Τα βέλη του Κλάους και το φάντασμα του Μήτρογλου

Του Τάσου Νικολόπουλου

Ο ΠΑΟΚ με το μάγκικο διπλό στο Φάληρο απέδειξε ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο και ότι μπορεί μετά από πολλά χρόνια να ελπίζει βάσιμα ότι θα κόψει πρώτος το νήμα και θα κατακτήσει το πρωτάθλημα. Βρίσκεται στο +5, είναι αποτελεσματικός, μα πάνω από όλα είναι Ο-Μ-Α-Δ-Α! Πλέον, τίθεται θέμα διαχείρισης (δεν έχει βρεθεί σε ανάλογη θέση στο παρελθόν), αλλά, έχοντας στον πάγκο τον καλύτερο Έλληνα προπονητή και μετρ της ψυχολογίας, Άγγελο Αναστασιάδη, θεωρώ ότι θα παλέψει στα ίσια μέχρι το τέλος.

Ο Ολυμπιακός, από την άλλη, έχει βρεθεί ξανά σε αυτή τη θέση και έχει καταφέρει να προσπεράσει και να πάρει τον τίτλο. Αγωνιστικά, σε ένα ακόμη παιχνίδι απέναντι σε ομάδα που έπαιξε κλειστά στην άμυνα, είχε πρόβλημα. Την έλλειψη ακραίων, που να παίζουν στον «ασβέστη» την βλέπει ακόμη κι ένας… τυφλός, όπως και τα κενά στην άμυνα, όταν ανεβαίνουν Ελ Αμπντελαουί και Μαζουακού, στην προσπάθεια να δημιουργήσουν από τις πτέρυγες. Ναι μεν το ρόστερ είναι μεγάλο, αλλά όταν γίνεται λόγος για ενίσχυση τον Ιανουάριο, προφανώς και δεν έγινε κάτι καλά το περασμένο καλοκαίρι.

Πάμε τώρα και στα πιο… προσωπικά! Από το περασμένο καλοκαίρι με «θύμα» την εθνική ομάδα, έχουμε την σύγκριση του Κώστα Μήτρογλου με τον Στέφανο Αθανασιάδη. Στα δικά μου μάτια, στο παιχνίδι του Φαλήρου αποδείχθηκε περίτρανα ότι στην ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ (το τονίζω αυτό), απλά δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.

Από την μια έχουμε τον Αθανασιάδη, ο οποίος μετά την ανανέωση του συμβολαίου του, είναι ένας άλλος παίκτης. Στα χέρια του Άγγελου Αναστασιάδη, έχει γίνει πραγματικός αρχηγός και ένας πλήρης επιθετικός, που δεν τον απασχολεί μόνο το πώς θα βάλει τη μπάλα στα δίχτυα, αλλά πλέον κάνει χίλιες-δυο δουλειές μέσα στο γήπεδο. Αποκορύφωμα το χθεσινό παιχνίδι, στο οποίο έπαιξε ως μπακ-χαφ, καλύπτοντας με τον καλύτερο τρόπο τον Ρατς στην αριστερή πτέρυγα.

Ακόμη και από αυτή τη θέση, έβαλε το πρώτο γκολ του ΠΑΟΚ και μας έδειξε τα… βέλη του για έβδομη φορά στο πρωτάθλημα και δωδέκατη συνολικά τη φετινή σεζόν. Αν δε, συνεχίσει να «καρφώνει» με τέτοια συνέπεια, σίγουρα θα βρεθεί κάποιος ευρωπαϊκός σύλλογος, που θα χτυπήσει την πόρτα του «δικεφάλου του Βορρά» για να τον αποκτήσει το ερχόμενο καλοκαίρι.

Από την άλλη, υπάρχει ο Μήτρογλου, ο οποίος, εδώ και σχεδόν έναν χρόνο, δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον παίκτη, που έκανε θραύση στο πρώτο κομμάτι της περυσινής περιόδου. Μετά το τέλος πολλών παιχνιδιών φέτος, όπως και χθες, το συμπέρασμα είναι ότι ο Ολυμπιακός παίζει χωρίς επιθετικό. Μηδέν ταχύτητα, μηδέν κίνηση, καμία πίεση στους αντίπαλους αμυντικούς, με μια λέξη «φάντασμα».

Και είναι κρίμα για τον ίδιο να εκτίθεται από τον προπονητή του. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί στην παρούσα φάση και είναι λάθος του Μίτσελ να επιμένει σε αυτόν. Αποτέλεσμα ήταν οι χθεσινές αποδοκιμασίες προς το πρόσωπό του, την στιγμή που έγινε αλλαγή. Ο κόσμος έχει απαιτήσεις και όταν βλέπει συνεχώς αυτή την εικόνα, που προκαλεί λύπηση, τότε αντιδρά. Το τι μπορεί να κάνει ο Μήτρογλου, το ξέρει και αυτός και εμείς, αλλά αυτά που δείχνει ως τώρα, θυμίζουν βετεράνο και όχι εν ενεργεία ποδοσφαιριστή. Και κάπου εδώ τελειώνει το θέμα…