοριστολογίες

Αυτό ήταν λοιπόν! Στη Γενική Συνέλευση των μετόχων της Euroleague, αποφασίστηκε η διακοπή της φετινής διοργάνωσης και η 25η Μαΐου 2020 θα χαρακτηρίζεται στο εξής ως μια ιστορική μέρα. Υπό κανονικές συνθήκες, χθες (24/5) θα ανακηρυσσόταν ο νέος πρωταθλητής Ευρώπης στην Κολωνία, αλλά παρότι οι πιθανότητες ήταν συντριπτικά εναντίον της συνέχισης της σεζόν, έπρεπε να φτάσουμε σε αυτό το χρονικό σημείο για να ανακοινώσει το φινάλε ο αξιότιμος (;) Τζόρντι Μπερτομέου.

Ο ισχυρός άνδρας της διοργάνωσης, τόσο στην τηλεδιάσκεψη με τους μετόχους, όσο και στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, ανέφερε πως προτεραιότητα ήταν η ασφάλεια και υγεία όλων των εμπλεκομένων. Δεν παρέλειψε επίσης να τονίσει πως αισθάνεται περήφανος για τη στάση και την ενότητα των ομάδων, ενώ εξέφρασε τη σιγουριά του πως η Euroleague θα βγει πιο δυνατή μέσα από την πανδημία.

Αυτά μπορεί να ακούγονται ωραία, αλλά μόνο στα αυτιά κάποιου που δεν ξέρει τι έχει προηγηθεί το προηγούμενο δίμηνο και δεν γνωρίζει τι εστί Μπερτομέου. Είναι ο ίδιος που μέχρι και την παραμονή του αγώνα Αρμάνι-Ολυμπιακός (12/3), αδιαφορούσε για το αίτημα των «ερυθρολεύκων» είτε για αναβολή, είτε για διεξαγωγή σε άλλη πόλη, αφού το Μιλάνο ήταν ήδη εκατόμβη νεκρών. Αυτός που τους έστειλε τελικά στο Βερολίνο και μερικές ώρες αργότερα αποφάσισε τη διακοπή της διοργάνωσης.

Τότε η υγεία δεν αποτελούσε προτεραιότητα; Από τις πράξεις, η απάντηση είναι: ΟΧΙ! Έπρεπε να εκδώσει ανακοίνωση η Ένωση Παικτών που ζητούσε επίμονα διακοπή μέχρι νεοτέρας, κάτι που ήδη είχε γίνει μέχρι και στο ΝΒΑ, για να πάρει τα… χαμπάρια του και να βάλει «STOP». Και έπρεπε να φτάσουμε στο σήμερα και να μιλήσει με τους αρχηγούς των 18 ομάδων για να διαπιστώσει το αυτονόητο. Προφανώς, όλο αυτό το διάστημα, έκανε τα πάντα, προκειμένου να συνεχιστεί η διοργάνωση για καθαρά οικονομικούς λόγους. Είναι ξεκάθαρο!

Όσο για τα περί ενότητας και περηφάνιας για τη στάση των ομάδων, ακούγονται, επίσης, πολύ ωραία για να είναι αληθινά. Διότι, πριν μιλήσει με τους παίκτες το περασμένο Σάββατο (23/5), το ρεπορτάζ έλεγε ότι εν όψει της Γενικής Συνέλευσης, υπήρχαν τουλάχιστον πέντε ομάδες που ήθελαν να συνεχιστεί η διοργάνωση και άλλες τέσσερις που ήταν κατά. Μετά το βροντερό «ΟΧΙ» των παικτών και τη δική του σημερινή τοποθέτηση, η οποία έμοιαζε με ανακοίνωση, όλοι είδαν ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος και αποφάσισαν τη διακοπή. Και αυτό «βαφτίστηκε» ενότητα…

Κακά τα ψέματα, ο Τζόρντι Μπερτομέου ναι μεν έκανε το αυτονόητο, αλλά με τη στάση του το προηγούμενο δίμηνο, έδειξε ότι βρίσκεται απέναντι σε αυτά που πρεσβεύει το μπάσκετ. Αλλά το κάνει χρόνια τώρα, δεν χρειάζεται η πανδημία για να το διαπιστώσει κάποιος. Προφανώς και οι χορηγοί πίεσαν με κάθε τρόπο για να ολοκληρωθεί η σεζόν, αλλά, διάολε, μιλάμε για ανθρώπινες ζωές και παιχνίδι.

Όσο για την επόμενη μέρα, σίγουρα είναι νωρίς να μιλήσει κανείς με ακριβείς αριθμούς τόσο για τη φετινή χασούρα, όσο και για τη νέα σεζόν, αλλά δεν μπορεί να μην αναφέρει στη συνέντευξη Τύπου κάτι που να φανερώνει σχέδιο και να μιλάει, ως συνήθως, με αοριστολογίες και ευχολόγια. Ίσως να μην μπορούσε να αποκαλύψει νούμερα, αλλά δεν το έκανε ούτε στην τηλεδιάσκεψη. Όχι γιατί δεν μπορούσε, αλλά γιατί μάλλον δεν είχε να πει. Και πραγματικά, θέλει μεγάλη ικανότητα (;) να μιλάς χωρίς επί της ουσίας να λες τίποτα και ταυτόχρονα να παραμένεις επικεφαλής της διοργάνωσης, έχοντας αποτύχει στους περισσότερους τομείς.

Υ.Γ.: Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν είναι ο «τρελός του χωριού», όντας ο μοναδικός που ψήφισε κατά της διακοπής. Μπορεί το αντικείμενο της τηλεδιάσκεψης να μην αφορούσε στο οικονομικό, αλλά επί της ουσίας αμφισβήτησε τον τρόπο λειτουργίας και διαχείρισης των οικονομικών πόρων της διοργάνωσης. Άδικο είχε;