Η «εξυγίανση», το Grexit και ένα επικίνδυνο μίσος!

Βγείτε στους δρόμους και πανηγυρίστε γιατί ξαναρχίζει το πρωτάθλημα. Οι 16 ΠΑΕ της Σούπερ Λίγκας δεσμεύτηκαν ότι θα «συμμορφωθούν» στις απαιτήσεις του Γιώργου Βασιλειάδη για πιο αυστηρό πειθαρχικό πλαίσιο, η κατάσταση μετά τα τελευταία γεγονότα ομαλοποιήθηκε (γελάστε ελεύθερα…) και αφού όλα βαίνουν καλώς, το Σαββατοκύριακο η μπάλα θα τσουλήσει και πάλι στο χορτάρι. Υπάρχει και η εισήγηση της FIFA για ένα παλιό-Grexit, αλλά, ποιος ασχολείται;

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Λίγους μήνες μετά τους πανηγυρισμούς για την αλλαγή ηγεσίας και σελίδας στην ΕΠΟ και τις εξαγγελίες για «καθαρό» πρωτάθλημα που θα παίζεται επί ίσοις όροις σε όλα τα επίπεδα, όλα μοιάζουν τόσο μακρινά. Γιατί, πλέον, το «κρυστάλλινο» πρωτάθλημα, το πρώτο μετά την πολυετή κυριαρχία του Ολυμπιακού, χαρακτηρίζεται από τον ΠΑΟΚ ως «χάρτινο», αφού κρίθηκε εν πολλοίς στα δικαστήρια, στην ΑΕΚ πανηγυρίζουν και στον Ολυμπιακό ζητούν… ξήλωμα της Ομοσπονδίας και όχι μόνο.

Το… ειδυλλιακό τοπίο του πρώτου μισού της σεζόν έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Στην αρχή, τα όποια διαιτητικά λάθη θεωρούνταν ανθρώπινα. Χωρίς κανέναν δόλο και πρόθεση να ευνοήσουν κάποια ομάδα. Όλα καλά δηλαδή… Κάπως έτσι περνούσαν οι αγωνιστικές, με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, που πρωτοστάτησαν στην αλλαγή, να παίρνουν κατά καιρούς σφυρίγματα (άλλος λιγότερα και άλλος περισσότερα), τα οποία ενίοτε έκριναν αποτελέσματα. Ουδείς, ωστόσο, έβγαζε προς τα έξω δυσαρέσκεια για την όποια εύνοια του αντιπάλου. Υπήρξαν και περιπτώσεις, στις οποίες αδικήθηκαν, αλλά στη γενική σούμα μόνο παράπονα δεν μπορεί να έχουν. Να πέσει φωτιά να μας κάψει.

Με το πρωτάθλημα, όμως, να μπαίνει στην τελική ευθεία και τη μάχη του τίτλου να βρίσκεται στην κορύφωσή της, «άρχισαν τα όργανα». Πέρα από τα σφυρίγματα, που έπαιξαν τον ρόλο τους και σχολιάζονταν με πικρόχολα σχόλια και… μπηχτές, «οι μάσκες έπεσαν» οριστικά και αμετάκλητα, μετά τα γεγονότα στο ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός και κορυφώθηκαν μετά τα όσα συνέβησαν στο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ. Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Ιστορίες για γέλια και για κλάματα.

Οι ιθύνοντες του «δικεφάλου του Βορρά» έχουν «ανοίξει πυρ» κατά πάντων, αφού στο στόχαστρο μπήκαν οι διαιτητές των συγκεκριμένων αναμετρήσεων, οι τακτικοί δικαστές, ο πρώην και ο νυν υφυπουργός Αθλητισμού και πάει λέγοντας. Για μια ακόμη φορά θεωρούν εαυτούς αδικημένους και «θύματα» του αθηναϊκού κατεστημένου, χωρίς επί της ουσίας να αναγνωρίζουν τα δικά τους λάθη και αντιμετωπίζουν τη δικαιοσύνη ανάλογα με τις αποφάσεις και το αν αφορούν τους ίδιους ή τους αντιπάλους. Βέβαια, αυτό το τελευταίο ισχύει διαχρονικά και αφορά ΟΛΟΥΣ.

Σε αυτόν τον «πόλεμο», η Ένωση ακολούθησε διαφορετική τακτική καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Η διοίκησή της είχε κατηγορηθεί για μετριοπαθή στάση και soft επικοινωνιακή πολιτική, αλλά εκ του αποτελέσματος της βγήκε σε καλό. Το γεγονός ότι δεν «φώναζε» και δεν έκανε σαματά κάθε τρεις και λίγο, δεν σήμαινε απαραίτητα αδυναμία. Το αντίθετο… Σιγά μην άφηνε τα πράγματα στην τύχη τους ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Η ήπια στάση του, δεν σήμαινε ότι απλώς έχει «τυφλή» εμπιστοσύνη στην ΕΠΟ και στην ΚΕΔ. Μην τρελαθούμε κιόλας!

Όσο για τον Ολυμπιακό, εκεί «φώναζαν» από το καλοκαίρι για ήταν αντίθετοι με τις αλλαγές και πλέον ζητούν… ξήλωμα της ΕΠΟ και της Σούπερ Λίγκας. «Πόλεμος» και εχθροί παντού… Μετά από πολλά χρόνια, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τη διαιτησία… απέναντι, αλλά η αντίδραση που «έβγαλαν» παραήταν υπερβολική και αντίθετη με όσα… πρέσβευαν την προηγούμενη εικοσαετία. Προφανώς και κάποια παράπονα είναι δίκαια, αλλά η ουσία είναι ότι η μόνιμη γκρίνια για τη διαιτησία δεν βοήθησε ποτέ και κανέναν. Οφείλουν να δουν το… δάσος και να επενδύσουν για να δημιουργηθεί μια πιο ανταγωνιστική ομάδα, όπως οι ίδιοι συμβούλευαν τόσα χρόνια τους αντιπάλους τους.

Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και ένα παλιό-Grexit, αλλά παρά την επίσημη απειλή της FIFA, ελάχιστοι είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται τι πραγματικά σημαίνει κάτι τέτοιο. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον! Το ακόμη χειρότερο είναι ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει επικίνδυνα και το ποδόσφαιρο έχει πολιτικοποιηθεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Η Ελλάδα έχει ένα σωρό σοβαρά προβλήματα και κινδυνεύει να χωριστεί στα δύο για ένα ρημάδι πρωτάθλημα. Και σε αυτόν τον μύλο της αντιπαράθεσης συμμετέχουν όλο και περισσότεροι, βγάζοντας μίσος, που δεν είναι ποδοσφαιρικό, αλλά εθνικιστικό. Αυτό κι αν είναι επικίνδυνο, αλλά το θέμα είναι να το αντιληφθούν εγκαίρως…

Υ.Γ. 1: Όταν οι Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες είναι ανίκανες να προστατεύσουν το προϊόν που λέγεται ποδόσφαιρο και αναγκαστικά παρεμβαίνει η Πολιτεία, απλώς είναι για κλάματα. Όσο σκληρά μέτρα κι αν παρθούν, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν υπάρχει πραγματική βούληση από τους ίδιους τους παράγοντες.

Υ.Γ. 2: Τον τελευταίο μήνα έχει γίνει ο κακός χαμός στο ελληνικό ποδόσφαιρο και η Ανώτατη Αρχή (ΕΠΟ) λάμπει δια της απουσίας της. Ούτε μια ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου ρε παιδί μου. Πόσο πιο «αόρατη»;