Το Τσάμπιονς Λιγκ και το…ρολόι!

Για δύο λόγους κάνουν εντύπωση οι εμφανίσεις του Ολυμπιακού στα δύο παιχνίδια του στον β΄ γύρο του πρωταθλήματος, με τον Πανιώνιο στη Ν. Σμύρνη και με το Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη.

Ο πρώτος έχει να κάνει με την αναπόφευκτη σύγκριση που γίνεται με τις εμφανίσεις του στα δύο-τρία αμέσως προηγούμενα παιχνίδια πρωταθλήματος κι ο δεύτερος με την επίσης αναπόφευκτη σύγκριση με τα πρώτα παιχνίδια του σχεδόν κάθε χρόνο μετά τις γιορτές.

Για το δεύτερο κομμάτι πράγματι έχει ενδιαφέρον το πώς ο Μάρκο Σίλβα παρουσιάζει μία ομάδα με τόσο καλή διάθεση να παίζει καλό ποδόσφαιρο και με δίψα για το νικηφόρο αποτέλεσμα παρά τη χαώδη διαφορά από ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ κ.α. Άμα μπορεί να το κρατήσει σε όλο το β' μισό της σεζόν, θα μιλάμε για όντως μεγάλη μαγκιά.

Για το δεύτερο κομμάτι, όμως, μην ξεχνάμε το Τσάμπιονς Λιγκ…Ο Ολυμπιακός τώρα που δεν έχει Τσάμπιονς Λιγκ είναι πολύ πιο απελευθερωμένος, βγάζει, πολύ λογικά, άλλη φρεσκάδα κι ενέργεια στο παιχνίδι του.

Φρεσκάδα κι ενέργεια που έβγαζε και στα περισσότερα παιχνίδια του για το ελληνικό πρωτάθλημα το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Όμως, τότε έχοντας και τις υποχρεώσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ, η ομάδα κάπου άρχισε να έχει φθορά από τις αρχές του Νοέμβρη, τόσο ψυχολογικά, όσο κι αγωνιστικά, ακριβώς λόγω της μεγάλης φόρτισης από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια.

Για να έρθουν εκείνες οι τρεις συνεχόμενες νίκες στο Τσάμπιονς Λιγκ επί της Άρσεναλ και της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και δη εκτός έδρας οι δύο (για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου στη διοργάνωση), οι παίκτες του Ολυμπιακού έπρεπε να υπερβάλλουν εαυτούς για διάστημα περίπου ενάμιση μήνα, διάστημα στο οποίο έσκιζαν και στο πρωτάθλημα (βλέπε 3-1 στην Ξάνθη, 5-1 τον ΠΑΣ, 2-0 στην Τούμπα, 4-0 την ΑΕΚ).

Από κάποια στιγμή λοιπόν και μετά ήρθε αφενός μεν στο πρωτάθλημα η προσέγγιση «παίζω όσο για να κερδίσω», ώστε να είμαι πιο δυνατός στα εναπομείναντα ευρωπαϊκά παιχνίδια (βλέπε διπλά σε Περιστέρι, Βέροια, Πανθρακικό και νίκη εντός έδρας επί του Ηρακλή), αφετέρου ήρθε στο Τσάμπιονς η ανώμαλη προσγείωση από τα παιχνίδια με την Μπάγερν στο Μόναχο (0-4 με παίκτη παραπάνω σε όλο το β΄ημίχρονο…) και κύρια, φυσικά, από το 0-3 από την Άρσεναλ μέσα στον Πειραιά με τον αποκλεισμό.

Μετά από ακριβώς εκείνο το παιχνίδι η ομάδα «άδειασε» κι έτσι είχε τις δύσκολες νίκες με τις μέτριες εμφανίσεις κόντρα σε Παναιτωλικό, Απόλλωνα και Καλλονή. Έχοντας ηθικό μηδέν, αλλά και μπαταρίες πεσμένες. Και για να επιστρέψουμε στο τώρα. Η ομάδα έκανε μία αποτοξίνωση από το ποδόσφαιρο για ένα δεκαήμερο, ξεπέρασε και το αρχικό σοκ από εκείνο το 3-0 κι αρχίζει πάλι και λειτουργεί ρολόϊ.

Με το επόμενο βήμα να είναι ακριβώς το πώς θα μπορέσει ο προπονητής να το…κουρδίζει πάντα σωστά, ώστε να μην αρχίζει να χάνει πάλι την ώρα μετά από ένα μήνα που θα έχει Γιουρόπα Λιγκ και ντέρμπι…