Και όμως μάθαμε πολλά χθες για τον Ολυμπιακό!

• Τι μπορεί να μας «πει» ένα παιχνίδι…άνοστο Ολυμπιακού-Ιωνικού (1-0); Κι όμως, πολλά μπορεί να μας «πει»!

• Μάθαμε, κατ΄ αρχάς, γιατί ο Πέδρο Μαρτίνς έχει τέτοια εμπιστοσύνη στον Αβραάμ, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να αφήνει σχεδόν μόνιμα εκτός 20άδας τον Ουσεϊνού Μπα, ως έκτο ξένο παίκτη, αλλά και να μην ποντάρει πάνω στον Μάρκοβιτς. Γιατί όταν έχει ανάγκη τον Αβραάμ, αυτός είναι πάντα έτοιμος. Βγήκε στο ημίχρονο ο Παπασταθόπουλος, μπήκε ο Αβραάμ και ήταν «όλα καλά» σε ένα παιχνίδι με το ρευστό 1-0. Δύο φορές χρειάστηκε να κόψει, έκανε τα τάκλιν του και καθάρισε. Πήρε και τις κεφαλιές που έπρεπε να πάρει και σε ό,τι αφορά το πάσινγκ γκέιμ ήταν υποδειγματικός. Με την μπάλα πάντα κάτω και χωρίς ποτέ να σηκωθεί από το χορτάρι ήταν αλάνθαστος σε όλες τις μπαλιές του. Και κάθετες και σωστά η μπάλα στον Λαλά κλπ. Ά-ψ-ο-γ-ο-ς!

• Μάθαμε γιατί ο Μαρτίνς βάζει τόσο σπάνια στην αρχική ενδεκάδα τον Κούντε! Ο Καμερουνέζος έπαιξε ουσιαστικά στα πρώτα 35 λεπτά, στο καλύτερο διάστημα δηλαδή του Ολυμπιακού στο παιχνίδι και δεν έκανε τίποτα ενδιαφέρον. Ακόμη κι οι εκτελέσεις των φάουλ ήταν «αδιάφορες». Και τέλος πάντων, οκ αυτχία είναι που τραυματίστηκε στο 35’, αλλά δεν είναι και ό,τι το καλύτερο να παίζει ένας παίκτης βασικός μετά από ενάμιση μήνα και τελικά να βγαίνει αλλαγή πριν καν τελειώσει το ημίχρονο…

• Μάθαμε γιατί ο Μαρτίνς έχει πνεύμα δικαίου: άφησε εκτός 20άδας τον Ρόνι Λόπες, παρότι τον είχε βάλει αλλαγή την Πέμπτη με την Άιντραχτ. Θέλετε την γνώμη μου; Τον έστειλε στην εξέδρα, γιατί πολύ απλά σε αυτά τα 13 λεπτά που έπαιξε κόντρα στους Γερμανούς ο Λόπες, ήταν σαν να έπαιζε με 10 παίκτες ο Ολυμπιακός! Δεν υπήρχε. Μία φορά πήρε μπάλα, την έχασε μέσα από τα πόδια του και η Άιντραχτ έβγαλε αντεπίθεση...Ο κάθε παίκτης που μπαίνει αλλαγή, όχι 13, αλλά τρία λεπτά, πρέπει να μπαίνει και να «σκίζεται», όχι να περπατάει. Ο σκόρερ του δεύτερου γκολ της Φρανκφούρτης είχε μπει πέντε λεπτά νωρίτερα…



• Μάθαμε γιατί ο Μαρτίνς έχει πάντοτε στα πλάνα του τον Τικίνιο, ακόμη κι αν δεν είναι στα καλύτερα του. Ο Βραζιλιάνος είναι συνεπής ποδοσφαιριστής. Χθες έφυγε από το παιχνίδι στο 72’ με μηδέν τελικές, κάτι σίγουρα όχι και το…καλύτερο για σέντερ φορ. Όμως, είχε καλές ενέργειες, σε μία από αυτές έβγαλε με έξοχη πάσα τον Γκάρι Ροντρίγκες σε θέση για γκολ (εκεί που αστόχησε στις αρχές του β΄ ημιχρόνου) και σε μία άλλη, στο α΄ ημίχρονο, έπαιξε ιδανικά το ρόλο του φορ-κολόνα «σπάζοντας» την μπάλα στον Ροντρίγκες, στην άλλη χαμένη ευκαιρία του Γκάρι. Και όταν ο Παπασταθόπουλος έκανε μία εξεζητημένη προώθηση, από αυτές που εσχάτως κάνει, κατά την γνώμη μου χωρίς να κερδίζει τίποτα η ομάδα κι ο ίδιος, και έχασε την μπάλα ο Σωκράτης με αποτέλεσμα ο Ιωνικός να βγει πολύ επικίνδυνα στην αντεπίθεση, ο Τικίνιο ήταν που γύρισε σαν τρελός πίσω (από θέση σέντερ φορ ε;), προκειμένου να καλύψει το κενό στην καρδιά της άμυνας που είχε αφήσει ο Σωκράτης. Μιλάω για τη φάση που ο Καμπράλ βγήκε πλάγια και πλάσαρε άστοχα τον Βατσλίκ.

• Και κάτι τελευταίο: πολλοί κριτίκαραν τον Μαρτίνς, γιατί έβαλε στη θέση του Μασούρα τον Ανδρούτσο κι όχι τον Βαλμπουενά η, τον Βρουσάι, που τους είχε κι αυτούς στον πάγκο. Πολύ απλά, γιατί με το σκορ στο εύθραυστο 1-0 και την μπάλα να μην μπαίνει στις ευκαιρίες που είχε η ομάδα και τις αναποδιές τη μία μετά την άλλη (βλέπε τρεις αναγκαστικές αλλαγές), ο Ολυμπιακός χρειάζονταν στο τελευταίο 20λεπτο ένα παίκτη που θα είχε και ανασταλτικές δυνατότητες. Με το Βαλμπουενά ξεχνάμε κάτι τέτοιο, για την ακρίβεια πλέον δεν το συζητάμε καν…Ο Βρουσάι θα μπορούσε να βοηθήσει και μπρος και πίσω, αλλά είναι εντελώς εκτός ρυθμού, αφού παίζει σπάνια. Αντίθετα, ο Ανδρούτσος είναι παίκτης με πολύ περισσότερο χρόνο στα πόδια του. και όντως ήταν κινητικός, ζωντανός, πήρε φάουλ, μπήκε σε φάσεις, το πάλεψε, έστω κι αν έχασε και κάποιες φορές τζάμπα και βερεσέ την μπάλα.