Οι φετινοί τελικοί της Basket League μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού ανήκαν στον Δημήτρη Διαμαντίδη και είχαν την σφραγίδα του Βασίλη Σπανούλη. Για τον αρχηγό του «τριφυλλιού» ήταν εκ των προτέρων γνωστό, αφού επρόκειτο για τα τελευταία παιχνίδια της τεράστιας καριέρας του. Για τον αρχηγό των «ερυθρολεύκων»… προέκυψε στην πορεία, αφού υπέγραψε το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα και πρώτο στην έδρα του «αιωνίου» αντιπάλου.
Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος
Αμφότεροι μας έχουν χαρίσει μαγικές και ονειρεμένες στιγμές σε συλλογικό, αλλά και εθνικό επίπεδο και αποτελούν σημεία αναφοράς για το ελληνικό μπάσκετ. Αποτελούν φάρους για τις νέες γενιές σε ένα άθλημα, που μας έχει κάνει περήφανους. Δεν θα μπω στη διαδικασία σύγκρισης, ούτε θα τους συγκρίνω με άλλους «ογκόλιθους» του αθλήματος στη χώρα, όπως ο Νίκος Γκάλης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Θα τους «βγάλω το καπέλο», όμως, γιατί μετά την συγκλονιστικότερη σειρά τελικών της τελευταίας εικοσαετίας, που κρίθηκε κυριολεκτικά στο τελευταίο δευτερόλεπτο, απέδειξαν για μια ακόμη φορά γιατί δεν είναι απλά μεγάλοι, αλλά ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ παίκτες. Φυσικά και δεν αναφέρομαι στους τίτλους, στους προσωπικούς αριθμούς και στις επιδόσεις τους στις διάφορες στατιστικές κατηγορίες. Αυτά, λίγο πολύ μπορεί να τα έχουν και άλλοι. Η διαφορά, όμως, ενός καλού από έναν ξεχωριστό παίκτη βρίσκεται ΚΑΙ σε άλλα πράγματα.
Οι δηλώσεις του Δημήτρη Διαμαντίδη, λίγα λεπτά μετά το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του, λίγο μετά την αποθέωση από 18.000+ φιλάθλους και πριν καν συνειδητοποιήσει ότι ήρθε το τέλος, δείχνουν και το μεγαλείο του. Σε έναν άνθρωπο, ο οποίος στην ερώτηση για τις τρεις καλύτερες στιγμές της καριέρας του, ξεκινάει την απάντηση λέγοντας: «είναι ύψιστη τιμή να φοράς τη φανέλα της εθνικής ομάδας», απλά λες RESPECT. Η σεμνότητα που τον ακολουθούσε όλα αυτά τα χρόνια αποτυπώθηκε με τον καλύτερο τρόπο και όταν είπε ότι έβαλε και αυτός ένα λιθαράκι στο μπάσκετ. Συγνώμη Μήτσο, αλλά δεν έβαλες απλώς ένα λιθαράκι, αλλά κοτρώνα ολόκληρη, για μην πω… λατομείο. Γιατί ήσουν από αυτούς που άνοιξαν τον δρόμο και πήγαν το μπάσκετ μπροστά, πολύ μπροστά. Και το άθλημα θα σε ευχαριστεί αιώνια.
Τις λέξεις προσήλωση και αφοσίωση που τον διέκριναν καθ’ όλη την διάρκεια της καριέρας του, τις χρησιμοποίησε ουκ ολίγες φορές στην τελευταία συνέντευξη Τύπου και παρότι ήταν το κεντρικό πρόσωπο λόγω της αποχώρησής του από την ενεργό δράση, απέφυγε να πει το παραμικρό για τον ίδιο. Αντίθετα, υπερτόνισε ότι ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει ως οργανισμός και κάλεσε τους φιλάθλους της ομάδας να συνεχίσουν να βρίσκονται στο πλευρό της. Άλλο ένα δείγμα για την φιλοσοφία και το μεγαλείο του. Όσο για την συμβουλή που θα έδινε σε κάποιο παιδί, το οποίο θα έκανε τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ, η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Θα του έλεγα να κάνεις προπόνηση και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι. Να σκέφτεσαι το μπάσκετ σου και να βάζεις τις προτεραιότητές σου». Ένα μεγάλο μάθημα ζωής για μικρούς και μεγάλους από έναν ταπεινό ηγέτη. Μια μεγαλοφυΐα του αθλήματος. Τελεία.
Σε αντίθεση με τον «3D», ο Βασίλης Σπανούλης ετοιμάζεται να υπογράψει άλλο ένα συμβόλαιο. Και παρότι θα είναι μάλλον το τελευταίο της δικής του καριέρας και κατά πάσα πιθανότητα στον Ολυμπιακό, εντούτοις η δίψα του για νίκες και τίτλους, παραμένει ίδια με το ξεκίνημα, όταν ήταν ακόμη αμούστακο παιδί. Μόνο ένας ξεχωριστός αθλητής δηλώνει, δύο μήνες πριν κλείσει τα 34 του χρόνια: «Έχω πολλά πράγματα να βελτιώσω και να δουλέψω ώστε να παρουσιάσω πράγματα στο παρκέ τα επόμενα χρόνια που δεν τα έχω κάνει μέχρι τώρα». Μόνο ένας παίκτης-ηγέτης απαντάει: «Κι αν έχανα δέκα τέτοια σουτ, θα έπαιρνα και το ενδέκατο» σε ερώτηση για το τρίποντο που έδωσε τη νίκη-πρωτάθλημα στον τέταρτο τελικό.
Μόνο ένας σπουδαίος αθλητής δηλώνει-συμβουλεύει ότι το τρίπτυχο της επιτυχίας είναι ταπεινότητα, δουλειά και φιλοδοξία. Και μόνο ένας τεράστιος παίκτης παίρνει τις τελευταίες επιθέσεις, γιατί έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και τεράστια αυτοπεποίθηση σε ό,τι κι αν κάνει. Άλλωστε, αν δεν συνέβαιναν αυτά, δεν θα έφτανε τόσο ψηλά. Πολύ ψηλά. «Και στα δύο σουτ ήμουν σίγουρος. Αν δεν το πίστευα δεν θα το έπαιρνα» δήλωσε μετά τη λήξη του αγώνα της Δευτέρας στο ΟΑΚΑ. Και μπορεί ο ίδιος να μην το παραδεχθεί δημόσια, αλλά σίγουρα θα αποτελεί μεγάλη δικαίωση το γεγονός ότι επί της ουσίας αποτέλεσε την διαφορά των δύο ομάδων σε ό,τι αφορά την ανάδειξη του τελικού νικητή. Το λένε, όμως, οι άλλοι γι’ αυτόν και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία.
Αυτά και πολλά ακόμη που δεν αφορούν τις επιδόσεις και την παρουσία τους στο παρκέ, τους έχουν βάλει στις καρδιές των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων. Μπορεί σε οπαδικό επίπεδο, οι μεν να μην παραδέχονται τον Δημήτρη Διαμαντίδη και οι δε να έχουν ενστάσεις για τον Βασίλη Σπανούλη, αλλά στο βάθος δεν μπορεί να μην αναγνωρίζουν ότι οι δύο αυτοί τεράστιοι αθλητές και ηγέτες άλλαξαν με κάποιο τρόπο την ιστορία των ομάδων τους και του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα. Γι’ αυτό και θα μνημονεύονται ες αεί από όλους.
Υ.Γ.1: Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να χρησιμοποιείται παρελθοντικός χρόνος για τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Μοιάζει αδιανόητο ότι ο «3D» είπε αντίο στα γήπεδα. Και είμαστε ακόμη στην αρχή…
Υ.Γ.2: Η λογική λέει ότι ο Βασίλης Σπανούλης θα παραμείνει στον Ολυμπιακό. Αλλά γιατί πρέπει να περιμένει το τέλος της σεζόν για να κληθεί για συζητήσεις; Αυτή την τακτική την έχει «πληρώσει» στο παρελθόν ο σύλλογος.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
