Αυτή είναι η αλήθεια του Λέτο

Ο ίδιος το περίμενε καιρό. Το ίδιο και οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Ο Σεμπάστιαν Λέτο φόρεσε ξανά τη φανέλα του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο και το συγκεκριμένο γεγονός ήταν ένα από τα σημαντικότερα της χθεσινής βραδιάς στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Ο Αργεντινός, όπως παραδέχθηκε στις δηλώσεις του, δεν είναι έτοιμος στο 100% και με δεδομένο ότι είχε πολύ καιρό να αγωνιστεί, αυτό θα γίνει σταδιακά και χωρίς βιασύνη.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Προσωπικά δεν θα σταθώ ούτε στην αγωνιστική ετοιμότητα του «Σέμπα», ούτε στην επιστροφή του Παναθηναϊκού στις νίκες, αλλά ούτε σε κάτι που να αφορά αυτά που είδαμε και δεν είδαμε από το «τριφύλλι» στο χορτάρι του γηπέδου. Εκεί που επικεντρώνομαι είναι οι δηλώσεις του ποδοσφαιριστή μετά τη λήξη του αγώνα. Και όχι στις ατάκες του τύπου: «Ο Παναθηναϊκός είναι τα πάντα για μένα» και «Το σημαντικό είναι η ομάδα, όχι να αγωνίζομαι εγώ, η ομάδα είναι πάνω από εμένα». Τέτοιες δηλώσεις αρέσουν και κάνουν γκελ στον κόσμο.

Υπήρχαν κάποιες άλλες, πολύ σημαντικότερες στα δικά μου μάτια, που έχουν περισσότερο… ζουμί και αλήθειες. Όταν ο Αργεντινός ρωτήθηκε για τις διαφορές της τωρινής ομάδας με αυτήν που άφησε, απάντησε: «Τότε ήμουν από τους πιο νέους και είχαμε παίκτες που είχαν κάνει τα πάντα στην καριέρα τους (σ.σ. Κατσουράνη, Καραγκούνη). Τώρα εγώ είμαι ο μεγάλος κι έχουμε μικρούς που πρέπει να τους δείξουμε τι σημαίνει να παίζεις στον Παναθηναϊκό».

Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Να καταλάβουν οι νέοι σε ποιον σύλλογο παίζουν, τι σημαίνει το να φοράς τη φανέλα με το «τριφύλλι» στο στήθος και να αποκτήσουν την νοοτροπία που αρμόζει σε μια ομάδα του βεληνεκούς του Παναθηναϊκού. Στην πρώτη θητεία του Αργεντινού, τον ρόλο αυτό είχαν μεταξύ άλλων οι Καραγκούνης, Κατσουράνης και Ζιλμπέρτο Σίλβα. Τώρα, το βάρος πέφτει στον Λέτο, στον Μπεργκ και στον Ζέκα. Αυτοί πρέπει να είναι μπροστά και αυτοί πρέπει να έχουν τον ρόλο του δασκάλου για τους νέους (ηλικιακά και όχι μόνο) ποδοσφαιριστές του συλλόγου.

Και επειδή ο Παναθηναϊκός έχει περισσότερα νέα παιδιά, κάποια από τα οποία θα αποτελέσουν το μέλλον του συλλόγου και λιγότερες μεγάλες προσωπικότητες σε σχέση με το παρελθόν, γι’ αυτό και ίσως είναι απαραίτητη η παρουσία ενός ανθρώπου στα αποδυτήρια που θα παίξει αυτόν τον ρόλο. Το μοντέλο Φύσσα-Βόκολου μπορεί να μην πέτυχε, αλλά η παρουσία ενός παλαιμάχου με άλλα χαρακτηριστικά από αυτά του Δημήτρη Σαραβάκου, που βρίσκεται στην οικογένεια του συλλόγου, ίσως πρέπει να εξεταστεί στο τέλος της σεζόν. Ανεξάρτητα με το τι θα γίνει σε ό,τι αφορά την πρόσληψη ή μη ενός τεχνικού διευθυντή.