Δεν είμαι υποστηρικτής της Ρεάλ Μαδρίτης, ούτε της Γιουβέντους. Αλλά, παρακολουθώντας τον επαναληπτικό ημιτελικό του Champions League στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», έκλινα προς την πλευρά της ιταλικής ομάδας. Όχι γιατί με αφήνει αδιάφορος ένας τελικός μεταξύ Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, αλλά πιθανολογώ ότι στο μέλλον θα έχω την ευκαιρία να ζήσω το «clasico». Αντίθετα, θεωρώ ότι ίσως δεν υπάρξει άλλη ευκαιρία για έναν τεράστιο αθλητή, όπως είναι ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν να διεκδικήσει το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά, το οποίο είναι και το μοναδικό που του λείπει!
Του Τάσου Νικολόπουλου
Την πρώτη φορά που το διεκδίκησε ήταν πολύ νεότερος (25), αλλά το μέλλον ήταν μπροστά του, ανεξάρτητα με το πώς επέλεξε αυτός να το ορίσει. Ήταν το 2003 στο «Όλντ Τράφορντ» στον πρώτο τελικό μεταξύ ιταλικών ομάδων στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, με αντίπαλο τη Μίλαν του Κάρλο Αντσελότι. Τότε, όπως και τώρα, η Γιουβέντους είχε αποκλείσει στα ημιτελικά την Ρεάλ Μαδρίτης, που ήταν και πάλι κάτοχος του τροπαίου. Αυτή τη φορά, άπαντες στο Τορίνο θέλουν η ιστορία να έχει διαφορετικό φινάλε.
Επειδή είμαι 40+ και μεγάλωσα με ποδοσφαιρικούς ήρωες και ινδάλματα, έχω μπόλικες δόσεις συναισθηματισμού. Και μολονότι ξέρω ότι πολλές φορές ο αθλητισμός και ειδικά το ποδόσφαιρο, δεν είναι δίκαιο, θα ήθελα να δω αυτή την τεράστια προσωπικότητα να σηκώνει την κούπα στο Βερολίνο. Στον τόπο, όπου έζησε την απόλυτη καταξίωση ως ποδοσφαιριστής, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική Ιταλίας το 2006.
Εκείνο το καλοκαίρι, η Γιουβέντους υποβιβάστηκε στη Serie B λόγω του σκανδάλου «Calciopolis», αλλά ο ίδιος αποφάσισε να μείνει πιστός στη «βέκια σινιόρα», την ίδια ώρα που όλη η Ευρώπη τον παρακαλούσε για την υπογραφή του. Στα 28 του χρόνια τότε και παρότι βρισκόταν μόνο μια πενταετία στο Τορίνο, πήρε μια απόφαση ζωής, που άλλοι δεν θα τολμούσαν. Μια απόφαση για την οποία, μπορεί να ήταν σίγουρος, αλλά δεν ήξερε αν θα του βγει σε καλό. 12 χρόνια μετά, ίσως και από πιο πριν, μπορεί να αισθάνεται ακόμη πιο σίγουρος ότι έπραξε το σωστό.
Και αυτός είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός λόγος για να βρίσκεται, όπως και άλλοι, στην λίστα των κορυφαίων ποδοσφαιρικών ηρώων που είχαμε όταν ήμασταν νεότεροι. Γιατί, πέρα από το ταλέντο, τις ικανότητες και τους τίτλους, που κατακτά κάποιος στη διάρκεια της καριέρας του, αυτά που τον ανεβάζουν στη συνείδηση του κόσμου, είναι η αφοσίωση, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα. Αυτά τα έχει σε… περίσσευμα ο Μπουφόν, αυτά τον έκαναν Νο1 και χάρη σε αυτά βρίσκεται και πάλι στην κορυφή.
Μπορεί ο Αλβάρο Μοράτα να έχει στρεμμένα τα φλας επάνω του, αφού «κάρφωσε» εις διπλούν την πρώην ομάδα του, αλλά για μένα, το κεντρικό πρόσωπο αυτής της Γιουβέντους παραμένει ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Η εικόνα με τις σφιγμένες γροθιές μετά τη λήξη του επαναληπτικού ημιτελικού είναι ίσως μια από τις καλύτερες της φετινής διοργάνωσης. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, που λένε και οι Κινέζοι με τον «Τζίτζι», που όλοι αγαπήσαμε…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
