Η δικαίωση του Μόρα και το κριτήριο του Σάντος

Ξεκαθαρίζω εξαρχής ότι δεν θα σχολιάσω γενικά τις επιλογές του Φερνάντο Σάντος για την 23άδα της εθνικής ομάδας, που θα ταξιδέψει στη Βραζιλία για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Θα επικεντρωθώ σε μια συγκεκριμένη επιλογή και είναι αυτή του Βαγγέλη Μόρα, που εξαργύρωσε την εξαιρετική του σεζόν στην Ελλάς Βερόνα.

Του Τάσου Νικολόπουλου

Λίγο πριν κλείσει τα 33 του χρόνια, ο διεθνής κεντρικός αμυντικός μοιάζει πιο ώριμος από ποτέ. Βασικός και αναντικατάστατος φέτος στην ιταλική ομάδα, ήταν από τους βασικούς συντελεστές της εξαιρετικής πορείας που έκανε στη Serie A. Λίγο έλειψε, μάλιστα, να πάρει και το εισιτήριο για το Europa League της επόμενης περιόδου.

Στην απόφαση του Φερνάντο Σάντος σίγουρα έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ο Δημήτρης Σιόβας ήταν ανέτοιμος και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος δεν αγωνίστηκε επί της ουσίας καθόλου φέτος, αλλά ακόμη κι έτσι, νομίζω ότι ο Μόρας δικαιούνταν να βρίσκεται τουλάχιστον στην προεπιλογή. Στο δίλημμα για το αν πρέπει να επιλεγεί αυτός ή ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, που επίσης ήταν στους 30, νομίζω ότι ο Πορτογάλος τεχνικός πήρε την σωστή επιλογή. Στα δικά μου μάτια, ο κεντρικός αμυντικός του Ολυμπιακού, μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2012, δεν επέστρεψε ποτέ στο υψηλό επίπεδο που ήταν. Δεν μηδενίζω τίποτε (για να μην παρεξηγηθώ), αλλά θεωρώ ότι δεν έχει φτάσει ακόμη εκεί που ο ίδιος θέλει και μπορεί.

Αφήνοντας στην άκρη τα αγωνιστικά κριτήρια και προσπαθώντας να μπω στο μυαλό του Φερνάντο Σάντος για αυτή την επιλογή, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος αυτός μας έδειξε για μια ακόμη φορά και λίγο πριν το τέλος της θητείας του, ότι οι επιλογές του γίνονταν πάντα με γνώμονα την κατάσταση των παικτών και το καλό της εθνικής ομάδας, την οποία βάζει πάνω από τους παίκτες και τον ίδιο. Σίγουρα έχει κάνει λάθη (μόνο στα νεκροταφεία δεν κάνουν τέτοια), αλλά πιστεύω ότι αυτά δεν ήταν λόγω προσωπικής εμπάθειας με κάποιον-ους.

Κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα ΚΑΙ από την κλήση του Βαγγέλη Μόρα. Για όσους δεν θυμούνται, ο άσος της Βερόνα είχε εξαπολύσει ευθεία επίθεση στον Πορτογάλο τεχνικό, θεωρώντας εαυτόν αδικημένο για την μη κλήση του στο φιλικό του περασμένου Μαρτίου με τη Νότιο Κορέα. «Ό,τι και να πω είναι λίγο(ς)», είχε γράψει χαρακτηριστικά στον λογαριασμό του στο Facebook, ενώ σε συνέντευξη του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», μια από τις ατάκες που ξεχώριζαν ήταν: «νοιώθω σαν να μην υπάρχω».

Μόλις δύο μήνες έχουν περάσει από αυτό το περιστατικό, αλλά ο Σάντος δεν έμεινε σε αυτό. Δεν ξέρω αν υπήρξε επικοινωνία για να λυθεί η παρεξήγηση, αλλά αυτό που είδα, είναι ότι ο ομοσπονδιακός τεχνικός ούτε το κράτησε… μανιάτικο, ούτε λειτούργησε εγωιστικά, βάζοντας το «εγώ» πάνω από το «εμείς». Η εθνική είναι υπεράνω όλων και αφού έκρινε ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής μπορεί να βοηθήσει, τον κάλεσε. Μια δικαίωση για τον ίδιο τον Μόρα και άλλη μια απόδειξη για το «ποιόν» του Φερνάντο Σάντος. Μακάρι και ο διάδοχος του να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο…