Ένας πρωταθλητής βαριά άρρωστος…

Πριν καν τελειώσει η περυσινή σεζόν (ελέω play-offs) και με τον Παναθηναϊκό να έχει κατακτήσει τον τίτλο, άπαντες έλεγαν ότι στο νέο πρωτάθλημα οι «πράσινοι» θα έμπαιναν από τη θέση του οδηγού, καθώς είχαν έτοιμη ομάδα, που χρειαζόταν λίγες καλές προσθήκες για να γίνει ακόμη πιο ανταγωνιστική και εκτός συνόρων. Λίγους μήνες μετά και πριν μας αποχαιρετήσει το 2010, σχεδόν άπαντες συμφωνούν ότι αυτή η ίδια ομάδα είναι βαριά άρρωστη και η γιατρειά της είναι δύσκολο πράγμα…

Του Τάσου Νικολόπουλου

Ο Παναθηναϊκός νοσεί σε όλα τα επίπεδα. Σε ό,τι αφορά τη διοίκηση, μπορεί να επέστρεψε ο Νικόλας Πατέρας στην προεδρία, αλλά όσα έγιναν το καλοκαίρι (και εντός ομάδας και εκτός αυτής) φαίνεται ότι επηρέασαν. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης είπε μεν ότι πουλάει και φεύγει, αλλά στην παρούσα φάση εξακολουθεί να υπάρχει η αβεβαιότητα για το τι τελικά θα πράξει ο Ανδρέας Βγενόπουλος και οι συν αυτώ. Οι «προσθήκες» των Δημήτρη Γόντικα και Κάρλος Φρέϊτας δεν «βγήκαν». Όταν επέστρεψε και ο Κώστας Αντωνίου ήταν αργά για μεταγραφές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα στέφονταν με επιτυχία αν είχε γυρίσει νωρίτερα.

Σε αγωνιστικό επίπεδο, φάνηκε ότι οι καλοκαιρινές μεταγραφές δεν έδωσαν το κάτι παραπάνω. Ο Γκοβού δεν δικαιολόγησε ούτε στο ελάχιστο τα χρήματα που δαπανήθηκαν για αυτόν, ο Μπουμσόνγκ δεν ήταν ο «βράχος» που έψαχναν στην άμυνα οι «πράσινοι», ενώ ο Λουίς Γκαρσία μόνο σε λίγες περιπτώσεις έδειξε μέρος της αξίας του. Για τους Πλεσί και Ιωαννίδη, ούτε λόγος να γίνεται… Το ίδιο ισχύει και για τον Φερνάντεζ, αλλά με την διαφορά ότι δεν έχει πάρει ούτε μισή ευκαιρία. Επίσης, πολλοί από το ρόστερ που ήδη υπήρχε, δεν αξίζουν να φορούν αυτή τη φανέλα. Τέλος, είναι ηλίου φαεινότερο ότι στα μάτια των παικτών δεν υπάρχει η φλόγα που υπήρχε πέρυσι για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όπως επίσης «κάνει μπαμ» ότι φέτος τα αποδυτήρια δεν… βγάζουν υγεία.

Στο κομμάτι του πάγκου, ο Νίκος Νιόπλιας αποδείχθηκε και αυτός «λίγος» όταν χρειάστηκε να κάνει από την αρχή την προετοιμασία της ομάδας για πρώτη φορά στην καριέρα του. Σαν προπονητής είναι από τους λίγους, ειδικά Έλληνες, με τόσες πολλές γνώσεις, αλλά με τόσα πολλά αστέρια φαίνεται ότι πελάγωσε. Προφανώς δεν μπόρεσε να επιβληθεί και προτίμησε να κάνει συμβιβασμούς, τους οποίους στο τέλος «πλήρωσε». Επίσης, έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την φυσική κατάσταση της ομάδας, που δεν μπορεί να τρέξει καθόλου. Άλλωστε, η ατάκα περί παλαιμάχων για το πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τον Ατρόμητο δική του ήταν.

Όσο για τον Ζεσουάλδο Φερέϊρα, μπορεί να είναι πολύ μικρό το χρονικό διάστημα για να κριθεί, αλλά στον σχεδόν ένα μήνα που βρίσκεται στον πάγκο και στα έξι παιχνίδια που έχει την τεχνική καθοδήγηση, η ομάδα δεν έχει παρουσιάσει την παραμικρή βελτίωση. Δεν έχει βάλει ούτε μία πινελιά στο παιχνίδι της. Το αντίθετο, μάλιστα, αφού από αγώνα σε αγώνα η εικόνα της είναι όλο και πιο αποκρουστική. Ακόμη ψάχνεται, όπως φάνηκε και από τη χρησιμοποίηση του Ιωαννίδη σε ρόλο αμυντικού χαφ στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό Βόλου και ενώ στον πάγκο υπάρχουν τόσο ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, όσο και ο Γιώργος Καραγκούνης, που όσο να πεις, μπορεί κάποιος να περιμένει περισσότερα για να δει αλλαγή στην εικόνα της ομάδας.

Τέλος, υπάρχει το κομμάτι των οπαδών, όχι των φιλάθλων. Πέρυσι, όλοι μαζί αποτέλεσαν τον δωδέκατο παίκτη της ομάδας και είχαν και εκείνοι μερίδιο για την κατάκτηση του νταμπλ. Φέτος, οι οπαδοί, επηρεασμένοι προφανώς και από αυτά που βλέπουν στο γήπεδο, φροντίζουν να δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση και να σπρώχνουν ακόμη πιο κάτω την ομάδα. Δικαιολογώ την απογοήτευση τους, δεν δικαιολογώ, όμως τις πράξεις τους. Πως γίνεται να αγαπάς κάτι και ταυτόχρονα να θες να του κάνεις κακό, μάλλον είμαι πολύ ρομαντικός για να το καταλάβω…