Ο Ζοτς που κρίνει τη σειρά και το «πράσινο» πρέπει…

Το παιχνίδι της Πέμπτης στο κλειστό του ΟΑΚΑ πέρασε στην ιστορία για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι ότι η Φενερμπαχτσέ έκανε δεύτερο σερί break στο ξεκίνημα των play-offs της Euroleague, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά και πλέον ο Παναθηναϊκός Supefoods καλείται να κάνει κάτι (τρεις σερί νίκες) που επίσης δεν έχει γίνει, αν θέλει να βρεθεί στο Final 4 της Κωνσταντινούπολης. Κακά τα ψέματα, οι «πράσινοι» βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο και πλέον αναζητούν ένα θαύμα για να «γυρίσουν» τη σειρά και να πάρουν αυτοί το εισιτήριο.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Όσο ευλογία ήταν για τον Παναθηναϊκό να «αρπάξει» στο φινάλε της κανονικής περιόδου το πλεονέκτημα έδρας, άλλο τόσο κατάρα ήταν να διασταυρωθεί με τη Φενερμπαχτσέ. Όχι απαραίτητα για αγωνιστικούς λόγους, αλλά γιατί στην άκρη του πάγκου της τουρκικής ομάδας βρίσκεται ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Αφενός λόγω του «πράσινου» παρελθόντος, αφετέρου γιατί είναι ο κορυφαίος προπονητής της Ευρώπης και ξέρει καλύτερα από τον καθένα πώς να διαχειρίζεται τέτοιου είδους παιχνίδια. Κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα στο παρκέ του ΟΑΚΑ, με τους οπαδούς των «πράσινων» να βιώνουν το έργο από την ανάποδη.

Μπορεί οι ομάδες να είναι πάνω από πρόσωπα και αυτό δεν αμφισβητείται, όμως, είναι ξεκάθαρο ότι το 2-0 της Φενέρ φέρει φαρδιά-πλατιά τη σφραγίδα του Σέρβου τεχνικού. Ο Ζοτς ήταν καλύτερα διαβασμένος από τον Τσάβι Πασκουάλ και προετοίμασε καλύτερα την ομάδα του τόσο αγωνιστικά, όσο και πνευματικά. Επίσης, η επίδραση που είχε κατά τη διάρκεια των αγώνων, δεν μπαίνει στη ζυγαριά με αυτή που είχε ο Καταλανός τεχνικός στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Οι Τούρκοι ήταν καλύτεροι συνολικά και άξιζαν τις δύο νίκες, που τους φέρνουν προ των πυλών του Final 4, μολονότι οι «πράσινοι» έχουν δικαιολογημένα παράπονα από τη διαιτησία του δεύτερου αγώνα.

Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Ο Παναθηναϊκός βλέπει κατάφατσα τον αποκλεισμό, κάτι που μοιάζει το πιθανότερο, όμως, δεν είναι ντροπή να μείνει εκτός Final 4 από μια ομάδα με τεράστιο μπάτζετ και έναν κορυφαίο προπονητή, που βρίσκεται στον ίδιο πάγκο για τέταρτη χρονιά. Μιλάμε για μια ποιοτική ομάδα, που έχει αυτοματισμούς και συνοχή. Αυτή τη στιγμή, οι «πράσινοι» έχουν το πρώτο σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι το δεύτερο και το τρίτο. Αυτά μπορούν να φτιάξουν, αν διατηρηθεί ο βασικός κορμός και αν γίνουν κάποιες προσθαφαιρέσεις, ανάλογα με τα «θέλω» του προπονητή. Αυτή είναι η βασική διαφορά των δύο ομάδων.

Το μαχαίρι και το καρπούζι βρίσκονται στα χέρια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Αν λάβουμε ως δεδομένο ότι θα συνεχίσει να διατηρεί το μπάτζετ σε υψηλό επίπεδο για τα ελληνικά δεδομένα και αν έχει την υπομονή που επέδειξαν ο πατέρας του Παύλος και ο θείος του Θανάσης, οι φίλοι του συλλόγου μπορούν να αισιοδοξούν για την επιστροφή του εξάστερου στην κορυφή της Ευρώπης.