Ταιριάζουν καλύτερα Εμβιλά-Μπούχα, το παλεύει τουλάχιστον ο Μαντί

• Μπορεί ο Μπουχαλάκης να μην ήταν μέσα στους καλύτερους του Ολυμπιακού στην Τούμπα (Μανωλάς, Ρέαμπτσιουκ και στο α΄ ημίχρονο ο κορυφαίος του γηπέδου Ροντρίγκες), τουλάχιστον όμως μας έδειξε ότι είναι και πάλι μάχιμος! Γιατί ήταν «εκεί», πάλεψε, είχε καλές και λιγότερο καλές ενέργειες και αν μη τι άλλο έβγαλε ένα καλύτερο πρόσωπο από αυτό που είχαμε δει εσχάτως, με αποκορύφωμα ίσως την εικόνα του στα 35 λεπτά στα οποία μπήκε αλλαγή στη Λεωφόρο.

• Ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε αρκετά τρεξίματα, όταν χρειάστηκε κόντραρε ένα σουτ του Κούρτιτς, πέρασε κάποιες καλές πάσες, δύο φορές είχε καλή ιδέα και πήγε να βγάλει μπροστά μπαλιές για γκολ χωρίς η εκτέλεση να ήταν καλή, είχε μία πολύ καλή επιστροφή για να βοηθήσει την άμυνα, συχνά έβγαινε να πιέσει ακόμη και αρκετά ψηλά. Σε εκείνη δε την κεφαλιά που έχασε από τον Άκπομ, τον πίεσε πάρα πολύ κι έτσι ήταν πρακτικά σχεδόν αδύνατο να απειλήσει ο φορ του ΠΑΟΚ, παρότι κέρδισε την μπάλα.

• Και αν υπήρχε κάποιος αξιόπιστος διαιτητής κι όχι αυτό το διαιτητικό σκιάχτρο από την Ιταλία, ο Μπουχαλάκης θα είχε κερδίσει και…τρεις κίτρινες από τον Ντάγκλας Αουγκούστο, που του του έκανε τρία άσχημα φάουλ (τα δύο πηγαίνοντας καθυστερημένα στην μπάλα, δεν τα σφύριξε ποτέ ο Τσίφι, Κίφι πως τον λένε αυτόν). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μπούχα είχε και κακές στιγμές-κάποιες λάθος πάσες, ένα φάουλ χωρίς λόγο βάζοντας τον ΠΑΟΚ στα καρέ του Βατσλίκ, μία κακή αμυντική συμπεριφορά σε μπουκάρισμα του Λύρατζη, με τον Εμβιλά να διορθώνει την κατάσταση και σαν τρίτος στόπερ να δίνει τη λύση μα καλή επέμβαση. Νομίζω, όμως, ότι η γενική εικόνα του ήταν θετική.



• Η αίσθηση που δημιουργείται είναι ότι ο Μπουχαλάκης δείχνει να ταιριάζει πιο καλά με τον Εμβιλά, όταν ο Ολυμπιακός παίζει με δύο κεντρικά χαφ, όπως έπαιξε στην Τούμπα, με τον Μαντί σε αυτό το ματς σαν δεκάρι, πίσω από τον Τικίνιο (αντίθετα με το ματς με τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο, όπου ο Μαρτίνς είχε παίξει με ένα κόφτη, τον Εμβιλά, και δύο εσωτερικά χαφ μπροστά του, δεξιά τον Κανέ κι αριστερά τον Αγκιμπού).

• Ο Εμβιλά, που παρεμπιπτόντως επέστρεψε προχθές στις καλές, όχι σούπερ αλλά καλές, εμφανίσεις, «βρίσκεται» πιο εύκολα με τον Μπούχα ανάμεσα στις γραμμές του αντίπαλου παίζοντας με καλές πάσες, ενώ και οι δύο μπορούν εναλλάξ να γίνουν τρίτοι στόπερ. Ο Γάλλος την Πέμπτη και έκοψε αρκετές φορές και έβγαλε και κάμποσες καλές πάσες για ανάπτυξη.

• Υπάρχει, βέβαια, και ένα «αλλά» εδώ, ότι και οι δύο δεν είναι τόσο γρήγοροι όσο χρειάζεται για να ανακόψουν κάποιον γρήγορο αντίπαλο παίκτη που θα κινηθεί από τον άξονα, όπως συνέβη π.χ. κάποιες στιγμές με τον Μιτρίτα, όταν πέρασε αλλαγή και έκλινε από τα αριστερά προς τα μέσα δημιουργώντας, έστω λίγο…άτσαλα, αναταραχές στο αμυντικό κομμάτι του Ολυμπιακού. το κακό είναι ότι ο Μαντί, που έχει άλλη εκρηκτικότητα, μοιάζει σαν να την έχει χάσει κι έτσι δεν δίνει λύση σε αυτό το θέμα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία φάση που βγήκε από δεξιά για να ανακόψει τον Κούρτιτς και ήταν τόσο αργός που ο παίκτης του ΠΑΟΚ, ο οποίος μόνο γρήγορος δεν είναι, μπόρεσε να σεντράρει με όλη του την άνεση.



• Το ευχάριστο με τον Μαντί είναι ότι τουλάχιστον το προσπάθησε. Σε ένα ρόλο στον οποίο για ένα περίεργο λόγο φαίνεται να του είναι ξένος, ενώ τον έχει παίξει τόσες φορές στο παρελθόν με επιτυχία, πίεσε ψηλά και προσπάθησε να φανεί δημιουργικά-επιθετικά, με ελάχιστη όμως επιτυχία. Δύο πάσες που πήγε να περάσει ήταν λάθος, μία σέντρα που έβγαλε όταν πήγε επιτέλους μία φορά στα πλάγια για να βοηθήσει μπροστά δεν ήταν καλή και κάπως έτσι μας μένει μόνο το δυνατό και όχι άσχημο σουτ που έκανε (άουτ) παίρνοντας το ριμπάουντ από μία εκτέλεση φάουλ.

• Αν μη τι άλλο, όταν είχε την μπάλα στα πόδια του ο Μαντί κέρδιζε πολλά φάουλ (πέντε!), κάτι πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό σε τέτοια παιχνίδια. Από την άλλη, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, ακόμη κι αυτή η εικόνα, κυρίως λίγο πιο ανεβασμένη στο β΄ ημίχρονο, δεν είναι αρκετή για να παίζει βασικός στην ενδεκάδα-και στο τέλος έκανε κι αυτός ένα φάουλ από το πουθενά, δίνοντας τη δυνατότητα στον ΠΑΟΚ να μπει στην περιοχή του Βατσλίκ. Τουλάχιστον, όμως, λες ότι κάνει μία προσπάθεια.

• Η μεγάλη αδυναμία την οποία είχε ο Ολυμπιακός στον άξονα του και με τους τρεις κεντρικούς του μέσους ήταν μία-ο Μπίσεσβαρ βρήκε ορισμένες φορές εύκολα χώρους να βγάλει επιθέσεις από τις οποίες προέκυψαν φάσεις. Στη μία περίπτωση ο Μαντί έμενε και…κοιτούσε, ο δε Εμβιλά ήταν μακριά από τη φάση. Και στην άλλη περίπτωση, τόσο ο Εμβιλά, όσο κι ο Μπουχαλάκης ήταν σε εντελώς λάθος θέσεις.

• Νομίζω ότι ενόψει της ρεβάνς είναι ένα από τα πιο βασικά θέματα τα οποία πρέπει να αναλύσει ο Μαρτίνς. Και να βρει λύσεις. Γιατί μέσα στο Καραϊσκάκη, ο ΠΑΟΚ αυτό κυρίως θα ψάξει να βρει, χώρους.