«Νίκο Γκάλη, σε ευχαριστούμε πάλι…»

Κοινό θνητό δεν τον λες. Αν τον αποκαλέσεις Θεό, μπορεί να παρεξηγηθείς και να ακουστεί κάπως υπερβολικό (λέμε τώρα), αλλά με ένα «ημίθεος και… βάλε» νομίζω ότι είσαι καλυμμένος. Πέρα από την πλάκα κι από όλα τα άλλα, ο Νίκος Γκάλης ήταν ο απόλυτος σταρ. Τελεία και παύλα. Ήταν ο αθλητής που έβαλε το μπάσκετ σε κάθε ελληνικό σπίτι και αυτός που έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στην αναγέννηση του αθλήματος στη χώρα.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Όσοι αγαπάμε το άθλημα με τη «σπυριάρα» μπάλα, ξέρουμε καλά ότι το οφείλουμε στον μέγιστο βαθμό στον Νίκο Γκάλη. Βάζω τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς και μπορώ να πω με πάσα βεβαιότητα ότι νοιώθω ευλογημένος που είδα να αγωνίζεται στα παρκέ αυτός ο αθλητής-θρύλος. Είχα την μεγάλη τύχη να παρακολουθήσω από κοντά τα μαγικά του και όχι από τα βιντεάκια του youtube, αλλά και να ζήσω τόσο έντονα τη συσπείρωση γύρω από τον Άρη, όταν υπήρχε ευρωπαϊκό παιχνίδι τις Πέμπτες. Ένας Άρης, που παραμένει μέχρι σήμερα η μοναδική ομάδα, η οποία έγινε «εθνική υπόθεση» όλων.

Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για τον Νίκο Γκάλη και δεν νομίζω ότι πρέπει να μπω στη διαδικασία να μιλήσω και εγώ για «γκαλόσημα» και τα συναφή. Ούτε να «κράξω» γιατί άργησε να γίνει η εκδήλωση προς τιμήν του ή γιατί δεν έχει δοθεί το όνομα του σε κάποιο γήπεδο της χώρας. Αυτό που έχω να καταθέσω είναι ότι η καθολική του αναγνώριση, ίσως αποτελεί το μεγαλύτερο παράσημο της καριέρας του, που είχε δεκάδες τίτλους και προσωπικές διακρίσεις, αλλά ολοκληρώθηκε άδοξα.

Πάνε σχεδόν 20 χρόνια από τη μέρα που τελείωσε η καριέρα του Νίκου Γκάλη εντός των παρκέ. Ένας τέτοιος αθλητής-πρότυπο δεν νοείται να μένει εκτός… σχεδίου. Δεν ξέρω αν ήταν δική του επιλογή, αλλά αν βρεθεί κάποιος με όραμα και σχέδιο που θα τον προτρέψει να επιστρέψει , θα είναι ευχής έργο να συμβεί αυτό. Το άθλημα, αλλά και η Ελλάδα γενικότερα (ειδικά σήμερα) δεν έχουν την πολυτέλεια να κρατάνε ανενεργούς και να μην εκμεταλλεύονται, με την καλή έννοια, τέτοιες προσωπικότητες, που αποδεδειγμένα έχουν προσφέρει τόσα πολλά!

Νίκο Γκάλη, σε ευχαριστούμε πάλι και για όλα!