Κακά τα ψέματα, το Final 4 της Euroleague χωρίς την παρουσία των «αιωνίων» της Ελλάδας ή της Ισπανίας δεν έχει την ίδια αίγλη και εμπορικότητα. Και είναι κάτι που συμβαίνει μόλις για τρίτη φορά στα τελευταία δεκατρία χρόνια, μετά το 2004 και το 2008. Ίσως να ήθελαν κάπως διαφορετικά τα πράγματα ο Ζόρντι Μπερτομέου και η παρέα του και να ήλπιζαν ότι τουλάχιστον η μια από τις τέσσερις ομάδες θα έπαιρναν το εισιτήριο. Άλλωστε, με εξαίρεση τον Ολυμπιακό, τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και η Ρεάλ Μαδρίτης με τη Μπαρτσελόνα, διεκδίκησαν την πρόκριση μέσω των play-offs. Όμως, καμία από αυτές δεν τα κατάφερε…
Του Τάσου Νικολόπουλου
Σαν Έλληνες και έχοντας καλομάθει τα τελευταία χρόνια με παρουσίες σε Final 4 και κατακτήσεις τροπαίων από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, μας «χαλάει» που δεν θα είναι καμία από τις δύο ομάδες, αλλά η αλήθεια είναι αμφότερες αδίκησαν εαυτούς και ίσως να μην άξιζαν να βρίσκονται στη μεγάλη γιορτή. Ο Παναθηναϊκός στη σειρά των play-offs με τη Λαμποράλ Κούτσα παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων και δικαίως αποκλείστηκε με σκορ 3-0. Αυτός ήταν και ο λόγος που απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία ο Σάσα Τζόρτζεβιτς. Ο Ολυμπιακός παρότι παρουσίασε κάκιστο πρόσωπο στο Top 16 και σχεδόν μέχρι το τέλος εξαρτιόταν αποκλειστικά από τα δικά του αποτελέσματα, εντούτοις, δεν διαχειρίστηκε σωστά τις καταστάσεις και επίσης δίκαια έμεινε εκτός play-offs.
Ας αφήσουμε, όμως, τους «αιώνιους» γιατί υπάρχουν οι τέσσερις ομάδες, που πήραν το εισιτήριο της πρόκρισης και θα διεκδικήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο το τριήμερο 13-15 Μαΐου στο Βερολίνο. Κατά την ταπεινή μου άποψη, στο φετινό Final 4 αποδόθηκε ΑΠΟΛΥΤΗ μπασκετική δικαιοσύνη και στη γερμανική πόλη θα βρεθούν οι ομάδες που είχαν την σταθερότερη πορεία σε όλη της διάρκειας της σεζόν (ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Φενερμπαχτσέ) και την συνδύασαν με όμορφο μπάσκετ (Λοκομοτίβ Κουμπάν, Λαμποράλ Κούτσα).
Η «σταχτοπούτα» Λοκομοτίβ Κουμπάν, που θα δώσει το παρών για πρώτη φορά στην μικρή ιστορία της, είναι μια δομημένη ομάδα με αρχή, μέση και τέλος, που έπαιξε ολοκληρωτικό μπάσκετ υπό τις οδηγίες του Γιώργου Μπαρτζώκα. Η Λαμποράλ Κούτσα με τον Γιάννη Μπουρούση να κάνει… παπάδες και τεχνικό ηγέτη τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς, παρότι δεν είχε το πιο ποιοτικό και μεγάλο ρόστερ, εντούτοις, ήταν μια ομάδα με ταυτότητα, που πήρε πολλά… σκαλπ, βασιζόμενη στο ομαδικό πνεύμα και σε μεγάλο βαθμό στην «καυτή» έδρα της.
Η Φενερμπαχτσέ μοιάζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά με ομάδα στα «θέλω» του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Και στην τρίτη χρονιά του Σέρβου δείχνει πιο ώριμη για να κάνει τη δική της υπέρβαση, κάτι που έδειξε από την αρχή. Και το μαρτυρούν μεταξύ άλλων και οι 19 νίκες σε 24 παιχνίδια στην πρώτη και δεύτερη φάση, συν την «σκούπα» επί της Ρεάλ Μαδρίτης στα play-offs. Και τέλος, υπάρχει η σταθερή αξία της ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Δημήτρη Ιτούδη, η μοναδική από τις τέσσερις ομάδες που έχει στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Έχει το ίδιο ρεκόρ με τη Φενέρ και παρουσίασε εξίσου την ίδια σταθερότητα, έχοντας βέβαια και ένα από τα πιο ακριβά ρόστερ της διοργάνωσης.
Επαναλαμβάνω: Μπορεί ως Έλληνες να θέλαμε την παρουσία στο Βερολίνο των «αιωνίων» ή τουλάχιστον του ενός από τους δύο, αλλά αντικειμενικά μιλώντας και γράφοντας, οι τέσσερις φιναλίστ προκρίθηκαν απόλυτα δίκαια. Μιλάμε για ένα Final 4 με δύο φαβορί (ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Φενερμπαχτσέ) και δύο αουτσάιντερ (Λοκομοτίβ Κουμπάν, Λαμποράλ Κούτσα) και με μια πρώτη ανάγνωση, το επικρατέστερο σενάριο λέει ότι το τρόπαιο θα διεκδικήσουν οι δύο… κουμπάροι. Ποιος ξεγράφει, όμως, την «σταχτουπούτα» και τους Βάσκους; Όποιος το κάνει, παίρνει και μεγάλο ρίσκο!
Δυστυχώς, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός θα ασχολούνται με τα εγχώρια play-offs, αλλά ακόμη κι έτσι, το Final 4 του Βερολίνου θα το απολαύσουμε. Άλλωστε, την κούπα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα την σηκώσουν ελληνικά χέρια, αφού κάθε μια από τις τέσσερις φιναλίστ έχει στις τάξεις της έναν συμπατριώτη μας…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
