Την ώρα που στοιχηματίζαμε «Βαλμπουενά ή Τικίνιο» ο Αραμπί πήρε την μπάλα…

• Το καλό με τον φετινό Ολυμπιακό είναι ότι μπορεί να μην αποδίδει ελκυστικό ποδόσφαιρο, αλλά αν μη τι άλλο είναι πολεμιστής.

• Χθες, απέναντι σε ένα Άρη πραγματικά σπουδαίο αντίπαλο, ο Ολυμπιακός είχε μεγάλες αναποδιές στο παιχνίδι του. Κατ΄ αρχάς έχασε πέναλτι σε ένα κρίσιμο σημείο του αγώνα, στο 40ο λεπτό. Κι όμως, μπόρεσε και βρήκε γκολ για να ανοίξει το σκορ, στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων του α΄ ημιχρόνου. Και κατά δεύτερον ισοφαρίζεται σχεδόν στα μισά του ημιχρόνου, κάτι που συνήθως σου κόβει τα πόδια. Κι όμως μπόρεσε και βρήκε και δεύτερο γκολ στο 85’ για να πάρει ένα ακόμη πολύτιμο τρίποντο…

• Ο Πέδρο Μαρτίνς ενίοτε κατηγορείται κι ως φοβικός, αλλά δεν κώλωσε χθες να τα παίξει όλα για όλα μετά το 62ο λεπτό. Ενώ είχε ετοιμάσει δύο αλλαγές, αλλά τον πρόλαβε το γκολ της ισοφάρισης του Άρη, με το που έγινε το 1-1 τις έκανε αμέσως τρεις τις αλλαγές, βάζοντας όχι μόνο Βαλμπουενά και Μαντί, αλλά και τον Τικίνιο. Και για μία ακόμη φορά αυτό το κολπάκι, να παίζουν προς το τέλος του αγώνα μαζί οι δύο σέντερ φορ, λειτούργησε. Όπως είχε συμβεί και στα δύο παιχνίδια με το Βόλο, αλλά και στα Γιάννινα και στο Αγρίνιο, όπως και στο 2-1 με την Άντβερπ. Άρα, για έκτο παιχνίδι, στο οποίο ενώ το αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο, στο τέλος με τη δική τους παρουσία σε 4-4-2 ο Ολυμπιακός κατάφερε και κέρδισε.

• Μία καλή συνταγή, αλλά και με ρίσκο, που πρέπει να είναι κάπως ελεγχόμενο. Χθες ο Μαρτίνς είχε ως αντιστάθμισμα στην παρουσία των δύο φορ, αλλά και του Βαλμπουενά, που κι αυτός μπήκε με τον Τικίνιο, την παρουσία στην ενδεκάδα τριών παικτών στη μεσαία γραμμή με αρκετά τρεξίματα, όπως οι Εμβιλά, Μαντί και Αγκιμπού. Με την Αταλάντα, στο ματς στο Καραϊσκάκη, όταν με το σκορ στο 0-2 άλλαξε το σύστημα κι έπαιξε 4-4-2, είχε πάλι τον Βαλμπουενά και τους δύο φορ, αλλά Μαντί, Αγκιμπού και Μασούρα ως τους άλλους τρεις της εξάδας κέντρου-επίθεσης. Μέσα σε δύο λεπτά το 0-2 είχε γίνει 0-3 και μπροστά στο φόβο βαρύτερης ήττας ο Πέδρο έβγαλε έξω τον Τικίνιο και πέρασε έναν εξτρά χαφ, τον Φαντιγκά.

• Από την άλλη, ο Μπούργκος, με τις απουσίες των Μαντσίνι και Ματέο και προφανώς την ανετοιμότητα του Μπερτόγλιο δεν είχε επιθετικές λύσεις όταν του κουράστηκε ο Γκάμα, κάτι που του στοίχησε, σε συνδυασμό και με την αναγκαστική αποχώρηση του Γκάνεα. Έδειξε, πάντως, ο Αργεντίνος προπονητής ότι είναι μαχητής, το παλεύει και βγάζει και μία ψυχραιμία στον πάγκο, καθώς όσο όλοι οι άλλοι τα είχαν με το διαιτητή, αυτός τους ηρεμούσε και τους προέτρεπε να επιτεθούν κι όχι να φωνάζουν.



• Τέλος πάντων, αυτά είναι και λεπτομέρειες του πιο μεγάλου κάδρου. Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις νίκες, έστω με μεγάλη δυσκολία, όπως άλλωστε συνήθως γίνεται όταν προέρχεται από ήττα στο πρωτάθλημα-είχα αναλύσει σχετικά χθες στο άρθρο μου εδώ. Γιατί ο Ολυμπιακός είναι τόσο ασυνήθιστος στις ήττες, που όταν χάνει μία φορά στα τόσα, του παίρνει λίγο για να..κατανοήσει την ήττα και να αντιδράσει.

• Η νίκη του ήταν οριακή, με γκολ στο 85ο λεπτό, από πέναλτι, όπως βεβαίως ήταν οριακή και η ήττα του, επίσης με 1-2, από τον Άρη, που μία εβδομάδα νωρίτερα είχε κερδίσει στο Χαριλάου με ένα φάουλ στο 79! Καμία αμφιβολία ότι ο αντίπαλος ήταν άξιος, με τον Βατσλίκ να υποχρεώνεται σε τρεις όχι εύκολες επεμβάσεις και τους Σισέ, Μανωλά, Ρέαμπτσιουκ να βοηθάνε σε τέσσερις περιπτώσεις σημαντικά ώστε ο γκολκίπερ τους να μην βρεθει εκτεθειμένος.

• Ο Τσέχος σε δεύτερο στη σειρά παιχνίδι δέχθηκε γκολ σε καθαρό τετ α τετ, από την ίδια περίπου θέση. Για όποιον δεν το έχει προσέξει, από ακριβώς ίδια θέση έχει φάει κι άλλα γκολ ο Βατσλίκ, όπως λ.χ. από την Άιντραχτ στο Καραϊσκάκη. Δεν μπορείς να τον ψέξεις σε τετ α τετ, αλλά δεν είναι και το ιδανικό για τον τερματοφύλακα να τρώει γκολ με την μπάλα να περνάει κάτω από τα πόδια του. Να θυμίσω ότι στο Άρης-Ολυμπιακός 2-1, σε ακυρωθέν (οφσάιντ) γκολ του Άρη, πάλι το πλασέ ήταν κάτω από τα πόδια του Βατσλίκ. Βέβαια, όλα θα ήταν καλύτερα εάν ο Μανωλάς φρόντιζε να παίξει σωστά το οφσάιντ χθες στο γκολ του Εντιαγέ…



• Κατά τα άλλα, ένας από τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού ήταν σίγουρα ο Ελ Αραμπί. Φαίνονταν ότι θα ήταν ο μοιραίος, καθώς και πέναλτι έχασε, αλλά και δεν μπόρεσε να σκοράρει ούτε στις δύο ακόμη ευκαιρίες που είχε στο α΄ημίχρονο, με τα πόδια η, το κεφάλι. Αλλά αν μη τι άλλο έβγαλε προσωπικότητα και κότσια στη φάση του δεύτερου πέναλτι, όπου ενώ έπεφταν τα στοιχήματα για το ποιος εκ των Βαλμπουενά η, Τικίνιο (είχε ευστοχήσει τις προάλλες με τον Ιωνικό) θα το εκτελούσε, την ευθύνη ανέλαβε ο Αραμπί, παρότι είχε χάσει το πρώτο πέναλτι χθες και παρότι είχε χάσει και το αμέσως προηγούμενο που είχε εκτελέσει, με τη Λαμία!

• Ο Μαροκινός, που χωρίς να είναι ο περσινός η, ο προπέρσινος εαυτός του φαίνεται ότι και φέτος θα είναι ο πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού και ότι πιθανότατα θα ξεπεράσει πάλι τα 20 γκολ, στο πιο κρίσιμο πέναλτι, στο 85’, άλλαξε γωνία, σούταρε στην αριστερή του γκολκίπερ του Άρη, τον οποίο τούτη τη φορά ψώνισε ο ίδιος, παίρνοντας ρεβάνς για την απόκρουση του Κουέστα στο 40΄. Συνήθως, άλλωστε, στην γωνία αυτή σουτάρει καλύτερα τα πέναλτι ο Αραμπί, που έχει ένα συγκεκριμένο στιλ, το ίδιο με Φορτούνη και Βαλμπουενά: αποφασίζει από πριν πού θα σουτάρει και δεν σηκώνει το κεφάλι του να δει πού θα πέσει ο γκολκίπερ. Κάτι που σημαίνει ότι πολλές φορές χάνει την ευκαιρία για ένα εύκολο γκολ, καθώς οι περισσότεροι γκολκίπερ πέφτουν πριν καν την εκτέλεση, οπότε αν περιμένεις λίγο, τους βλέπεις και με ένα πλασεδάκι στην άλλη γωνία σκοράρεις σαν σε προπόνηση.

• Παρεμπιπτόντως, παρά τα όσα προπαγανδίζουν στη Θεσσαλονίκη, το μοναδικό σοβαρό λάθος χθες της διαιτησίας, Μανούχος+Καραντώνης (VAR)+ι. Δημητριάδης (αρμόδιος επόπτης), ήταν ότι δεν υποδείχθηκε επανάληψη στο χαμένο πέναλτι, αφού ο Κουέστα έκανε στην κυριολεξία…έξοδο και παραβίασε κάθε σχετικό κανονισμό.

• Για το τέλος να πούμε και μία καλή κουβέντα γι΄ αυτό που είδαμε χθες στο Καραϊσκάκη, δηλαδή οπαδούς του Άρη να βρίσκονται στο σπίτι του Ολυμπιακού και να βλέπουν την αγαπημένη τους ομάδα. Μακάρι να το συνεχιστεί αυτή η εξέλιξη, τουλάχιστον εκεί που μπορεί να συνεχιστεί. Είναι ένας ποδοσφαιρικός πολιτισμός που μας έχει λείψει.