Η «πράσινη» διάνοια και η «ερυθρόλευκη» παράνοια

Έχει αποδειχθεί αρκετές φορές στο παρελθόν ότι τα αποτελέσματα στα ντέρμπι των «αιωνίων», ανεξάρτητα από το αν κρίνουν κάτι ή όχι, μπορεί να προκαλέσουν τριγμούς στον ηττημένο και να τον οδηγήσουν σε αλλαγές. Και αυτές αφορούν στον προπονητή. Δεν είναι μακριά το 2014, όταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας ουσιαστικά οδηγήθηκε σε παραίτηση από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, μετά την ήττα-αποκλεισμό στο Κύπελλο. Ακόμη πιο κοντινό είναι το 2016, όταν ο Αργύρης Πεδουλάκης αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό, μετά τη βαριά ήττα στο ΣΕΦ για το πρωτάθλημα, μολονότι επισήμως ο λόγος δεν αφορούσε στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ακόμη κι έτσι, η αφορμή δόθηκε στο Φάληρο.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Ήταν δεδομένο πριν το παιχνίδι της Παρασκευής για την Euroleague ότι ο νικητής θα κέρδιζε χρόνο και ηρεμία και ο ηττημένος θα είχε πρόβλημα. Ο Τσάβι Πασκουάλ πέρασε δύσκολη εβδομάδα, μετά την ήττα από τη Μπασκόνια και το κάζο από την ΑΕΚ. Κυρίως το δεύτερο, αφού η ήττα από την «Ένωση» σήμανε και τον αποκλεισμό από τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Ειπώθηκαν πάρα πολλά, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, από τους… γνωστούς προπονητές της εξέδρας και όχι μόνο. Αν ήξερε ελληνικά, ο Καταλανός τεχνικός θα διάβασε ότι είναι «λίγος» για τον Εξάστερο και επιεικώς «ταβερνιάρης» για έναν τέτοιο σύλλογο. Όμως, άλλο η κριτική και άλλο η ισοπέδωση. Κι όλα αυτά, μέσα σε λιγότερο από 40 μέρες από την έναρξη της σεζόν και ακριβώς 34(!) μετά το διπλό στο Φάληρο επί του «αιωνίου» για το πρωτάθλημα.

Παρ’ όλα αυτά, δεν πτοήθηκε. Προετοίμασε σωστά την ομάδα του για το ντέρμπι και για μια ακόμη φορά έφυγε νικητής από το ΣΕΦ. Στα μάτια του κόσμου είναι από χθες μια προπονητική διάνοια. Ο Καταλανός τεχνικός «έδεσε κόμπο» τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, άνοιξε περισσότερο το ροτέισον σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια, παίρνοντας πράγματα από παίκτες που είχαν προσφέρει μέχρι στιγμής ελάχιστα και πλέον με ρεκόρ 3-3, μετά από πρόγραμμα-βουνό, κοιτάει με άλλο μάτι τη συνέχεια της Euroleague. Ήταν μια νίκη-γιατρικό, ένα διπλό που δίνει ανάσα, αλλά το θέμα είναι να υπάρχει και συνέχεια. Γιατί το ροζ φύλλο από μόνο του δεν λύνει τα προβλήματα, που δεδομένα υπάρχουν σε θέσεις και πρόσωπα. Όμως, επειδή, η σεζόν βρίσκεται ακόμη στην αρχή και ο μαραθώνιος ουσιαστικά τώρα ξεκίνησε, καλό θα είναι οι κρίσεις να είναι προσεκτικές και η κριτική να γίνεται με στόχο τη βελτίωση. Όχι να υπάρχει καταστροφολογία στην κάθε στραβή…

Η καταστροφολογία έκανε την εμφάνισή της στο αντίπαλο στρατόπεδο. Προφανώς κάθε ήττα από τον Παναθηναϊκό «πονάει» περισσότερο, πόσω μάλλον όταν είναι τρεις συνεχόμενες μέσα στο ΣΕΦ. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος σε ένα ακόμη παιχνίδι εγκλωβίστηκε στο πλάνο του Τσάβι Πασκουάλ και δεν κατάφερε να βρει λύσεις για να ξεμπλοκάρει την ομάδα του και να την οδηγήσει στη νίκη. Αμυντικά, οι «ερυθρόλευκοι» δεν τα πήγαν άσχημα, αλλά επιθετικά ήταν κάκιστοι σε τρίτο διαδοχικό παιχνίδι. Προφανώς και υπάρχει πρόβλημα, που δεν έχει λυθεί, όμως, δεν ήρθε η καταστροφή του κόσμου, ούτε κρίθηκε ποτέ κάτι από τον μήνα Νοέμβριο. Επίσης, η όποια κρίση για τον Ολυμπιακό αυτή την περίοδο μπορεί να εκθέσει πολλούς, αφού δεν έχει μπει ακόμη στην εξίσωση ο Βασίλης Σπανούλης. Όταν επιστρέψει και κατανεμηθούν εκ νέου οι ρόλοι, τότε θα υπάρχει άλλη συζήτηση. Το αν έπρεπε η ομάδα να «χτιστεί» και φέτος γύρω από τον 35χρονο πλέον αρχηγό, είναι μια άλλη ιστορία.

Σίγουρα υπάρχει πίκρα από τον κόσμο και είναι κατανοητή, αλλά μέχρι ενός σημείου, γιατί, όπως φάνηκε και στην περίπτωση του Τσάβι Πασκουάλ, όλα μπορούν να αλλάξουν σύντομα. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ένοιωσε για πρώτη φορά τόσο έντονη αμφισβήτηση, καθώς αποδοκιμάστηκε στο φινάλε και σίγουρα η πίεση μεγαλώνει. Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο, που, ακριβώς δύο εβδομάδες πριν, αποθεωνόταν για το μπάσκετ που έπαιξε η ομάδα του, ισοπεδώνοντας τη Χίμκι. Δεν ήταν και λίγοι που… έβλεπαν την ομάδα μέχρι το Βελιγράδι, ακόμη και χωρίς τον Σπανούλη. Ώπα παιδιά…

Θεωρώ ότι αυτή η αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του Γιάννη Σφαιρόπουλου είναι απόρροια του περυσινού χαμένου πρωταθλήματος. Αν το αποτέλεσμα της σειράς ήταν διαφορετικό, οι δύο σερί ήττες στο ξεκίνημα της σεζόν θα έφερναν μεν απογοήτευση, αλλά όχι αποδοκιμασίες. Επίσης, θεωρώ ότι είναι ασέβεια, που φτάνει στα όρια της παράνοιας να τα «χώνει» ο κόσμος στον συγκεκριμένο προπονητή και να αποθεώνει τον βοηθό του, όπως επίσης και μεγάλη αγνωμοσύνη προς τους αδερφούς Αγγελόπουλους, από τους οποίους ζητήθηκε(!) να βάλουν περισσότερα λεφτά. Αν μη τι άλλο, η κρίση που προέκυψε μετά την ήττα από τον «αιώνιο» θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και όχι με γνώμονα τις «κορώνες» των λίγων, που θυμούνται την τοποθεσία «Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας» μόνο στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Ή μήπως όχι;