• Δεν το έκρυψα ποτέ ότι φοβόμουν πολύ τη ρεβάνς στη Βουλγαρία. Διότι πολύ απλά ξέρω πώς είναι το ποδόσφαιρο-ποτέ ο Ολυμπιακός δεν είχε κάνει πρόκριση σε καλοκαιρινή προκριματική παρτίδα, ενώ στο πρώτο ματς δεν είχε φέρει καλό αποτέλεσμα. Ποτέ (ούτε όταν είχε χάσει 0-3 στην Ανόρθωση, ούτε όταν είχε φέρει 0-0 μέσα με την Μπερ Σέβα). Κι όταν δεν έχεις κάνει κάτι ποτέ, δεν είναι εύκολο να το κάνεις πρώτη φορά.
• Ο Ολυμπιακός όλες τις (πολλές) προκρίσεις του τις είχε με καλό αποτέλεσμα στο πρώτο ματς: για την ακρίβεια με νίκες (και μία ισοπαλία, 0-0 στην Πλίζεν). Τώρα, στο πρώτο ματς είχε φέρει ισοπαλία μέσα στο Καραϊσκάκη. Τι κι αν άλλαξε ο κανονισμός με τα εκτός έδρας γκολ. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να πάει να κάνει διπλό στη Βουλγαρία απέναντι σε μία ομάδα που ήταν καλύτερη του μέσα στο σπίτι του. Να κάνει διπλό, όμως, πώς; Με πέντε παίκτες του να κάνουν λάθη, από τραγικά έως κωμικά;
• Με τον Σεμέδο να σκοράρει κατά της εστίας του Τζολάκη σαν να ήταν…σέντερ φορ; Με τον Ανδρούτσο να κάνει πέναλτι από το πουθενά, ενώ είχε υπό τον έλεγχο του την μπάλα; Με τον Μπα να «τρελαίνεται» πάλι (είχε αποβληθεί και στο Έμιρειτς στο 83΄ και στη Λεωφόρο στο 89!) στα τελευταία λεπτά και να παίρνει κόκκινη στο 85’, κάνοντας παντελώς αχρείαστο φάουλ στο αράουτ, στη σέντρα!!! Με τον Βαλμπουενά να εκτελεί πέναλτι στα…περιστέρια (σαν συνέχεια της αποτυχίας του να εκτελέσει έστω ένα καλό κόρνερ η, φάουλ από τα ουκ ολίγα που ανέλαβε). Και με τον Χασάν να εκτελεί πέναλτι της πλάκας…
• Αν το σκεφθεί κανείς είναι οδυνηρό: ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε δεχόμενος τρία γκολ από φάουλ, από αυτογκόλ (σε συνέχεια εκτέλεσης κόρνερ) κι από πέναλτι!!!
• Εξίσου οδυνηρή όμως είναι κι η διαπίστωση ότι ο Ολυμπιακός συνολικά στα δύο παιχνίδια δεν ήταν καλύτερος της Λούντογκορετς, που μάλιστα ίσως είχε και πιο καθαρές ευκαιρίες για γκολ, με τον Τζολάκη να έχει από μία σωτήρια επέμβαση σε κάθε ματς, συν δύο ακόμη πολύ σημαντικές αποκρούσεις.
• Χθες το μεσημέρι που βγήκα στο ράδιο εξέφρασα την άποψη ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι έτοιμος για παράταση και για πέναλτι (για πρώτη φορά στην ιστορία του στην Ευρώπη). Δεν ήταν…προφητεία, ούτε καμία εξυπνάδα. Απλά είχα δει…
Πρώτον ότι 17 ματς σε αυτά τα καλοκαιρινά προκριματικά είχαν φτάσει στην παράταση και τα οκτώ από αυτά σε πέναλτι…
Δεύτερον ότι οι βουλγάρικες ομάδες τις «πάνε» τις προκρίσεις σε παράταση και πέναλτι: η ίδια η Λούντογκορετς έχει αποκλείσει στα αμέσως προηγούμενα χρόνια στα πέναλτι την Στεάουα και στην παράταση τον Ερυθρό Αστέρα, η δε ΤΣΣΚΑ Σόφιας κι η Λοκομοτίβ Πλόβντιβ μόλις πριν 15 ημέρες είχαν πάρει προκρίσεις στα πέναλτι…
Τρίτον, ότι το 1-1 στο πρώτο ματς στον Πειραιά, μας είχε δείξει ότι η πρόκριση μεταξύ του Ολυμπιακού και της Λούντογκορετς θα κρίνονταν στις λεπτομέρειες, ενώ ακόμη και το φιλικό που είχαν δώσει το καλοκαίρι του 2017 επίσης είχε λήξει ισόπαλο 1-1 (και να που και το τρίτο ματς, το χθεσινό, έληξε ισόπαλο, 2-2)…
Τέταρτον, τόσο η ΑΕΚ, όσο κι ο Άρης είχαν πάει τις προκρίσεις στα πέναλτι και στην παράταση κι αποκλείστηκαν…
• Κι ενώ ήταν εξόφθαλμο ότι η πρόκριση θα κρέμονταν από μία κλωστή, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε ανέτοιμος χθες να διαχειριστεί ακριβώς αυτό το πράγμα, ότι όλα θα κρίνονταν σε ένα κλικ. Και έκαναν οι παίκτες του το ένα σοβαρό λάθος μετά το άλλο (κι ο προπονητής δεν πήγε πίσω…).
• Ο Μαρτίνς έδειξε τη δυσφορία του για την εικόνα της ομάδας στο πρώτο ματς αλλάζοντας τη μισή ενδεκάδα: έκανε πέντε αλλαγές, όπως ακριβώς είχε κάνει και στη ρεβάνς στο Μπακού με τη Νέφτσι! Επένδυσε στους Έλληνες (Τζολάκη, Ανδρούτσο, Μπουχαλάκη, Μασούρα, Βρουσάι), γύρισε στο κλασικό 4-2-3-1, αλλά αυτή τη φορά τον αιφνιδίασε ο αντίπαλος προπονητής, που έπαιξε με τη σειρά του με τρεις στόπερ, όπως είχε κάνει ο Πορτογάλος στο Καραϊσκάκη! Ο άσημος…Λιθουανός προπονητής δεν φοβήθηκε να παίξει με μόνο ένα παίκτη του σε κάθε άκρο, ενώ ο αντίπαλος είχε δύο σε κάθε άκρο-προφανέστατο δείγμα της ένδειας του Ολυμπιακού στα πλάγια…
• Το χειρότερο όμως για τον πρωταθλητή Ελλάδας είναι ότι έβγαλε σε ακόμη ένα ματς μία θολούρα στο παιχνίδι του. Αυτό που λέμε «καθαρό μυαλό» δεν υπήρχε. Σε κάθε «λεπτομέρεια» του παιχνιδιού. Δεν είναι π.χ. ότι ο Μπα κι ο Σεμέδο κι ο Ανδρούτσος δεν πάλεψαν. Ίσως και να τα έδωσαν όλα, σε αυτό το επίπεδο. Αλλά τι να το κάνεις, όταν την κρίσιμη στιγμή τα μουσκεύεις τόσο άσχημα. Κι αυτό ισχύει σχεδόν για όλους, λιγότερο η περισσότερο. Θυμάμαι σε μία στιγμή τον Ελ Αραμπί να φεύγει μπροστά, να έχει μόνο του τον Μασούρα από αριστερά και να επιχειρεί τη δύσκολη (κακή) πάσα για τον Βρουσάι δεξιά…
• Βλέποντας το παιχνίδι, αναρωτιόμουν, μεταξύ πολλών άλλων, αν ήταν τόσο δύσκολο ο Ολυμπιακός να είχε αυτός τον Ντεσπόντοφ, έναν παίκτη τον οποίο έκανε σκάουτινγκ ο Μοντέστο παλιότερα, με τον Βούλγαρο διεθνή να παίρνει τελικά μεταγραφή στην Κάλιαρι, να μην «πιάνει» στο Καμπιονάτο, να δίνεται δανεικός στην Αυστρία, όπου βρήκε τον εαυτό του και τελικά να τον «τσιμπάει» με δύο εκατομμυριάκια η Λούντογκορετς.
• Αυτός ο παίκτης σκόραρε το γκολ των Βούλγαρων στο πρώτο ματς, κέρδισε χθες το πέναλτι και την αποβολή του Μπα (και οι δύο κίτρινες ήταν για μαρκαρίσματα πάνω του), υποχρέωσε σε κίτρινη και τον Ρέαμπτσιουκ, είχε ένα σουτ-φαρμάκι που έβγαλε ο Τζολάκης και γενικά ταλαιπωρούσε σε όλο το παιχνίδι την άμυνα του Ολυμπιακού, όπως και στο Καραϊσκάκη, όπου στο 91’ είχε ξεφύγει με σπριντ από τα στόπερ, πέρασε και τον Τζολάκη και είχε αστοχήσει.
Άσχετο: η ισοπέδωση ποτέ δεν είναι καλή. Ούτε είναι ο Ολυμπιακός αυτή την στιγμή για να…ξεριζώνεται. Η ομάδα ξεκουράστηκε ελάχιστα το καλοκαίρι, την κτύπησε και πάρα πολύ άσχημα (χειρότερα δεν γινόταν) ο κορονοϊός. Μπορεί σε δύο μήνες να βλέπουμε άλλο Ολυμπιακό…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
