Ένα δίδυμο, που θυμίζει κάτι από τα παλιά…

Μετά και το χθεσινό (01/10) παιχνίδι με τη Ντόρτμουντ, ο ΠΑΟΚ επιβεβαίωσε ότι βρίσκεται σε μια ανοδική πορεία, με αργά και σταθερά βήματα. Με σωστό προσανατολισμό και εξαιρετική τακτική από τον Ιγκόρ Τούντορ, ο οποίος δουλεύει μεθοδικά και παίρνει το παν από τους παίκτες του. Ασφαλώς και ο «δικέφαλος» μπορούσε να πανηγυρίσει χθες μια από τις μεγαλύτερες νίκες της ιστορίας του, αλλά και ο βαθμός της ισοπαλίας ακόμη και απέναντι στους ελλιπείς Βεστφαλούς, είναι τεράστια επιτυχία.

Του Τάσου Νικολόπουλου

Παρακολουθώντας το παιχνίδι της Τούμπας, μεταξύ άλλων «θαμπώθηκα» από την αρχοντική εμφάνιση του Αλέξανδρου Τζιόλη. Ο 30χρονος διεθνής μέσος παρουσιάζεται απελευθερωμένος και αναγεννημένος τη φετινή σεζόν υπό τις οδηγίες του Κροάτη τεχνικού και μπορεί να αποτελέσει ένα από τα «κλειδιά» της προσπάθειας να γίνει κάτι καλό στον «δικέφαλο του Βορρά». Ήδη, οι Θεσσαλονικείς από τα μέσα Ιουλίου έχουν δώσει 13 επίσημα παιχνίδια, έξι για τα προκριματικά και δύο στη φάση των ομίλων του Europa League και πέντε για το πρωτάθλημα της Super League. Ο Τζιόλης μετράει εννιά 90άλεπτα και συνολικά 13 συμμετοχές. Δηλαδή, έχει παίξει σε όλα…

Σε μεγάλο βαθμό, θεωρώ ότι αυτή η… αναγέννηση του Τζιόλη οφείλεται και στο γεγονός ότι έχει στο πλευρό του τον Έργκους Κάτσε. Ο Αλβανός μέσος αποτελεί επίσης βασικό «γρανάζι» του Ιγκόρ Τούντορ, καθώς τον έχει χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα σε 11 παιχνίδια. Έχασε αυτό της πρεμιέρας του πρωταθλήματος με τη Skoda Ξάνθη λόγω τιμωρίας και αυτό της πρεμιέρας των ομίλων του Europa League λόγω τραυματισμού. Δηλαδή, βασικός και αναντικατάστατος. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο Ιγκόρ Τούντορ ποντάρει πολλά σε αυτό το δίδυμο στον νευραλγικό χώρο της μεσαίας γραμμής. Έχοντας παίξει ήδη σε 11 αγώνες φέτος και έχοντας και την περυσινή εμπειρία, είναι λογικό να έχουν μάθει πλέον καλύτερα ο ένας τον τρόπο σκέψης και παιχνιδιού του άλλου.

Προσωπικά, βλέποντας το δίδυμο Κάτσε-Τζιόλης, αυτόματα μου έρχεται στο μυαλό ένα άλλο δίδυμο, που άφησε το στίγμα του στον ΠΑΟΚ. Την διετία 2009-2011, σημείο αναφοράς του παιχνιδιού του «δικεφάλου» ήταν οι Πάμπλο Γκαρσία-Βίκτορ Βιτόλο. Ο Ουρουγουανός ήταν το «μυαλό», αυτός που ηρεμούσε το παιχνίδι, που υποδεχόταν και μοίραζε τη μπάλα και ο Ισπανός ήταν αυτός που έτρεχε, μάρκαρε και κάλυπτε τους χώρους γύρω από τον συμπαίκτη του. Η μεσαία γραμμή της ομάδας είχε δομηθεί πάνω τους, αφού ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον και όταν έλειπε ο ένας από τους δύο, το πρόβλημα ήταν εμφανές.

Τέσσερα χρόνια μετά, βλέπω ότι ο ΠΑΟΚ έχει ξανά στη μεσαία γραμμή του ένα δίδυμο με σαφή διαχωρισμό ρόλων, που ο ένας δείχνει να συμπληρώνει τον άλλον. Ο Τζιόλης δεν ήταν ποτέ γρήγορος και ούτε θα γίνει τώρα, αλλά έχει πολύ καλή ποδοσφαιρική σκέψη και μπορεί να καθοδηγήσει το παιχνίδι της ομάδας. Και αυτό γίνεται γιατί έχει δίπλα του τον Κάτσε, ο οποίος «καθαρίζει τη μπουγάδα», συν το ότι έχει μεγαλύτερα περιθώρια βελτίωσης από τον Βιτόλο. Ήδη, έχει βελτιώσει την πάσα του, ενώ μπορεί να απειλήσει με σουτ. Για να μην θεωρηθώ υπερβολικός, δεν κάνω σύγκριση, αλλά το δίδυμο Κάτσε-Τζιόλης, μου θυμίζει κάτι από τα παλιά…