Ο ύμνος στον «Κάρα» και η τιμή στον Γκάλη…

Διαβάζοντας κανείς το άρθρο του Ισπανού συναδέλφου Jaime Rincon για τον Γιώργο Καραγκούνη μπορεί να συγκινηθεί, αν είναι συναισθηματικός τύπος, μπορεί να γελάσει και να χλευάσει με τα γραφόμενα, αν δεν εκτιμά σε τόσο μεγάλο βαθμό την ποδοσφαιρική αξία του διεθνή μέσου, μπορεί να τα θεωρήσει υπερβολικά λόγω του τρόπου με τον οποίο εκφράζεται ο γράφων. Όσοι, όμως, το διαβάσουν, θα συμφωνήσουν ότι ποτέ στην Ελλάδα δεν έχει εκφραστεί κάποιος με τόσο κολακευτικά λόγια για τον «τυπάρα». Ούτε «παραγγελία» να είχε κάνει…

Του Τάσου Νικολόπουλου

Το κείμενο-ύμνος, που δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική σελίδα της ισπανικής εφημερίδας «Marca» έχει τίτλο «Μια ομάδα για τον Καραγκούνη», με τον Ισπανό δημοσιογράφο να διερωτάται γιατί δεν έχει βρει ακόμη ομάδα ένας παίκτης τέτοιας αξίας, τον οποίο χαρακτηρίζει ήρωα της Ελλάδας και κληρονομιά του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Το πιο πιθανό είναι ότι ο Jaime Rincon δεν γνωρίζει προσωπικά τον «Κάρα», αλλά σίγουρα αναγνωρίζει και με το παραπάνω όλα αυτά που έχει πετύχει στην καριέρα του!

Αν τολμούσε να γράψει κανείς εδώ στην Ελλάδα ένα κείμενο σε ανάλογο ύφος, είτε θα χαρακτηριζόταν υπερβολικός ή ακόμη και γραφικός, είτε θα θεωρείτο ότι ήταν… βαλτός από τον ποδοσφαιριστή. Αμφιβάλλει κανείς γι’ αυτό; Έτσι έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε χρόνια τώρα… Φαίνεται και από τα σχόλια στο διαδίκτυο λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση του συγκεκριμένου κειμένου. Ευτυχώς που βρέθηκε κάποιος σε μια άλλη χώρα, πιο προηγμένη ποδοσφαιρικά με υψηλότερο επίπεδο και μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης για να γράψει όσα έγραψε. Εδώ δεν θα γίνει ποτέ κάτι τέτοιο…

Την ίδια ώρα, άλλη μια είδηση που αφορά έναν θρύλο του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ, τον Νίκο Γκάλη με έκανε από τη μια να συγκινηθώ και από την άλλη να μελαγχολήσω. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Goal», ο παλαίμαχος σταρ δέχθηκε πρόκληση από την UEFA να παραστεί στον φετινό τελικό του Champions League, που θα γίνει τον Μάιο στο Λονδίνο για να τιμηθεί με αυτόν τον τρόπο για την μεγάλη προσφορά του στο άθλημα. Η ιδέα ανήκει στον αναπληρωτή γενικό γραμματέα της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, Θόδωρο Θεοδωρίδη και βρήκε σύμφωνους τόσο τον πρόεδρο, Μισέλ Πλατινί, όσο και τον γενικό γραμματέα, Τζιάνι Ινφαντίνο, που δήλωσαν ότι ο Νίκος Γκάλης αποτελεί για αυτούς ίνδαλμα.

Ο Νίκος Γκάλης, λοιπόν, θα τιμηθεί από την ηγεσία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Όταν έπεσε η σχετική πρόταση στο τραπέζι, ο Μισέλ Πλατινί αναρωτήθηκε, μάλιστα, γιατί μια τόσο μεγάλη αθλητική προσωπικότητα δεν έχει τιμηθεί με ανάλογο τρόπο στην ίδια του τη χώρα. Φαντάζομαι ότι ο monsieur Michel δεν εννοεί την αντίστοιχη ηγεσία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θα είχε πολλή πλάκα, πάντως, η ΕΠΟ ή η Σούπερ Λίγκα να τον τιμούσαν πριν από αυτές του μπάσκετ. Με εξαίρεση ένα φιλικό που έγινε, αν θυμάμαι καλά, προ δεκαετίας, ούτε η ΕΟΚ, ούτε ο ΕΣΑΚΕ τίμησαν όπως έπρεπε τον άνθρωπο που άλλαξε το ρου της ιστορίας του αθλήματος στη χώρα μας. Το γιατί το ξέρουν οι ίδιες...

Αν πάμε σε συλλογικό επίπεδο, ο Άρης που τον έφερε στην Ελλάδα και τη φανέλα του οποίου τίμησε και με το παραπάνω, δεν έχει μπει στον κόπο, ενώ αν δεν με απατά η μνήμη μου, δεν υπάρχει ούτε ένα γήπεδο στη χώρα, που να έχει πάρει το όνομα του. Μόνο ο Παναθηναϊκός τον τίμησε, όπως του άρμοζε, ενώ στις αρχές Ιουλίου έγινε ένα φιλικό προς τιμήν του, στη Ρόδο, όπου γεννήθηκε και το οποίο παρακολούθησαν όλοι κι όλοι 500 άνθρωποι. Το αν προβλήθηκε, μην το ρωτάτε καλύτερα... Κατά καιρούς και κάποια άλλα σωματεία μικρότερου βεληνεκούς μπήκαν στον… κόπο να τιμήσουν τον Νίκο Γκάλη, αλλά αυτοί που πραγματικά θα έπρεπε να έχουν κάνει τέτοια κίνηση, μάλλον δεν το θεώρησαν απαραίτητο! Γιατί κύριοι;